မ်က္ႏွာစာ

ကန္ထ႐ိုက္တိုက္

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္။ တိုက္ေလးၿပီးရင္ စိတ္ေအးရၿပီလို႔ သက္ျပင္းေလး မွ်ဥ္းမွ်ဥ္းခ်မိတယ္။ ႏို႔မဟုတ္ နာဂစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ အမိုးလွန္၊ အကာကြာက်၊ တိုင္ေတြယိုင္နဲ႔။ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ ၿပိဳက်လုမတတ္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ဖြဖြေလးေလွ်ာက္။ က်ဳိးက်မလား။ ၾကမ္းကြၽံက်မလား။ ရင္တမမနဲ႔။ အသက္ႀကီးမွ ေျခက်ဳိးလက္က်ဳိး မျဖစ္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္ အိမ္အိုကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္ လူအိုနဲ႔ အိမ္အို အခ်ိန္တိုအတြင္း ၿပိဳက်သြားႏိုင္တယ္။

ခုေတာ့ ကန္ထ႐ိုက္တစ္ေယာက္နဲ႔ တိုက္သစ္ေဆာက္ေနၿပီ။ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္းေတြ နားမလည္ဘဲ စာခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ စာရြက္ေပၚ လက္မွတ္ထုိးေပးလိုက္တယ္။ လက္မွတ္ထိုးၿပီး အိမ္အိုကိုဖ်က္ ေျမကိုညႇိ၊ အုတ္ေတြ၊ သဲေတြ၊ ဘိလပ္ေျမေတြခ်၊ လက္သမား၊ သံသမား၊ ပန္းရန္သမားေတြနဲ႔ ဆူဆူညံညံ အလုပ္လုပ္ၾက။ တဲေပၚမွ တိုက္ေပၚ စီမံကိန္း ဆိုတာႀကီး တစ္ခါက ၾကားဖူးလုိက္ပါရဲ႕။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္လိုဘယ္လို အဲဒီစီမံကိန္း စပ်က္သြားမွန္း မသိ။ ခုထိ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အိမ္အိုေတြ၊ လူအိုေတြနဲ႔ ျပည့္လို႔။

လူအိုကလည္း အိမ္အိုကို အိမ္သစ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္မေပးႏုိင္ဘူး။ အိမ္အိုကလည္း လူအိုကို တုတ္ေကာက္တစ္ခုေလာက္ေတာင္ ေထာင္မတ္မေပးႏုိင္ဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ လူအိုေတြလက္ထဲက အိမ္အိုေတြ ကန္ထ႐ိုက္လို႔ေျပာတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြဆီ ေရာက္ကုန္တာပဲ။ ကန္ထ႐ိုက္တာ ဆိုတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာဟာလည္း မဟုတ္။ ကန္ထ႐ိုက္တာလိုင္စင္ (L/S) လည္း ရထားတာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ဆီမွာ မဆလာနယ္မယ့္စက္လည္း မရွိဘူး။ slab ေလာင္းရင္၊ ေကာ္လံတုိင္ေလာင္းရင္ ေလမ၀င္ေအာင္ ထိုးရမယ့္ ကိရိယာလည္း မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒါေတြက ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်း၊ လက္ငင္းက ေျမရွင္နဲ႔ညႇိ။ ဂရန္ေပါက္ေျမ၊ ဘိုးဘြားပိုင္ေျမ ဒါေတြလည္း မလိုဘူး။ အလုပ္ျဖစ္ဖို႔က အဓိကပဲေျဖရွင္း သေဘာက်ရင္ လက္မွတ္ထိုး။ ေျမရွင္ကလည္း ကိုယ္အပိုင္ရမယ့္ အခန္းအေရအတြက္ကို ၾကည့္ၿပီး သေဘာေတြက်။ တိုက္ေဆာက္ၿပီးရင္ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းခ်င္းစီ စိတ္န႔ဲေစ်းတြက္တြက္ၾကည့္၊ ကိုက္တယ္ထင္တာနဲ႔ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာေတာ့ တိုက္ရဲ႕႐ုပ္လံုး ေပၚလာတယ္။ ဒီအထပ္က ငါပိုင္တာ။ ဒီအခန္းက ငါပိုင္တာ၊ တြက္ေရးက စက္သူေဌးပဲ။ တိုက္ခန္းေတြ ႐ုပ္လံုးေပၚလာေတာ့ ၀ယ္သူကို ေမွ်ာ္ရတယ္။ ၀ယ္သူကို ဘယ္လို ဆြဲေဆာင္မလဲ။ ဘာနဲ႔ ဆြဲေဆာင္မလဲ။ ဒါလည္း လြယ္တာပဲ။ လမ္းေပၚမွာ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ လမ္းသလားေနတဲ့ ပြဲစားမ်က္စိက်ဖို႔။ ပထမ စည္း႐ုံးရမယ္။ ဒုတိယ ၀ယ္သူေတြ မ်က္စိထဲ ထင္းခနဲျမင္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ရမယ္။ ဒါဆို ဘာအေရးႀကီးလဲ။

