တိုက္ခန္းအိမ္ၿခံေျမ အေရာင္းအ၀ယ္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ရင္ စရန္ေငြ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ

အခုတစ္ေလာ အိမ္ၿခံေျမ အေရာင္းအ၀ယ္ေတြက လည္း ေအးေနတယ္သာ ေျပာၾကေပမယ့္ တကယ္ အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္ေတာ့လည္း “ဖုတ္ပူမီးတိုက္” ဆိုသလိုပါပဲ။ “အခုပဲ စရန္ေပးစာခ်ဳပ္ခ်င္လို႔ ဆရာ အျမန္လာ ေပးပါဆိုၿပီး” ေမာင္ေကာင္းေဖကို ႀကိမ္ စၾကာနဲ႔ ႐ိုက္ေခၚသလိုပဲ။ အေရာင္း အ၀ယ္လုပ္မယ့္ေနရာကို အခ်ိန္မီ အေရာက္ ေျပးရတယ္။

အေရာင္းအ၀ယ္ကျဖစ္မယ့္ ျဖစ္ေတာ့လည္း ျမန္လိုက္တာ ေရာင္းသူ ကလည္း ေငြလိုေနလို႔ အနည္းဆံုးစရန္ ေငြ သိန္းႏွစ္ရာခ်ေပးပါလို႔ ေတာင္းတယ္။ ၀ယ္သူကလည္း ေျမာက္ဒဂံု ၄၀ ရပ္ကြက္ မွာ သိန္း ၆၇၀ နဲ႔ ရမွာဆိုေတာ့ တန္တယ္ ဆိုၿပီး ေရာင္းသူေတာင္းတဲ့ စရန္ကိုေပး မယ္လို႔ ကတိေပးထားၿပီး ျဖစ္ေနတယ္။

စရန္ေငြေပးတာနဲ႔ပတ္သက္ လို႔ “ေမာင္ေကာင္းေဖ”ကို သက္ေသထား ၿပီး ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲလို႔ ခဏခဏ ေမးၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ စရန္ေငြ ေပးတယ္ဆိုတာ ပထမဆံုး စာရြက္စာတမ္း မိတၱဴယူၿပီး ေပးရတာမ်ဳိးဆိုေတာ့ ၀ယ္သူရဲ႕ဆင္ျခင္တံုတရားအေပၚလည္း မူတည္ပါတယ္။ တန္ဖိုးအလိုက္ သိန္း ၅၀, သိန္း ၁၀၀, သိန္း ၂၀၀ ေပးလို႔ရ ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ လူကဲခတ္မညံ့ဖို႔ ေတာ့ အေရးႀကီးတာေပါ့။ “ေရႊအေၾကာင္း ဖေယာင္းမွသိ၊ လူအေၾကာင္းေပါင္းမွသိ” အဆိုအမိန္႔ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ ေရာင္း သူရဲ႕ အဆင့္အတန္း ေရာင္းသူရဲ႕ေနရပ္ လိပ္စာ၊ ေရာင္းသူရဲ႕ ဥပဓိ႐ုပ္ စသည္ တို႔ကို အကဲခတ္ရတာေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားဟာ အဲဒီလူရဲ႕မ်က္ႏွာ နဲ႔ မ်က္လံုးမွာ ေဖာ္ျပတယ္””လို႔ အဂၤါ ၀ိဇၨာပညာရွင္မ်ားက ဆိုၾကပါတယ္။ အဲဒီ ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲလို႔ ေမာင္ ေကာင္းေဖကို ေမးရင္ လူကဲခတ္ၿပီး ယံု ၾကည္မႈအရ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ေပးလိုက္ တာပါပဲ။ ေကာင္းဆိုးကေတာ့ တစ္ႏိုင္ တစ္ပိုင္ေပးတာက သူ႕ဘက္ကိုယ့္ဘက္ အေလ်ာ္အစား သိပ္မထိခိုက္ႏိုင္ဘူးေပါ့ ေလ။

