ယခင္ မဆလအစိုးရလက္ထက္ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕၌ ယခုေလာက္ လူဦးေရမမ်ား။ မဆလ အစိုးရ၏ မွားယြင္းေသာ ဆိုရွယ္လစ္စီးပြားေရးစီမံကိန္း ႏွင့္ တံခါးပိတ္ဝါဒ ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္တကြ ျပည္သူအမ်ား ဆင္းရဲတြင္းနက္ၾကေသာ္လည္း အိမ္ရွင္-အိမ္ငွား ျပႆနာမ်ား ေျပာပေလာက္ေအာင္ မရွိခဲ့။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ နဝတ အစိုးရ အာဏာရလာၿပီးေနာက္ပိုင္း အေရွ႕ေျမာက္တံခါးမွ ဝင္ ေရာက္လာၾကေသာ ႏိုင္ငံျခားသား တ႐ုတ္မ်ားေၾကာင့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕တြင္ ပထမဆံုး ေျမေစ်း၊ အိမ္ေစ်းမ်ား အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျမင့္တက္ကုန္သည္။ ထိုႏိုင္ငံျခားသား မ်ားသည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ခံတို႔ထံမွ ျမန္မာက်ပ္ေငြျဖင့္ မတန္တဆေစ်း ေပးၿပီး ေျမကြက္မ်ားႏွင့္ ေနအိမ္တိုက္တာမ်ားကို ဝယ္ယူၾကသည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ခံမ်ားကလည္း မိမိတို႔ ပိုင္ဆိုင္သည့္ ေျမကြက္ႏွင့္ ေနအိမ္ တိုက္တာမ်ားကို ေစ်းေကာင္းရ၍ ေရာင္းလိုက္ၾကသည္။
ၿမိဳ႕ျပင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ၾကသည္။ ၿမိဳ႕လယ္အကြက္ေကာင္း ေနရာမ်ားျဖစ္သည့္ ၈၄လမ္း၊ ၈၃လမ္း၊ ၈၂လမ္း၊ ၈၁ လမ္း၊ လမ္း၈ဝ၊ ၂၆(ဘီ)လမ္း၊ ၃၅လမ္း စသည္တို႔မွ ေျမကြက္ႏွင့္ ေနအိမ္ တိုက္တာမ်ားသည္ ႏိုင္ငံျခားသား တို႔၏လက္ထဲ ေရာက္ကုန္ၾကသည္။
ထိုႏိုင္ငံျခားသား တ႐ုတ္တို႔ေၾကာင့္ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး တည္ခဲ့သည့္ ရတနာပံုေနျပည္ေတာ္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားရာ မႏၲေလးၿမိဳ႕သည္ ျမန္ မာ့႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ား တျဖည္းျဖည္း ကြယ္ေပ်ာက္ ကာ တ႐ုတ္တို႔၏ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားက တစ္စတစ္စ ေနရာယူလာသည္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕၌ ေျမကြက္ႏွင့္ တိုက္တာအိမ္ ရာမ်ား အဆမတန္ ေစ်းတက္လာၿပီး မၾကာမီမွာပင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္၌ ေျမကြက္မ်ားႏွင့္ အေဆာက္အအံုမ်ား ေစ်းတက္လာသည္။ နဝတ၊ နအဖ အစိုးရမ်ား လက္ထက္တြင္ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ က်င့္သံုးလာ သည့္အတြက္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ား ဘဏ္လုပ္ ငန္း ကြၽမ္းက်င္သူမ်ားသည္ ကုမၸဏီႀကီးမ်ား၊ ကုန္တိုက္ ႀကီးမ်ားႏွင့္ ပုဂၢလိကဘဏ္တိုက္မ်ားဖြင့္ရန္ အေဆာက္ အအံုမ်ား လိုလာရာ လံုးခ်င္းတိုက္မ်ား၊ တိုက္ခန္းမ်ား ေစ်းတက္လာသည္။
တိုက္ခန္းမ်ား ငွားရမ္းရာ၌ ၁၉၉ဝ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားက ေလးလႊာတိုက္ခန္း တစ္ခန္းကို ငွား ခ က်ပ္ငါးေထာင္ခန္႔ ေပးရသည္။ ေျမညီထပ္ဆိုလွ်င္ ရွစ္ေထာင္၊ ကိုးေထာင္ခန္႔ေပးရသည္။ ၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္တြင္ တိုက္ခန္းငွားခမ်ား ေစ်းတက္လာျပန္ရာ ႏွစ္လႊာတိုက္ခန္းခ က်ပ္တစ္ေသာင္းအထိ တက္လာ သည္။ ေနာင္ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ ၁၅ဝဝဝ မွ ၂ဝဝဝဝ၊ ထိုမွတစ္ဆင့္ က်ပ္၃ဝဝဝဝ အထိ ျဖစ္လာ သည္။