မ်က္ႏွာစာ

လူတစ္ေယာက္အတြက္ အေရးႀကီးဆံုးေနရာ မ်က္ႏွာ။ မ်က္ႏွာကို ခုေခတ္ ပလတ္စတစ္ဆာဂ်ရီလုပ္ၿပီး ႐ုပ္ေျပာင္းလိုက္ရင္ ဘ၀တစ္ခုလံုး ေျပာင္းလို႔ရတယ္။ အဲဒီလူရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းက ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ မ်က္ႏွာသစ္နဲ႔ စလိုက္တဲ့ ဘ၀သစ္က လက္ငင္းမွာ အေရးႀကီးဆံုးပဲ။ အထူးသျဖင့္ မိန္းမရြယ္၊ မိန္းမငယ္ေတြအတြက္ ပိုလို႔ အေရးႀကီးတယ္။ တစ္ေနရာက မ်က္ႏွာအေဟာင္းကို ေဆးေၾကာသုတ္သင္ၿပီး ေနရာအသစ္မွာ မ်က္ႏွာသစ္နဲ႔ဆို ဘယ္သူ ဘာသိတာ မွတ္လို႔။ အိုေကပဲ။ ဒီေခတ္က မ်က္ႏွာအလွကို အလြန္ဦးစားေပးတဲ့ေခတ္။ တင္းတိပ္၊ ၀က္ျခံ၊ အမည္းကြက္ေပ်ာက္ေဆးေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္ ေၾကာ္ျငာတဲ့ေခတ္။ ကိုရီးယားမေလးေတြလို အသားအေရ ဦးစားေပးတဲ့ေခတ္။

ထို႔အတူ တိုက္ခန္းအ၀ယ္ထြက္ဖို႔ အိမ္ပြဲစားေတြ၊ အိမ္၀ယ္လိုသူေတြကို စည္း႐ုံးႏုိင္ဖို႔ စစခ်င္းေတြ႕ရမွာ အိမ္ရဲ႕မ်က္ႏွာစာပဲ။ ဒီေတာ့ အိမ္ရဲ႕မ်က္ႏွာစာကို ေဆးလွလွသုတ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေၾကြျပားကပ္။ ဒါမွမဟုတ္ေသးရင္ ပလတ္စတာ ေကာ္နစ္တို႔၊ ကႏုတ္ပန္းေတြ၊ ဘာေတြေရးဆြဲ။ မ်က္ႏွာစာလွဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ဒီလို မ်က္ႏွာစာ လွေနရင္ ပြဲစားေတြ သတိျပဳမိမယ္။ အိမ္၀ယ္ခ်င္သူေတြ စိတ္ႀကိဳက္ေတြ႕ေစမယ္။

တကယ္လည္းမွန္တယ္။ ကန္ထ႐ိုက္တာေတြ၊ အိမ္ရွင္ေတြ ထင္ထားတဲ့ အတိုင္းပဲ။ အိမ္ပြဲစားေတြ၊ အိမ္၀ယ္ခ်င္သူေတြ ေျခခ်င္းလိမ္မတတ္ စံုစမ္းၾကတယ္။ အိမ္ရွင္ရဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းကလည္း ဖုန္းတစ္ခါေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္ဖုန္းတစ္ခုက ဆက္ေနတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေတ့ေတ့ဆုိင္ဆုိင္ လာၾကည့္သူ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စသာ ရွိတယ္။ မ်က္ႏွာစာရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ တိုက္ခန္းေပၚ တက္လာတယ္။ တိုက္ခန္းထဲေ၀့၀ဲ ၾကည့္တယ္၊ မီးခလုတ္ ႏွိပ္ၾကည့္တယ္၊ ေရဘံုပိုင္ေခါင္း ဆြဲၾကည့္တယ္၊ ျပတင္းေပါက္ ဖြင့္ၾကည့္တယ္။ ၿပီးေစ်းႏႈန္းေမးတယ္။ အဆင္ေျပရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ့မယ္ဆိုၿပီး ဖုန္းနံပါတ္မွတ္ကာ ျပန္သြားတယ္။ တစ္ရက္ဖုန္းလာႏိုး၊ ႏွစ္ရက္ဖုန္းလာႏိုး။ တစ္ပတ္သာၾကာသြားတယ္။ ဖုန္းက အသံတိတ္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္။ အိမ္အေရာင္းထြက္ေအာင္ဘယ္ဆိုင္ရာပိုင္ရာကို တုိင္တည္ရမလဲ။ ဘယ္လိုယၾတာေျခရမလဲ။ အတြင္းပိုင္းမွာ ေဆးေရာင္စံုျခယ္ထားတဲ့ တိုက္ခန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာစာ၊ မိတ္ကပ္ေရာင္စံု ျခယ္သထားတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕မ်က္ႏွာ၊ ထိုထိုေသာ မ်က္ႏွာေတြက ပကတိမ်က္ႏွာကို ယွဥ္ႏိုင္ပါ့မလား။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလွကို နံနက္မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးခါစ အခ်ိန္မွာ ေတြ႕ရတယ္တဲ့။ ဘာေတြမွ မလိမ္းမျခယ္မီ၊ ပကတိ အရွိအတိုင္း ရွိေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ ဆိုေတာ့ ျခယ္သၿပီးလွတဲ့ အလွ၊ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ျခယ္မႈန္းထားတဲ့ အလွ ပကတိ႐ိုးသားစြာ လွေနတဲ့ အလွကို မမီဘူး။