ဒါတင္ဘဲလားဆိုေတာ့ မျပည့္ စံုေသးဘူးလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ အဲဒီေရာင္း သူက ေရာင္းတဲ့ေျမကြက္ေပၚမွာ၊ ေရာင္းတဲ့ အိမ္ေပၚမွာ၊ ေရာင္းတဲ့တိုက္ေပၚမွာ၊ လက္ရွိေနၿပီး စရန္ေငြေတြ အမ်ားႀကီး ေတာင္းေနတာလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ စရန္ ေငြအမ်ားႀကီး မခ်မိဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ ေနာ္။ တကယ္လို႔ အေရာင္းအ၀ယ္ပြဲပ်က္ စဲရင္ စရန္ေငြရဲ႕ ႏွစ္ဆျပန္ေတာင္းမွာ ေလ။ အဲဒီအခါက်ရင္ အဲဒီေရာင္းသူက ျပန္ေပးႏိုင္တဲ့ ေငြေၾကးသူ႕မွာရွိရဲ႕လား။ ျပန္ေပးႏိုင္မယ္ မထင္ရင္ေတာ့ စရန္ေငြ အမ်ားႀကီး မခ်သင့္ဘူးေပါ့။

ဘာေၾကာင့္လည္း အဲဒီေရာင္း သူက ေရာင္းတဲ့တိုက္ေပၚမွာ ေနတုန္းပဲ အိမ္ေပၚမွာ ဇိမ္ခံေနတုန္းပဲေလ။ ပြဲပ်က္ ခဲ့ရင္ေတာင္ စရန္ေငြ အရင္းေတြေရာ ႏွစ္ဆေတြေရာ တစ္ျပားမွမေပးႏိုင္ဘူး။ သံုးပစ္လိုက္လို႔ကုန္ၿပီ။ တိုင္ခ်င္တာ တိုင္ လိုက္ရွင္းေပးရန္အသင့္ပဲလို႔ ရန္စကား ေျပာလာရင္ ၀ယ္သူအေနနဲ႔ “ေသၿပီဆရာ” ျဖစ္ၿပီေပါ့။ ကိုယ့္ေငြကိုယ္ရဖို႔အေရး ေရာင္းသူကို တရားစြဲယူရဦးမယ္။ ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲ ျဖစ္မယ္။ “မစည္ကား အပ္တဲ့ အရပ္ထဲမွာပါတဲ့ တရား႐ံုးကို မသြားခ်င္ဘဲနဲ႔ သြားရဦးမယ္။ ၀ယ္သူ ေတြက ဒီလိုေရာင္းသူမ်ဳိးေတြကို အေၾကာက္ ဆံုးပဲ။

ဒါ့အျပင္ လူေနထိုင္ၿပီး ေရာင္း တဲ့တိုက္တို႔ အိမ္တို႔ကို၀ယ္ရင္ စရန္ေငြ ေပးတဲ့ေန႔မွာ အထူးသတိထားရတယ္။ အဲဒီလို ေရာင္းသူတို႔ အေျခတက်ေန ထိုင္လာခဲ့တဲ့ တိုက္တို႔ အိမ္တို႔နဲ႔သက္ ဆိုင္တဲ့ ဂရန္နဲ႔ စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြဟာ သူတို႔လက္ထဲမွာမရွိဘဲ အေပါင္ခံသူရဲ႕ လက္ထဲမွာေရာက္ေနတတ္တယ္။ ဒီလို အိမ္မ်ဳိး၊ တိုက္မ်ဳိးကို ႀကိဳက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ၀ယ္သူန႔ဲပါလာတဲ့ ေရွ႕ေနေခါင္းကိုက္ ၿပီသာမွတ္ေပေတာ့။

