အေရာင္းအဝယ္ ျဖစ္တဲ့အခါ ပထစဆံုးခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ စရန္စာခ်ဳပ္မွာ ေရာင္းသူ၊ ဝယ္သူၾကား မွားေလ့မွားထရွိတဲ့ အခ်က္က ေရာင္းသူဘက္က ေပးေလ်ာ္ရမယ့္ စရန္ေငြ၏ ႏွစ္ဆဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ရွင္းလင္းေအာင္ ေရးသားသင့္တယ္လို. သိရပါတယ္။
အမ်ားစုကေတာ့ အလြယ္တကူ စာခ်ဳပ္ထဲမွာ ေရာင္းသူဘက္က ပ်က္ကြက္ရင္ စရန္ေငြ၏ ႏွစ္ဆကိို ေပးေလ်ာ္ရမယ္၊ ဝယ္သူဘက္က ပ်က္ကြက္ရင္ စရန္ေငြ အဆံုးဆိုၿပီး ေရးသားၾကပါတယ္။ ေရာင္းသူဘက္က ေပးေလ်ာ္ရမယ့္ စရန္ေငြ၏ ႏွစ္ဆဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းက စရန္ေငြ၏ ႏွစ္ဆကိုလား၊ စရန္ေငြ၏ အပါအဝင္ ႏွစ္ဆဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို အျငင္းပြားမႈျဖစ္ေစတတ္တာမ်ိဳးရွိပါတယ္။
ဥပမာ အေရာင္းအဝယ္တစ္ခုကို စရန္ေငြက်ပ္ ငါးသိန္း ခ်ထားတယ္။ ပြဲပ်က္သြားေတာ့ ဝယ္သူက စရန္ေငြ၏ႏွစ္ဆကို ေတာင္းတယ္။ ေရာင္းသူက က်ပ္ဆယ္သိန္းေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဝယ္သူက မဟုတ္ဘူး။ ဆယ့္ငါးသိန္းေပးရမယ္ ေျပာတယ္။ စရန္ေငြ၏ ႏွစ္ဆခ်င္း တူေပမဲ့ သတ္မွတ္ယူဆထားမႈေတြ ကြဲလြဲမႈ ျဖစ္ၾကတာပါ။ ဒါေတြက သတိျပဳစရာ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
စာခ်ဳပ္ စတင္ခ်ဳပ္ဆိုကတည္းက ရွင္းလင္းလြယ္ကူေအာင္ တစ္ခါတည္း အတိအက် ထည့္သြင္းခ်ဳပ္ဆိုသင့္တယ္လို.သိရတယ္။ အေပၚက ဥပမာလို အျဖစ္မ်ိဳးဆိုရင္ စကားအသံုးအႏႈန္းခ်င္းတူေပမဲ့ မွားေလ့မွားထရွိၾကတဲ့ အျဖစ္ပ်က္ေတြလို. အက်ိဳးေဆာင္တခ်ိဳ.နဲ. ေရွ.ေနတခ်ိဳ.ထံက သိရတယ္။
စာခ်ဳပ္ထဲမွာ အေရာင္းအဝယ္ကို ေရာင္းသူဘက္က ပ်က္ကြက္ရင္ ရယူထားတဲ့ စရန္ေငြရဲ. ႏွစ္ဆျဖစ္တဲ့ ေငြက်ပ္ ဘယ္ေလာက္ အပါအဝင္ စုစုေပါင္းေငြက်ပ္ ဘယ္ေလာက္ကိုပါ ေပးေလ်ာ္ ရမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို အတိအက် ေရးသားတာ အေကာင္းဆံုးပဲလို.ဆိုပါတယ္။
Credit: The Modern
