က်ဴးေက်ာ္ျပႆနာေတြ က ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေခတ္ေရာက္မွသာ႐ွိခဲ့သည့္ ျပႆနာ ေတြ မဟုတ္ခဲ့။ ယခင္ကတည္းက႐ွိခဲ့ သည့္ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္သည္။အစိုးရ အဆက္ဆက္ေျဖ႐ွင္းခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးဆုံးႏိုင္သည့္ ပုစာၦတစ္ခုလည္းျဖစ္ သည္။ စီးပြားေရးမေျပလည္မႈ၊ ေနထိုင္မႈ စရိတ္ႀကီးျမင့္မႈမ်ားက အေျခခံလူတန္း စား အေတာ္မ်ားမ်ားကို က်ဴးေက်ာ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းေစရန္ ဖန္တီးေပးခဲ့ၾက သည္။ လူမ႐ွိေပမယ့္ ပိုင္႐ွင္႐ွိသည့္ေနရာ၊ လူလည္းမ႐ွိ ပိုင္႐ွင္လည္း မ႐ွိသည့္ေနရာ၊ ပိုင္႐ွင္လည္း႐ွိ လူလည္း႐ွိေပမယ့္ ေနရာ လြတ္႐ွိသည့္ေနရာမ်ားတြင္ မိသားစု ေက်ာတစ္ခင္းစာအတြက္ က်ဴးခဲ့ၾကသည္။ ေနစရာ႐ွာခဲ့ၾကသည္။ အစိုးရပိုင္ေျမ မ်ားပါမခ်န္ က်ဴးခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္က ဆင္းရဲမႈ၏ ျပယုဂ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္မည္ ထင္သည္။
ယခင္က က်ဴးေက်ာ္ခဲ့သည္က မိသားစု ေက်ာတစ္ခင္းစာရ႐ွိေရးအတြက္ သာ ဦးတည္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေပမယ့္ ႏွစ္ ကာလေရြ႕လ်ားလာသည့္အခါ မိသားစု ေက်ာတစ္ခင္းစာရ႐ွိေရးထက္ စီးပြားျဖစ္ တြက္ကိန္းတစ္ခုအျဖစ္ က်ဴးလာၾကသူ ေတြလည္း႐ွိသည္။ ေနစရာမ႐ွိ၍ အမွန္ အကန္ က်ဴးၾကသူေတြ႐ွိသလို၊ စီးပြား ျဖစ္ တြက္ကိန္းတြက္၍ လုပ္ၾကံက်ဴးၾက သူေတြလည္း႐ွိသည္။ ဒီဘက္ေခတ္ေရာက္ သည့္အခါ က်ဴးမ်ား၏ လာရာႏွင့္ လားရာ က မွန္းရခက္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္ ခဲ့ရသည္။ ေျမတန္ဖိုး အဆမတန္ျမင့္ တက္မႈမ်ားကလည္း က်ဴးၾကသူမ်ားကို စီးပြားျဖစ္တြက္ကိန္းေရာက္ေအာင္ တြန္း ပို႔ေပးေနသလို ျဖစ္သည္။
တစ္ခ်ိဳ႕က်ဴး မ်ားက သူတို႔က်ဴးမည့္ေနရာတြင္ ပိုင္႐ွင္ ႐ွိေၾကာင္း သိသည္။ ေနရာေကာင္းျဖစ္ သည္ကိုလည္း သိသည္။ ေစ်းကြက္အရ သိန္းရာဂဏန္း၊ ေထာင္ဂဏန္းရမည္ ကိုလည္းသိသည္။ သိလ်က္ႏွင့္ပင္ က်ဴး သည္။ ပိုင္႐ွင္ကိုယ္တိုင္က ထြက္ေပးပါ ဟု ဆိုလာသည့္အခါ ေျပာင္းေရႊ႕ေၾကး ေပးပါဟု ေတာင္းသည္။ စီးပြားျဖစ္ႏိုင္သည့္ ကိန္းဂဏန္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။