အဲဒီလို ေရာင္းသူမ်ဳိးေတြဟာ သူတို႔မွာ အိမ္နဲ႔ ေျမသာပိုင္တာ ပိုင္ဆိုင္ မႈ စာရြက္စာတမ္းေတြက အေပါင္လက္ထဲ မွာ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလသံကေတာ့ အေပၚစီးကပဲ တစ္ျပားမွမေလွ်ာ့ဘူး။ စရန္ေငြ သိန္း ၅၀ ေလာက္ေပးရင္ မိတၱဴ ပဲ ျပႏိုင္မယ္။ စရန္ေငြ သိန္း ၁၀၀ အနည္း ဆံုးခ်မွ မူရင္းစာရြက္စာတမ္းေတြ ျပႏိုင္မယ္လို႔ ခပ္တည္တည္ေျပာၾကတယ္။

၀ယ္သူကလည္း ေရွ႕ေနေခၚ လာၿပီဆိုကတည္းက ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ အ႐ႈပ္အရွင္းကင္းကင္းနဲ႔ ေျမနဲ႔တိုက္ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔ေလ။ ဒီေတာ့ ေရွ႕ေနက “ဘာျဖစ္လို႔ ႏွစ္မ်ဳိးျဖစ္ရတာလဲ”လို႔ ေမး ၾကည့္မိတယ္။ သူတို႔ေျပာေတာ့လည္း အဟုတ္သားဘဲ သိန္း ၅၀ ရရင္ ေနာက္ ေျပာင္း၀ယ္ေနဖို႔ အိမ္ရွာမယ္။ စရန္ခ် မယ္။ လူရင္းအစစ္ေတြၾကည့္ရင္ အေပါင္ခံသူကိုေခၚၿပီး ျပႏိုင္ရမယ္။ ဒါဆိုရင္ သူကို အတိုးေတြထပ္ေပးရမယ္။ ဒီေတာ့ ကာမိေအာင္ သိန္းတစ္ရာေတာင္းရတာ တဲ့။ အားလံုးရွင္းသြားတာပဲ။

ဒီလိုအေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ ေၾကာင့္ စရန္ေငြကို ေရာင္းသူေတာင္း သေလာက္ ေပးသင့္မေပးသင့္ ၀ယ္သူ က ေရွ႕ေနကို ေမးၾကတာပဲ။ တကယ္ ေတာ့ ေျမ၀ယ္ရင္ ေျမကြက္လပ္သက္ သက္ကို ၀ယ္ရတာ စိတ္အခ်ရဆံုးပါပဲ။ စရန္ေငြကိုလည္း ရဲရဲေပးရဲတယ္။ ဂရန္ အမည္ေပါက္ဆိုရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ အေရာင္းေျမပံု ကူးႏိုင္ရင္ (၂၁) ရက္ ေလာက္နဲ႔ရတယ္။ အေရာင္းေျမပံုရတာ နဲ႔ က်န္ေငြေခ်တယ္။ အေရာင္းေျမပံု လက္ခံယူတယ္။ စာခ်ဳပ္႐ံုးမွာ ေရာင္းသူ ထံက အထူးကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာယူထား လိုက္တယ္။ ေျမကြက္ကေတာ့ မိမိ၀ယ္ ယူပိုင္ဆိုင္ထားေၾကာင္း ရပ္ကြက္အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးမွဴးထံမွာ အေၾကာင္းၾကားၿပီး အပ္ႏွံထားေပါ့။ အေရာင္းအ၀ယ္စာခ်ဳပ္ မိတၱဴတစ္စံုေပးၿပီး အလွဴေငြေလးထည့္ ခဲ့ေပါ့။ ဒါဆိုရင္ ၀ယ္သူ ဘယ္သူဆိုတာ ရပ္ကြက္က အသိအမွတ္ျပဳတာေပါ့။ ဒါဆိုရင္ မိမိရဲ႕ေတြးေခၚစဥ္းစားႏိုင္မူ သာ အဓိကပါလို႔ပဲ သံုးသပ္မိပါတယ္။

သုခိ အတၱာနံ ပရိဟရႏၱဳ

လႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ေမာင္ေကာင္းေဖ ( iMyanmarHouse.com အိုင္ျမန္မာေဟာက္စ္ေဒါ႔ကြန္း) မွ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။ Credit: iMyanmarHouse.com