ကြၽန္ေတာ္ မေကြးေကာလိပ္၌ ဓာတုေဗဒ လက္ေထာက္ကထိကအျဖစ္ စာသင္ၾကား ပို႔ခ်ခဲ့စဥ္က တပည့္တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးသည္ ျမန္ မာႏိုင္ငံသားဘဏ္၌ လစာ က်ပ္ ၃ဝဝဝဝႏွင့္ အမႈထမ္း ေနရာ တိုက္ခန္းငွားခ တစ္လ က်ပ္ ၂၅ဝဝဝ ျဖစ္လာ သည့္အခါ ရန္ကုန္၌ မေနႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ဘဏ္မွႏုတ္ ထြက္၍ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ရွိ ပုဂၢလိက ကုမၸဏီတစ္ခုတြင္ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ရသည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမာရြတ္ၿမိဳ႕နယ္ လွည္းတန္း လမ္းမ၌ ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်ေနေသာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲႏွင့္ လက္ဖက္ေျခာက္ဆိုင္သည္ ေဖာက္သည္မ်ားႏွင့္ စီး ပြားျဖစ္လ်က္ရွိရာ ေစ်းတက္လာေသာ တိုက္ခန္းငွားခ မေပးႏိုင္သျဖင့္ ေခ်ာင္က်ေသာ ေနရာတစ္ေနရာသို႔ ေျပာင္းၿပီး ဆိုင္ဖြင့္ရသည္။
ထိုဆိုင္သည္ လူမစည္ေသာ ရပ္ကြက္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည့္အျပင္ ဝယ္ေနစား ေနက် ေဖာက္သည္မ်ားႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားသျဖင့္ ဆိုင္ပိတ္၍ နယ္သို႔ေျပာင္းသြားၿပီး တျခားစီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခု လုပ္ကိုင္ရသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ၾကာ ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်ေနခဲ့ေသာ လွည္းတန္းေစ်းတစ္ဝိုက္ မွ ေစ်းဆိုင္မ်ား တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္သည္။ ေျမညီထပ္ တိုက္ခန္းငွားခမ်ား အဆမတန္ ျမင့္တက္ လာသည့္အတြက္ ေစ်းေရာင္းသူမ်ား တြက္ေျခမကိုက္ ေတာ့ဘဲ ဆိုင္ပိတ္ကုန္ၾကသည္။
အခုတေလာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေကာင္ တိုက္ ခန္းမ်ား၏ ငွားရမ္းခမွာ တစ္လလွ်င္ က်ပ္ ၁ဝ သိန္း၊ ၁၅ သိန္း ေပးရသည္။ လွည္းတန္းလမ္းမလို ေနရာမ်ဳိး မွာပင္ တိုက္ခန္းငွားခ တစ္လ က်ပ္ငါးသိန္းေပးရသည္။ တစ္ဖန္ လူေနရပ္ကြက္မ်ားရွိ တိုက္ခန္းေစ်းႏႈန္းမ်ားမွာ လည္း အလႊာလိုက္ ေစ်းေတြတက္ကုန္သည္။ လခစား ဝန္ထမ္းမ်ားျဖစ္သည့္ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး အလုပ္လုပ္မွ တစ္လဝင္ေငြ က်ပ္ေလးသိန္းေလာက္ ရသည္။
တိုက္ ခန္းငွားခ က်ပ္တစ္သိန္း၊ တစ္သိန္းခြဲ ေပးလိုက္ရလွ်င္ သားသမီးမ်ား၏ ေက်ာင္းစရိတ္၊ က်ဴရွင္ဖိုးႏုတ္လိုက္ လွ်င္ အိမ္စရိတ္က ဘာမွ် က်န္သည္မဟုတ္။ ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လာလွ်င္ ေဆးခန္းသြားျပဖို႔ ေငြက လိုလာ ျပန္သည္။ အေၾကြးမတင္ေအာင္ မနည္း႐ုန္းကန္ေနရ သည္။ တိုက္ခန္းငွားေနလွ်င္ ေျခာက္လသို႔မဟုတ္ တစ္ ႏွစ္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္၍ တိုက္ခန္းငွားခ ေျခာက္လစာ သို႔မ ဟုတ္ တစ္ႏွစ္စာ ႀကိဳေပးရသည့္အျပင္ ပြဲစားကိုလည္း တစ္လစာ ေပးရသည္။
အိုးပိုင္အိမ္ပိုင္မရွိ၍ တိုက္ခန္းငွား ေနရ ေသာ သူမ်ားသည္ တိုက္ခန္းငွားခ ေစ်းတက္မွာကို အၿမဲ စိုးရိမ္ေနၾကရသည္။ စာခ်ဳပ္သက္တမ္း ကုန္ဆံုး လွ်င္ တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္က တိုက္ခန္းငွားခ ေစ်းတင္ေတာ့ သည္။ တိုက္ခန္းငွားခမ်ား ေစ်းတက္ရျခင္းမွာ ပြဲစား မ်ား၏ ပေယာဂပါသည္။