တဒဂၤ ပြဲေနပြဲထိုင္၊ အလွဴမဂၤလာမွာ ေတြ႕ရတဲ့ မိတ္ကပ္ဖို႔ထားတဲ့ ထူလပ်စ္မ်က္ႏွာေပၚက အလွဟာ အခမ္းအနားၿပီးတဲ့အခါ ေခြၽးေတြနဲ႔အတူ အရွိအတိုင္း အလွစစ္က ေပၚလာတာ။ ၀က္ျခံေတြကို မိတ္ကပ္နဲ႔ဖို႔၊ ပါးေပၚက အမည္းစက္ေတြ၊ ခ်ဳိင့္ေတြကို အလွအပ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ဖို႔လို႔ရေပမယ့္ ေန႔တစ္၀က္ မခံႏိုင္ဘူး။

ဒီလိုပဲ တိုက္ခန္းေတြ၊ တိုက္ေတြ အေရာင္းထြက္ဖို႔ မ်က္ႏွာစာအလွကို အစြမ္းကုန္ျပင္ထား႐ုံနဲ႔ မျပည့္စုံဘူး။ အတြင္းပိုင္း (interior decoration) ေန႔စၥဓူ၀ လိုအပ္ခ်က္၊ ေရ၊ မီး(လွ်ပ္စစ္) ဒါေတြက အမွန္တကယ္ ျပည့္စံုမွ မ်က္ႏွာစာကို အလွတြက္ဆင္သင့္တယ္။

ဆိုေတာ့ တိုက္ခန္းမ်က္ႏွာစာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လွေန႐ုံနဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈရွိ႐ုံနဲ႔ မျပည့္စံုဘူး။ တစ္သက္တာေနထိုင္ရမယ့္ တိုက္ခန္းရဲ႕ အတြင္းထဲက ဖြဲ႕စည္းပံုက ပိုလို႔ အေရးႀကီးေနတယ္။ ျပတင္းေပါက္တံခါး ဖြင့္ရပိတ္ရ မလြယ္ကူဘူး။ ခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်က္ေပါက္ေတြ လြဲေနမယ္။ အိမ္သာက ေရေကာင္းေကာင္း မဆင္းဘူး။ ေလ၀င္ေလထြက္ မေကာင္းဘူး။ ဒါဆို မ်က္ႏွာစာအလွက မကယ္ႏိုင္ဘူး။ မ်က္ႏွာစာအလွ မက္ေမာအထင္ႀကီးမိလို႔ အိပ္ရာကထ၊ အိပ္ရာ၀င္သည္အထိ စိတ္ညစ္ရတဲ့ ဒီလိုတိုက္ခန္းမ်ဳိး ဘယ္သူကမွ ၾကာၾကာမေနခ်င္ဘူး။

ထို႔အတူ မိတ္ကပ္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ၊ ပါးနီ၊ သနပ္ခါး၊ ေပါင္ဒါ၊ လိုးရွင္းတို႔ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ လွေနတဲ့ မ်က္ႏွာအလွပိုင္ရွင္ ေကာင္မေလးကို ယူၿပီးမွ စိတ္ညစ္စရာေတြ႕ရင္ စိတ္ညစ္ခံေပေရာ့။ စိတ္ျမန္တယ္။ စိတ္ေကာက္တတ္တယ္။ အိမ္မႈကိစၥ မလုပ္တတ္ဘူး။ ပြဲလမ္းသဘင္ ႏွစ္သက္တယ္။ အပိုင္း ၈၀ ေလာက္ရွည္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတြဲကို ထမင္းမစားဘဲ တစ္ထုိင္တည္း ၾကည့္တတ္တယ္။ မိဘ၊ ေဆြမ်ဳိး၊ လူမႈေရးကိစၥ စိတ္မ၀င္စားဘူး။ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ ကင္းတယ္။ ဒီလိုမိန္းကေလးမ်ဳိးမွ ခ်စ္မိခဲ့တာ။ ခုမွ ဘာေၾကာက္ပါၿပီလို႔ ေအာ္ေန႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘူး။ ျပဳျပင္လို႔မွ မရရင္ တစ္သက္တာ ႐ိုးေျမက် ေပါင္းေပေတာ့။ လွတာမက္ရင္ ညစာခက္တတ္တာဆိုပဲ။

ဒီလိုပဲ တိုက္ခန္းေတြ၊ တိုက္ေတြ အေရာင္းထြက္ဖို႔ မ်က္ႏွာစာအလွကို အစြမ္းကုန္ျပင္ထား႐ုံနဲ႔ မျပည့္စုံဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကုိ တင္ျပလုိက္ပါတယ္............

Credit: Eleven Media Group