တစ္ခ်ိဳ႕က်ဴးမ်ားက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေန စရာ၊ စားစရာ႐ွိသည္။ မည္သည့္ အခက္ အခဲမွ မ႐ွိသူေတြျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လည္း စီးပြားျဖစ္လိုမႈအတြက္ က်ဴးသည္။သက္ဆိုင္ရာ ေဒသအာဏာပိုင္အဖြဲ႔ အစည္းႏွင့္ ညႇိႏိႈင္း၍ က်ဴးစာရင္းတြင္ပါ၀င္ ေစေရး ႀကိဳးပမ္းၾကသည္။ ၿပီးသည့္အခါ က်ဴးေျမကြက္ကို အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳသည္။ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း စီးပြားျဖစ္သြားၾက သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ဴးမ်ားက တကယ္ကို ေနစရာ၊ စားစရာ အခက္အခဲ႐ွိ၍ ရသည့္ ေနရာမ်ားတြင္ က်ဴးေက်ာ္အျဖစ္ အမည္နာမ ခံယူထားၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူ တို႔ကိုယ္တိုင္က ပ်ံက် အလုပ္သမားေတြ မ်ားသည္။ တစ္ေန႔စာ တစ္ေန႔အတြက္ အေတာ္ကို ႐ုန္းကန္ၾကရသူေတြျဖစ္သည္။အမွန္အကန္ က်ဴးေက်ာ္သူေတြ ျဖစ္သည္။သူတို႔ ဘ၀ေတြက ၾကမ္းတမ္းပင္ပန္းလြန္း သလို၊ သနားစဖြယ္လည္း ေကာင္းသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဒီဘက္ေခတ္ေရာက္လာသည့္ အခါ အမွန္အကန္က်ဴးၾကသူမ်ားကိုပင္ စီးပြားျဖစ္တြက္ကိန္း ျမင္တက္ေစရန္ အတြက္ ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးက္ိုင္ ျခယ္ လွယ္ၾကသူေတြ႐ွိလာခဲ့သည္။ အၾကံ ဥာဏ္ေပးၾကသူေတြ႐ွိလာခဲ့သည္။ ထို အခါ က်ဴးျပႆနာက မရပ္ေတာ့။ ႐ွိျမဲ ထက္ပင္ ပို၍ တိုးလာခဲ့သည္။ ပို၍ ဆိုး လာခဲ့သည္။ အစိုးရအတြက္လည္း ေျဖ႐ွင္း ရခက္သည့္ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ စီးပြားတြက္ တြက္လို႔ေကာင္းသည့္ အရာ တစ္ခုအျဖစ္လည္း ႐ွိေနခဲ့သည္။ စီးပြား တြက္ တြက္သည္ဆိုသည့္အခါ က်ဴးက ေျမပိုင္႐ွင္ကို အၾကပ္ကိုင္မႈဟု ေျပာ၍ ရမည္ထင္သည္။ ေျပာင္းေရႊ႕စရိတ္ေလး ေပးလ်င္ရပါၿပီဟုေျပာေပမယ့္ သူတို႔ေျပာ သည့္ စရိတ္က က်ပ္သိန္းဂဏန္းေအာက္ မေလ်ာ့ခဲ့။ က်ပ္သိန္းဆယ္ဂဏန္းမွ ရာ ဂဏန္းအထိပင္ ေတာင္းၾကသည္။ ေျမ တန္ဖိုးကို အၾကမ္းဖ်င္း သိထားၾကသည့္ အခါ သူတို႔အလိုရမၼက္ကလည္း ႀကီးမား လြန္းသည္။ ေျမပိုင္႐ွင္က မလိုက္ေလ်ာ ႏိုင္သည့္အခါ အဲဒီေနရာက ထြက္မေပး ေတာ့။ တရား႐ုံး ဦးတိုက္ေလွ်ာက္သည့္ အခါ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္ ျဖစ္မည္စိုး၍ တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီအလုပ္ကိုမလုပ္ၾက။ က်ဴး ေတြႏွင့္ ရေအာင္ညႇိသည္။ ေျပာင္းေရႊ႕ စရိတ္ေပး၍ ႐ွင္းလိုက္သည္။