ပြဲစားမ်ားသည္ ရေနက် ပြဲခမ်ားကို သည့္ ထက္ပို လိုခ်င္သျဖင့္ လက္ရွိငွားရမ္းေနထိုင္ၾကေသာ သူမ်ား တိုက္ခန္းမွ ျမန္ျမန္ေျပာင္းသြားမွ ေနာက္လူ သစ္မ်ား တင္သည့္အခါ လက္ရွိရေနက်ပြဲခထက္ ပို၍ ရမည္ျဖစ္၍ အိမ္ရွင္(တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္)ကို နားခ်သည္။ တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္မ်ားကလည္း ပြဲစားမ်ား၏ စကားကို လက္ခံ၍ တိုက္ခန္းငွားခ ေစ်းတင္လိုက္သည္။
တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္မ်ားသည္ တိုက္ခန္းငွားခ ေငြကိုမက္ၿပီး ဝိသမေလာဘေၾကာင့္ တိုက္ခန္းငွားရမ္း ေနသူမ်ားကို ညႇာတာေထာက္ထားမႈမရွိ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ နာမႈမရွိ၊ ေငြမ်က္ႏွာ တစ္ခုတည္းကိုသာ ၾကည့္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအေနျဖင့္ ဤကိစၥကို ၾကားဝင္ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ လိုသည္။ အိမ္ရွင္အိမ္ငွား ဥပေဒ တစ္ရပ္ ျပ႒ာန္းၿပီး တိုက္ခန္းငွားခ၊ အိမ္ငွားခ၊ ဆိုင္ငွား ခမ်ားကို သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာေစ်းႏႈန္းျဖင့္ သတ္ မွတ္ေပးမည္ဆိုပါလွ်င္ အိုးပိုင္အိမ္ပိုင္ မရွိၾကေသာ ျပည္ သူမ်ား သက္သာရာ ရမည္ျဖစ္သည္။
ေတာနယ္မ်ား၌ လယ္သိမ္းေျမသိမ္းခံၾကရ ေသာ ျပည္သူမ်ားသည္ လုပ္ကိုင္စားစရာ မရွိသျဖင့္ ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားသို႔ ေရာက္လာၿပီး ရရာ အလုပ္၊ က်ပန္းအလုပ္ လုပ္ကိုင္ၾကရသည္။ အလုပ္ အကိုင္ရ၍ စားစရာရွိေသာ္လည္း အိမ္လခ မေပးႏိုင္ ၾက ေနစရာမရွိ၍ သူမ်ားပိုင္ဆိုင္ေသာ ေျမကြက္၊ စက္႐ုံ စီမံကိန္းေျမ၌ တဲထိုးၿပီး ေနၾကရသည္။
ပိုင္နက္က်ဴးလြန္ မႈျဖင့္ အဓမၼ ဖယ္ရွားခံရသည့္အခါ လမ္းနံေဘး ေရာက္ ကုန္ၾကသည္။ အမိုးအကာမရွိ ျဖစ္သလို ေနၾကရသည္။ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္တို႔က အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ေနၾက ေသာ ဆင္းရဲသား ျပည္သူမ်ားကို ေနစရာတစ္ခုခုရ ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ေပသည္။
အခုတေလာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက လစာ နည္း ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာမ်ား ေဆာက္လုပ္ေပးေနသည္ဟု ၾကားရသည္။ တန္ဖိုးနည္း အိမ္ရာ တိုက္ခန္းမ်ားသည္ တန္ဖိုးနည္းသည္ဟု ဆိုျငား လည္း အနည္းဆံုး က်ပ္သိန္း ၁ဝဝ ရွိသည္။ ပထမဆံုး က်ပ္သိန္း ၃ဝ ေလာက္ ေပးသြင္းရၿပီး က်န္ေငြမ်ားကို တစ္ႏွစ္အတြင္း တစ္လ မည္ေရြ႕မည္မွ် ေပးသြင္းရမည္ ဟုဆိုသည္။
လစာနည္းဝန္ထမ္းမ်ားပီပီ တစ္လႏွင့္တစ္ လ အလ်ဥ္မီေအာင္ ၿခိဳးၿခံေခြၽတာ သံုးစြဲေနရသျဖင့္ ေငြက်ပ္ သိန္း ၃ဝ တစ္ခ်ီတည္း ေပးသြင္းရန္ ေငြမရွိၾက။ မဲေဖာက္၍ မဲေပါက္လွ်င္ ႀကိဳတင္ေငြေပးသြင္းစရာ ပိုက္ ဆံမရွိသျဖင့္ ပါမစ္ကို လက္လႊဲေရာင္းစားၾကရသည္။ မဲေပါက္ေသာ တိုက္ခန္း မ်ား မိမိမေနရဘဲ ေငြရွင္ေၾကး ရွင္တို႔၏လက္ထဲ ေရာက္ကုန္ၾကသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၏ေစတနာကို ခ်ီးက်ဴးရ မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ‘ေပးကားေပး၏ မရ’ ျဖစ္ေနပါ ၏။ ။
Credit: TheFlowerNews
