မဟာရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးသည္ စီးပြားေရးၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ သည္ႏွင့္အညီ ႏိုင္ငံအ၀န္းမွ ရဟန္းရွင္လူ တို႔ ခ်ဥ္းကပ္ခို မွီးရာေနရာျဖစ္လာသည္။အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ဆူႀကံဳနိမ့္ျမင့္တို႔ သည္ ဘ၀ျမင့္မားရာ အခြင့္အလမ္းကို ေမွ်ာ္မွန္း ေရာက္ရွိမႈသည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မဟာရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးက လက္ခံေနရသည္။ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေရာက္ရွိလာေသာလူဦး ေရကိုလက္ခံရင္း လက္ခံရင္း ျပည့္သိပ္ မြန္းက်ပ္လာသည္။
တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာကိုသြားဖို႔ လမ္းမွာတင္ အခ်ိန္ေတြမ်ားစြာကုန္ ေအာင္သံုးေနၾကရသည္။ ေတာင္ကလူ သည္ အလုပ္ရွိရာ ေျမာက္သို႔သြားၾကရ သည္။ ေျမာက္အရပ္ကလူသည္လည္း အလုပ္ရွိရာ ေတာင္အရပ္သို႔ သြားၾကရ သည္။ ေနထိုင္ရာႏွင့္ဆန္႔က်င္ရာ ေနရာမ်ား သို႔ အသီးသီး သို႔ ေန႔စဥ္သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနၾကရသည္။ လူဦးေရမ်ားျပား လာမႈ၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးယာဥ္ မ်ားျပား လာမႈစသည့္အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ခရီး ၾကန္႔ၾကာၿပီး ေလလြင့္ဆံုးရွံဳးရသည့္ အခ်ိန္ တို႔မ်ားလာသည္။ လမ္းခရီးမွာတင္ ခြန္အားတို႔ ကုန္ခန္းလာသည္။ ကုန္စည္ျဖန္႔ ျဖဴးေရးတို႔ ေႏွာင့္ေႏွးလာသည္။ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာထဲမွ လူဦးေရတိုးတက္မ်ား ျပားလာျခင္းကိုေျဖရွင္းရန္ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္း တို႔တိုးခ်ဲ႕ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းၾက သည္။
ၿမိဳ႕သစ္တို႔ တိုးခ်ဲ႔ေဖာ္ေဆာင္ ေျဖျခင္းျဖင့္ လူဦးေရသိပ္သည္းက်ပ္တည္း ျခင္းကို အမွန္တကယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ၿပီလား ဟု ေမးခြန္းထုတ္ရမလိုျဖစ္သည္။ တကယ္ ေတာ့ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြစားေသာက္ရ လြယ္ ကူမႈေၾကာင့္သာ ၿမိဳ႕ႀကီး ျပႀကီးကို အားကိုး တႀကီး မွီခိုလာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕စြန္ ေတာစပ္ ၿမိဳ႔ကြက္သစ္မွာ ျပန္အစတည္ ရမည့္အျဖစ္ကို မည္သူကမ်ား ျပဳလုပ္လို ၾကပါမည္နည္း။
သို႔ပါေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ျပ၏မ်ား ျပားလွသည့္လူဦးေရတို႔အတြက္ ၿမိဳ႕ကြက္ သစ္တို႔ ေဖာ္ေဆာင္ေနရာခ်ထားသည္ကို ေတာ့ ႀကိဳဆိုၾကရမည္သာ။
ၿမိဳ႔သစ္စီမံကိန္းကို ႀကိဳဆိုလက္ခံ ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခင္ရွိၿပီးၿမိဳ႕သစ္ တို႔ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ေကာင္းမြန္သည့္ ၿမိဳ႕ျပျဖစ္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီးၾက ၿပီလဲ။
ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္တို႔ကို ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခုေက်ာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ဘယ္ေလာက္ထိဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအား ေကာင္းခဲ့ပါ ၿပီလဲ။ ထို႔အတူ လႈိင္သာယာ၊ ေရႊျပည္သာ စေသာၿမိဳ႕သစ္တို႔ကိုလည္း ခ်ဲ႕ထြင္ေဖာ္ ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ မရွင္းမရွင္းျဖင့္ အတင္း ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ၾကေသာ စက္မႈဇုန္တို႔သည္ လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေျမယာအရွပ္ထုပ္ ေတြေၾကာင့္ စက္မႈဇုန္အ၀င္၀တို႔တြင္ ေျမယာပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဘူးသူတို႔၏ ပိတ္ဆုိ႔ဆႏ္ၵ ျပမႈမ်ားျဖစ္ပြား ၾကံဳေတြ႔ၾကရသည္။ ေျမ ယာေလ်ာ္ေၾကးမေပးဘဲ အဓမ္ၼေျမသိမ္းခဲ့ ၾကျခင္းလား။ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ မစို႔မပို႔ေပး ၍သိမ္းခဲ့ၾကျခင္းလားဆိုတာ ထိုေခတ္က သက္ဆိုင္သူတို႔သာ သိသည့္ကိစ္ၥသာ ျဖစ္သည္။
လက္ရွိေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီးေသာ ၿမိဳ႕သစ္တို႔တြင္ ၿမိဳ႕သစ္စတင္ေဖာ္ကတည္း ကအတိုင္း ေျမကြက္လြတ္မ်ားအတိုင္းရွိ ေနေသးသည္။ ၿခံစည္း႐ိုးခတ္ထားၿပီး မည္သည့္အေဆာက္အအုံမွ ေဆာက္လုပ္ ထားျခင္း မရွိေသးေသာ ေျမကြက္လြတ္ မ်ားကိုလည္း ေတြ႔ေနရသည္။ ထိုေျမကြက္ လြတ္မ်ားတြင္ ပိုင္ဆိုင္သူတို႔ဘာေၾကာင့္ လာၿပီး အေျခမခ်ၾကသနည္း။
ဒဂုံၿမိဳ႔သစ္၏ ပင္မျပည္ေထာင္စု လမ္းမႀကီးသည္ ေက်ာက္ေပါက္မတစ္ ေယာက္ပမာ ခ်ိဳင့္ခြက္တို႔ႏွင့္ ဆိုးရြားစြာ ရွိေနေသးသည္။ ပါရမီလမ္းအတိုင္း ငမိုး ရိပ္တံတား (ေဘလီ)မွ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ ပင္လုံ လမ္းသို႔ ဆင္းလိုက္ၿပီဆိုလွ်င္ ၾကမ္းတမ္း ေသာလမ္းအျဖစ္ ယခုတိုင္ျဖစ္ေနေသး သည္။ အဓိကလမ္းမႀကီးမ်ားသည္ ယခု အခ်ိန္တြင္ ေကာင္းမြန္ေနသင့္ၿပီဟု ထင္ သည္။ အသြားအျပန္ တံတားႏွစ္စင္းထိုး ထားေသာ္လည္း ႐ံုးဆင္း ႐ံုးတက္ခ်ိန္တို႔ တြင္ ဤလမ္းေပၚတြင္ မ်ားျပားလွေသာ ကားတို႔ေၾကာင့္ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈကို အခ်ိန္ၾကာၾကာ လူတိုင္းခံစားရသည္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် လုပ္အားတန္ဖိုးတို႔သည္ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ခရီးတို႔၏အခ်ိန္ ၾကာျမင့္မႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖဳန္းတီးေနၾကရသလို ျဖစ္ေနသည္။ ဘက္စ္ကားမ်ား ေျပးဆြဲ၀င္ ေရာက္ရာ ရပ္ကြက္လမ္းမ်ားသည္လည္း ယာဥ္ႏွစ္စီးလြတ္ေအာင္ ေရွာင္တိမ္းေမာင္း ရ႐ံုသာရွိသည္။ ရပ္ကြက္တြင္းရွိ လမ္းသြယ္ ေလးမ်ားသည္လည္း ကြန္ကရစ္ခင္းထား ေသာ္လည္း ေအာက္ခံေျမသားခိုင္မာမႈ မရွိ၍လား၊ ကြန္ကရစ္ေဖ်ာ္စပ္မႈ စံခ်ိန္မမီ ျခင္းေၾကာင့္လား လမ္းလယ္မွေတာက္ ေလွ်ာက္ အက္ေၾကာင္းႀကီးမ်ားျဖစ္၍ထက္ ပိုင္းက်ဳိးကုန္သည္။ အေပါက္အၿပဲမ်ားျဖစ္ ကုန္သည္ကို ေနရာတိုင္းလိုလို ေတြ႕ေနရ သည္။ ေရေျမာင္းတို႔သည္လည္း ေျမာင္း ဟု ေျပာသာ႐ံုရွိသည့္ ေနရာမ်ိဳးလည္းရွိ သည္။ ေျမာင္းေပ်ာက္ေနသည့္ေနရာမ်ိဳး ေတြလည္းရွိသည္။ အခ်ဳိ႕ေျမႏွိမ့္ပိုင္းေနရာ မ်ားတြင္လည္း ေရစီးဆင္းမႈမရွိဘဲ ငါးေမြး ကန္ပမာျဖစ္ေနသည္ကိုလည္း ေတြ႕ၾက ရသည္။ ထိုၿမိဳ႕သစ္တို႔တြင္ အစိုးရကေပး ေ၀ေသာ ေရတို႔မရရွိၾကေသးေပ။ မိမိအစီ အစဥ္ျဖင့္ အ၀ီစိတြင္းတူးၿပီး သုံးေရအတြက္ ဖန္တီးၾကရသည္။ အ၀ီစိတြင္းတူးမထားသူ တို႔အဖို႔ ေရေရာင္းစားသူတို႔ထံက တိုင္ကီ အေရအတြက္ႏွင့္ ၀ယ္သူသုံးစြဲေနၾကရ သည္။ ေျမေအာက္ေရသည္ မည္မွ် ေရ အရည္အေသြးျပည့္မီမႈရွိသည္၊ မရွိသည္ ကို မသိၾကဘဲ သံုးစြဲေနၾကရသည္။ ထိုျမင္ ေတြ႕ရေသာ အေနအထား သည္ ဒဂုံၿမိဳ႕ သစ္၏ ေနရာအစိတ္အပိုင္းေလးတစ္ခု၏ေတြ႔ျမင္ရေသာ အေနအထားျဖစ္သည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ႏွင့္ အနီးစပ္ ဆံုး သာေကတၿမိဳ႕နယ္သည္ ဒဂုံၿမိဳ႕သစ္ အရင္ ၿမိဳ႕ျပေဖာ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထို သာေကတၿမိဳ႕သည္ပင္ ၿမိဳ႕ျပဥပဓိ႐ုပ္ ဘယ္ေလာက္ျပည့္မီေနၿပီလဲ။အစိုးရေပး ေ၀ေသာေရ မေရာက္ရွိေသးေသာေနရာ ျဖစ္သျဖင့္ ေျမေအာက္ေရကိုသာ အသုံးျပဳ ေနရသည္။ ေျမေအာက္ေရကို လြယ္လြယ္ ထုတ္ယူအသုံးျပဳျခင္းသည္လည္း ေကာင္းမြန္လွသည္မဟုတ္ပါ။ အထပ္ျမင့္အေဆာက္ အအုံေဆာက္လုပ္မႈကလည္းမ်ား ေျမ ေအာက္ေရထုတ္ယူသုံးစြဲမႈကလည္း မ်ား ျပားေနမည္ဆိုလွ်င္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ေျမ ကၽြံမႈမ်ား ျဖစ္မလာႏိုင္ဟုမည္သူေျပာႏိုင္ မည္နည္း။
ရွိၿပီးသားၿမိဳ႕သစ္တို႔၏ အေျခ အေနသည္ ယခုအခ်ိန္ထိ ေနရာတိုင္း လမ္းတို႔၊ တံတားတို႔ ပလက္ေဖာင္းတို႔ ခင္းက်င္းမႈတို႔သည္ေနရာတိုင္း ၿပီးျပည့္ စုံျခင္း မရွိလွေသးေပ။ ေရေျမာင္းမ်ား၊ မိလႅာစြန္႔ထုတ္မႈမ်ားက စနစ္က်နမႈ မရွိ လွေသးေပ။ ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာ၍ ေနထိုင္ သူလူဦးေရမ်ားျပားလာမွ လမ္းမ်ားခ်ဲ႕ ထြင္ျခင္းမ်ား၊ ေရပိုက္သြယ္တန္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကသည္။ ထိုအခါ လမ္းတို႔သည္ လည္း ထပ္မံပ်က္စီးၾကျပန္သည္။ျပန္ လည္ ျပဳျပင္ၾကရျပန္သည္။ ေငြကုန္ေၾကး က်တို႔ မ်ားျပားခဲ့ၾကသည္။ “အစမေကာင္း မႈ”ေၾကာင့္ ပ်က္စီးမႈတို႔ကို လိုက္လံျပဳျပင္ ရင္း အခ်ိန္ကုန္ ေငြကုန္ျဖစ္သည့္အျပင္ ေနထိုင္သြားလာသူတိုလည္း မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ၾကရသည္။
ယခုတစ္ဖန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး၏အေနာက္ေတာင္ျခမ္းျဖစ္ေသာ ၾကည့္ျမင္ တိုင္ တစ္ဖက္ကမ္း တြံေတး၊ ဒလဘက္ျခမ္း တို႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သစ္ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ယခင္ အစိုးရလက္ထက္က စီမံကိန္းေရးဆြဲခဲ့ သည္။ လက္ရွိအစိုးရသစ္လက္ထက္ ကူး ေျပာင္းလာၿပီးေသာအခါ ထိုၿမိဳ႕သစ္စီမံ ကိန္းကိုမျပဳလုပ္မီ ျပန္လည္စိစစ္မႈမ်ားျပဳ လုပ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္စိစစ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ ၿပီး ၿမိဳ႕သစ္ေဖာ္ေဆာင္မႈအစီအစဥ္အား ျပန္လည္စတင္မည္ဟု သိရသည္။
အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် တိုးပြားလာေသာ လူဦးေရတို႔ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းႀကီး မ်ား တိုးခ်ဲ႔ေဖာ္ေဆာင္မႈ ျပဳလုပ္မည္ကို ႀကိဳဆိုၾကရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ပါေသာ္ လည္း “ေနာက္လာတဲ့ေမာင္ပုလဲ ဒိုင္း၀န္ ထက္ကဲ”ဆိုသကဲ့သို႔ မျဖစ္ဖို႔လိုသည္။အလကားရသည့္ေငြတို႔ႏွင့္ စီမံကိန္းတို႔ ကို ေဖာ္ေဆာင္ၾကရသည္မဟုတ္။ ႏိုင္ငံ ေတာ္ဘ႑ာေငြမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာ ေခ်းေငြ မ်ားျဖင့္ ထိုစီမံကိန္းတို႔ကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ၾကရသည္။ ျပဳလိုက္၊ ျပင္လိုက္၊ ဖ်က္လိုက္၊ ေဆာက္လိုက္ႏွင့္ ေငြ ေၾကးတို႔ မေလလြင့္ဖို႔ လိုသည္။ တိုးတတ္ ေနေသာႏိုင္ငံတို႔တြင္ ၿမိဳ႕သစ္တို႔ကို မည္သို႔ ေဖာ္ေဆာင္သည္ကို အတုယူသင့္လွ သည္။ စမ္းတ၀ါး၀ါး လုပ္စရာမလိုဟုထင္ သည္။ တစ္ပါးေသာႏိုင္ငံတို႔ ၿမိဳသစ္ေဖာ္ ေဆာင္ရာတြင္ ၎င္းတို႔ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာ အခက္အခဲမ်ားကို မိမိတို႔အလွည့္တြင္နည္း ယူ၍ ဆံုး႐ံႈးမႈနည္းေအာင္ႏွင့္ အေကာင္း ဆုံးျဖစ္ေအာင္ စီမံကိန္းတို႔ကို ေဖာ္ေဆာင္ ႏိုင္ၾကမည္။ ဖ်က္လိုက္၊ ျပင္လိုက္ႏွင့္ အေကာင္းဆုံးကိုလိုက္ ရွာေနျခင္းသည္ အခ်ိန္ကုန္ေငြျဖစ္သည္။ ခူးၿပီး ခပ္ၿပီး အေကာင္းဆုံးနည္းတို႔ကိုယူလိုက္ျခင္း
ျဖင့္ ကုန္က်မႈျခင္းအတူတူ အေကာင္းဆုံး ကိုရမည္ဟုျမင္သည္။
ၿမိဳ႕သစ္ေဖာ္ေဆာင္မည့္ေနရာ ဌာနတို႔တြင္ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းတို႔ ရရွိ ဖန္တီးႏိုင္ေအာင္ အရင္ျပဳလုပ္သင့္သည္။ ထိုအလုပ္အကိုင္တို႔ကို တည္မွီၿပီး ၿမိဳ႕သစ္ ကို လူတို႔လိုလိုခ်င္ခ်င္ ေျပာင္းေရြ႕လာၾက မည္။ ေရ၊ မီး၊ အမႈိက္ႏွင့္ မိလ္ႅာစြန္႔ထုတ္ မႈကအစ စနစ္က်နၿပီးအဆင္သင့္ ေျပာင္း ေရြ႔ေနထိုင္ႏိုင္ေသာ ၿမိဳ႕သစ္မ်ားျဖစ္ေအာင္၊ ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးလြယ္ကူျမန္ဆန္ ေသာ စနစ္မ်ားပါ၀င္ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားျခင္းျဖင့္ ယခင္ၿမိဳ႕သစ္တို႔ထက္ လ်င္ျမန္ဖြံ႔ၿဖိဳးလာမည္။ ေနာင္လာလတ္ၱံ႕ ေသာ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္တို႔၏ေရွ႕ေဆာင္ “အစေကာင္းေကာင္း”ႏွင့္ “အေကာင္းဆုံးစ” ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါ ေစေၾကာင္း ေၾကြပန္းကန္ႏႈတ္ခမ္းထက္ ေရႊေရးတတ္လိုက္ရပါေၾကာင္း။ ။
ဘိုးသာ မွ iMyanmarHouse.com (အိုင္ျမန္မာေဟာက္စ္ေဒါ႔ကြန္း) အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com