တစ္ခ်ိဳ႕က တရား႐ုံး ဦးတိုက္ ေလွ်ာက္သည္။ က်ဴးသူဘက္က ဓားမဦး ခ်ေျမ၊ ဘိုးဘြားပိုင္ေျမဟု လုပ္ၾကံဇာတ္ လမ္းဆင္လာသည့္အခါ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးျပတ္ေတာ့။ အခ်ိန္ကုန္သည္၊ ေငြကုန္ သည္၊ လူပင္ပန္းသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က လူ အုပ္စုဖြဲ႔၍ ေနထိုင္ၾကသည့္အခါ ေျမပိုင္ ႐ွင္ကိုယ္တိုင္က ႐ွင္းရခက္သြားသည့္ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္သြားခဲ့သည္။ လူအုပ္ စုဖြဲ႔၍ ရန္႐ွာျပဳမူသည့္အခါ ေျမပိုင္႐ွင္ ကိုယ္တိုင္လည္း မညႇိႏိႈင္းရဲေတာ့။အႏၱရာယ္ တစ္စုံတစ္ခု ျဖစ္မည္စိုး၍ ေနျမဲအတိုင္း သာ ေနလိုက္ရေတာ့သည္။ အဲဒီ အျပဳအမူ ေတြက ျပင္ပေလာကမွာ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ ေနသည့္ က်ဴးေက်ာ္ဇာတ္လမ္းေတြ ျဖစ္ သည္။ ႐ွိလည္း ႐ွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ျဖစ္ လည္း ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ေပ်ာက္ပ်က္ သြားရန္က အေတာ္ကိုခဲယဥ္းမည့္ အေန အထားလည္း ျဖစ္သည္။
စီးပြားျဖစ္တြက္ကိန္းဆိုသည့္ က်ဴးသမား၏ ေတာင္းဆိုမႈကို ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္။သူတို႔ေတာင္း ဆိုမႈကို ညႇိႏိႈင္း၍ေျဖ႐ွင္းခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ ေတာ္၏ အေဒၚျဖစ္သူက မႏၱေလး၊ ျပည္ ႀကီးတံခြန္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေပ ၄၀ x ေပ၆၀ ေျမကြက္တစ္ကြက္႐ွိသည္။ႏိုင္ငံေတာ္ က ခ်ထားေပးသည့္ေျမျဖစ္သည္။၂၀၀၀ ခုႏွစ္က ခ်ထားေပးခဲ့သျဖင့္ အဲဒီအခ်ိန္က အဲဒီေနရာတြင္ လူေနအိမ္ေတြလည္း မ႐ွိ ေသး။ ေျမကြက္အလြတ္ေတြခ်ည္းသာ ႐ွိေနခဲ့သည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ေရာက္သည့္အခါ အဲဒီေနရာေတြက စက္မႈဇုန္ေတြႏွင့္ စည္ကားလာခဲ့သည္။ေျမေစ်းကလည္း အတိုင္းအတာတစ္ခု အထိ ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။ အေဒၚကိုယ္ တိုင္ ေနာက္ဆုံးေရာက္ခဲ့သည္က ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ျဖစ္သည္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း မေရာက္ျဖစ္ေတာ့။ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ လတြင္ အေဒၚျဖစ္သူက ေျမကြက္အေျခ အေနၾကည့္ရန္အတြက္ မႏၱေလးကိုေရာက္ လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အတူ သြား ျဖစ္ၾကသည္။ အဲဒီေျမကြက္႐ွိရာအပိုင္း က ကြက္စိပ္မွဴးပါ,ပါသည္။ ေျမကြက္ကို ေတြ႔သည္။ သို႔ေသာ္ ေျမကြက္အလြတ္ ခ်ည္းပဲမဟုတ္။ က်ဴးသမားႏွစ္ဦးႏွင့္အတူ ေတြ႔ရသည္။ ေျမကြက္ကို ႏွစ္ျခမ္းပိုင္း၍ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ႏွစ္ဦးက်ဴးေနၾကျခင္းျဖစ္ သည္။ တစ္ဦးက လူေနထိုင္ႏိုင္႐ုံအတြက္ တဲသာသာေဆာက္လုပ္ထားသည့္ အ ေဆာက္အအံုျဖစ္သည္။ က်န္တစ္ဦးက အခိုင္အမာေဆာက္လုပ္ထားသည့္ ေျခ တံ႐ွည္ သြပ္မိုး ပ်ဥ္ခင္းအိမ္ျဖစ္သည္။ ကြပ္စိတ္မွဴးကိုယ္တိုင္က မူလေျမပိုင္႐ွင္ ေတြ ေရာက္လာၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ က်ဴး သမားႏွစ္ဦးကို ဖယ္ေပးရန္ ေျပာသည္။ႏွစ္ဦးစလုံးကလည္း သီတင္းကြၽတ္လွ်င္ ဖယ္ေပးပါမည္ဟုေျဖေပးခဲ့ၾကသည္။ ထို သေဘာတူညီခ်က္အရ အေဒၚျဖစ္သူက ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားခဲ့သည္။ သူကိုယ္တိုင္ က အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္မႈ၊က်န္းမာေရး အေျခအေန မေကာင္းမြန္မႈတို႔ေၾကာင့္ မႏၱေလးကို ခဏခဏ မလာႏိုင္ခဲ့။ သီတင္း ကြၽတ္သည့္ အခါ ကြၽန္ေတာ္ အေရာက္ သြားသည္။ ဖယ္ေပးဖို႔အတြက္ ကေလး ေက်ာင္းမၿပီးေသး၍ တန္ေဆာင္တိုင္အထိ ေစာင့္ပါဦးဟု ေတာင္းဆိုသည္။ ထို႔အတူ အိမ္ေျပာင္းေရႊ႕ရန္အတြက္ ေျပာင္းေရႊ႕ ေၾကးေပးပါဦးဟု ေတာင္းဆိုသည္။ တဲသာသာ က်ဴးသမား က အဆင္ေျပသေလာက္ သာေပးဟု ေျပာသည့္အတြက္ တစ္သိန္း က်ပ္ႏွင့္ အဆင္ေျပသည္။ သြပ္မိုး ပ်ဥ္ခင္း က်ဴးသမားက ဆယ္သိန္းက်ပ္ေတာင္း သည္။ မ်ားလြန္းသည့္အတြက္ မေပးႏိုင္ ဘူးဟု ေျပာသည့္အခါ ေျမကြက္ေရာင္း လွ်င္ အမ်ားႀကီးရမွာပါဟု က်ဴးသမား က ျပန္ေျပာသည္။ အဲဒီအေျခအေနမ်ိဳးက အေတာ္ကို ထူးဆန္းသည္။ ေျမပိုင္႐ွင္က ေရာင္းပဲစားစား အိမ္ပဲေဆာက္ေဆာက္ သူ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္ျဖစ္သည္။ က်ဴးသမား၏ အေရးအရာလည္းမဟုတ္။ သို႔ေပမယ့္ က်ဴးသမားက စီးပြားတြက္,တြက္သည္။ တန္ဖိုးမ်ားသည္ကို သူသိသည္။ ေခတ္ စနစ္က သင္ၾကားေပးလိုက္ေသာ ဘာသာ ရပ္တစ္ခုလည္းျဖစ္ မည္ထင္သည္။ သူ ေတာင္းသည့္အတိုင္း မေပးႏိုင္ဟု တင္းခံ ေနသည့္အခါ ေလ်ာ့သြားသည္။ ေျပာင္း ေရႊ႕ေၾကး က်ပ္ငါးသိန္းေပးမည္ဆိုသည့္ အခါ သေဘာတူသည္။ေျပာင္းေရႊ႕ေပးပါ မည္ဟုလည္း ကတိျပဳသည္။ သို႔ေသာ္ လည္း တန္ေဆာင္တိုင္ လြန္ေျမာက္၍ ၂၀၁၇ ခုႏွစ္သို႔ ကူးသြားသည့္တိုင္ ေရႊ႕ ေျပာင္းမေပးခဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က ငါးႀကိမ္ခန္႔ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆုံခဲ့သည္။ သြားေရာက္သည့္ အခါတိုင္း ကြက္စိပ္မွဴး ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ လက္၀ယ္႐ွိ စာရြက္ စာတမ္းမ်ားကို က်ဴးသမားက သူၾကည့္ ခ်င္ပါသည္ဟု ေတာင္းဆိုသည္။ ၿပီးလွ်င္ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ထားဖို႔ ျပင္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အေျခတင္စကား မ်ားရသည္။ က်ဴးသမားက ပိုင္႐ွင္အစစ္ ကို စာရြက္စာတမ္းအလိမ္အညာ လုပ္ခဲ့ သလားဟု စစ္ေဆးေမးျမန္းသလိုမ်ိဳး ခံ စားရသည္။ ကြက္စိပ္မွဴးကိုယ္တိုင္က စာရြက္စာတမ္း အစစ္ေတြပါဟု ႐ွင္းျပမွ လက္ခံေတာ့သည္။ စိတ္လိုက္မာန္ပါ ေျဖ႐ွင္းမိလ်င္ ျပႆနာ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္သြားႏိုင္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ သည္။ ကိုယ့္ပစ္ၥည္းကို ျပန္လိုခ်င္သည့္တိုင္ အေတာ္ကို သည္းခံရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ဗီဇစ႐ိုက္ေတြ ကြဲျပား ျခားနားၾကသည္ကို။ ၂၀၁၇ ႏွစ္ဦးကာလမွာ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ ညႇိႏိႈင္းျဖစ္သည္။ ယခု ညႇိႏိႈင္းမႈ အဆင္ မေျပလ်င္ တရားဥပေဒအရသာ ေဆာင္ ရြက္မည္ျဖစ္ၿပီး ေျပာင္းေရႊ႕ေၾကးမေပးေတာ့ ဟု ေျပာသည့္အခါမွသာ တစ္ပတ္အတြင္း ေျပာင္းေရႊ႕ေပးပါမည္ဟု အေျဖရခဲ့သည္။ သို႔ေပမယ့္ ေျပာင္းေရႊ႕စရိတ္ တိုးျမႇင့္ေပး ခဲ့ရသည္။ တဲသာသာက်ဴးသမားကို က်ပ္ ႏွစ္သိန္းေပးခဲ့ရၿပီး သြပ္မိုးပ်ဥ္ခင္း က်ဴးသမားကို ခုႏွစ္သိန္းက်ပ္ ေပးခဲ့ရသည္။ တစ္ပတ္ျပည့္သည့္အခါ အမွန္တစ္ကယ္ ပင္ ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့ၾကသည္။
ေျပာင္းေရႊ ႕သြားသည္ဆိုေသာ္ လည္း ေနရာေဒသအေ၀းႀကီး မဟုတ္ခဲ့။ တဲသာသာ က်ဴးသမားက အေဒ့ၚေျမကြက္ ၏ ေဘးလမ္းနယ္၌ ျပန္က်ဴးသည္။ အဲဒီ လမ္းက အ၀င္အထြက္ အသုံးျပဳျခင္းမ႐ွိ ေသး၍ အသြားအလာက်ဲပါးသည္။ သြပ္မိုး က်ဴးသမားက အေဒ့ၚေျမကြက္၏ ေခါင္း ရင္းမွာ႐ွိသည့္ ေျမကြက္ကို ထပ္က်ဴးသည္။အဲဒီအကြက္ကလည္း ပိုင္႐ွင္႐ွိသည္။ပိုင္႐ွင္ေရာက္လာ၍ ဖယ္ေပးပါဦး ေျပာ သည့္အခါ ေျပာင္းေရႊ႕ေၾကး ေတာင္း ၊ မေတာင္းဆိုသည္ကလည္း စိတ္၀င္စား စရာေကာင္းသည္။ စီးပြားျဖစ္ က်ဴးေက်ာ္ဟုတ္မဟုတ္က သူတို႔ကိုယ္တိုင္ အမွန္ အတိုင္း ေျဖၾကားေပးမွသိခြင့္ရမည့္ အေျဖ လည္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔စီးပြားတြက္,တြက္ ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေနာက္ကြယ္က သင္ၾကား ေပးသူေတြ႐ွိမွာကလည္း ျငင္းပယ္၍မရ သည့္ အမွန္တရား ျဖစ္သည္။ စဥ္းစားမိ သည္က ကြပ္စိတ္မွဴးေတြ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ ပတ္သတ္ေနသည္လားဆိုသည့္ ေမးခြန္း ပင္ျဖစ္သည္။ ကြက္စိပ္မွဴးေတြက သူတို႔ နယ္ေျမထဲမွာ႐ွိသည့္ ေျမရာဇ၀င္ အေတာ္ မ်ားမ်ားကို သိသည္။ ပိုင္႐ွင္ ႐ွိ၊မ႐ွိက အစ သိထားၾကသည္။ က်ဴးသမားက လည္း သူ႔သေဘာသူေဆာင္၍ က်ဴး၍ရ သည္မဟုတ္။ ကြပ္စိတ္မွဴးကို အသိေပးရ သည္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း က်ဴးသမား ေတြ ဘယ္မွာ႐ွိသည္၊ ဘယ္အကြက္မွာေန ၾကသည္ဆိုသည္ကို ခေရေစ့တြင္းက်သိ သည္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က စီးပြားျဖစ္တြက္ ကိန္းတြက္တက္ဖို႔ သင္ၾကားေပးခဲ့ေလ သလားမသိ။ ခန္႔မွန္းရခက္သည့္ အေျခ အေနေတြျဖစ္သည္။ က်ဴး႐ွင္းၿပီးသြား၍ အေဒ့ၚေျမကြက္ကို ေရာင္းခ်မည္ဆိုသည့္ အခါ ကြက္စိတ္မွဴးေတြကပင္ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ေပးသည္။ လက္႐ွိေပါက္ေစ်း အတိုင္းရသည္။ သို႔ေပမယ့္ သူတို႔ကိုပြဲစား ခေပးရသည္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က အိမ္၊ ျခံ၊ေျမ ပြဲစားေတြျဖစ္သည္။ ပတ္သတ္ ဆက္စပ္မႈမ်ားက အေတာ္ကိုမ်ားသည္။ဆက္စပ္ေတြးဆရမည့္ အေျဖေတြလည္း ျဖစ္သည္။ ထူးထူးျခားျခား သိရသည္က အေဒ့ၚေျမကြက္ကို ကာလတန္ေၾကးထက္ သုံးဆ ႏွစ္ဆေလ်ာ့သည့္ေစ်းျဖင့္ ျပန္ လည္ေရာင္းခ်ရန္အတြက္ သူတို႔တစ္ေတြ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၀ယ္ယူရန္ ကမ္းလွမ္းခံရသည့္ ကုန္စုံဆိုင္ပိုင္႐ွင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို သူကိုယ္ တိုင္ ေျပာျပသျဖင့္ ယုံၾကည္ခဲ့ရျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ အေဒၚျဖစ္သူက ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာ ေရာက္မလာခဲ့၍ အပိုင္ပဲဆိုသည့္ အေတြးမ်ိဳးေတြး၍ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္ မည္ထင္သည္။ ဤသည္ကလည္း စီးပြား ျဖစ္တြက္ကိန္းပဲ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ အဲဒီ လို စီးပြားျဖစ္ တြက္ကိန္းေတြက ျမန္မာ ျပည္ တစ္နံတစ္လ်ားမွာ အေတာ္ကို မ်ား မည္ထင္သည္။ စီးပြားေရး မေျပလည္မႈ၊ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္ရန္ခက္ခဲ မႈတို႔က စီးပြားျဖစ္တြက္ကိန္းဆိုသည့္ ျဖတ္လမ္းကို ေရာက္ေစရန္ တြန္းပို႔လိုက္ ျခင္းျဖစ္မည္ထင္သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္နီးပါးမွ စတင္ခဲ့သည့္ က်ဴးေတြက ယခုအခ်ိန္ထိလည္း ရပ္ မသြားခဲ့။ အစိုးရအဆက္ဆက္ကလည္း ေျဖ႐ွင္းခဲ့ၾကသည္။ က်ဴးအိမ္ရာေတြ ေလ်ာ့မသြားခဲ့။ ဆိုးရြားလာသည္က စီးပြား ျဖစ္တြက္ကိန္းတြက္လာၾကသူေတြ မ်ား လာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ အဲဒီ ကိစ္ၥကို တရားဥပေဒအတိုင္း မည္သို႔ေျဖ ႐ွင္းၾကမည္လဲဆိုသည္က စိတ္၀င္စား စရာ အေကာင္းဆုံး ပုစာၦတစ္ပုဒ္လည္း ျဖစ္သည္။ အစိုးရကိုယ္တိုင္ကေရာ ေျဖ ႐ွင္းႏိုင္ပါမည္လား။ အႀကီးမားဆုံး စိန္ေခၚ မႈလည္း ျဖစ္သည္။
ေျမပိုင္႐ွင္ေတြဘက္ က စဥ္းစားၾကည့္လ်င္လည္း ကိုယ့္ေျမကို ျပန္ရဖို႔အေရး ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ၍ မည္ သူမွ်မေျဖ႐ွင္းလိုၾက။ တရားဥပေဒအတိုင္း ေျဖ႐ွင္းမည္ဆိုသည့္အခါ အခ်ိန္ကုန္သည္။ေငြကုန္သည္။ အေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပ လည္ေအာင္ညႇိႏိႈင္း၍သာ ေျဖ႐ွင္းလိုက္ ၾကေတာ့သည္။ အဲဒီသံသရာက ဘယ္ ေခတ္ ဘယ္ကာလအထိ ႐ွိေနဦးမည္မသိ။ အစိုးရ အဆက္ဆက္သာ ေျပာင္းသြား ၾကမည္ ျဖစ္သည္။က်ဴးေတြကလည္း က်ဴး ျမဲ က်ဴးေနၾကဦးမွာပဲ ျဖစ္သည္။ စီးပြားျဖစ္ တြက္ကိန္းကို တြက္ေနၾကဦးမွာလည္းျဖစ္ သည္။ ေျမ႐ွင္ေတြ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုယ့္ေျမကြက္ထဲမွာ က်ဴးေတြ မ႐ွိေစဖို႔ အတြက္ ဆုေတာင္းေနၾကရဦးမွာလည္း ျဖစ္သည္။ က်ဴးျပႆနာႏွင့္ စီးပြားျဖစ္ တြက္ကိန္းက ေခတ္အဆက္ဆက္၊ အစိုးရ အဆက္ဆက္မွာ ေျဖ႐ွင္းရခက္ေနဦးမည့္ ပုစာၦတစ္ခုအျဖစ္ ႐ွိေနဦးမည္ကလည္း အေသခ်ာဆုံး ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
ကိုမ်ဳိးခ်စ္ မွ iMyanmarHouse.com (အိုင္ျမန္မာေဟာက္စ္ေဒါ႔ကြန္း) အတြက္ အထူးေရးသားေဖာ္ျပသည္။
Credit: iMyanmarHouse.com
