စက်ရုံအလုပ်သမ ဘဝမှ ကမ္ဘာ့အချမ်းသာဆုံး ကိုယ့်ထူးကိုယ်ချွန် အိမ်ခြံမြေကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်ဖြစ်လာသူ။ မြန်မာနိုင်ငံသား မိဘများမှ မွေးဖွားသူ သူဌေးမကြီး ကျန်းရှင်

[Unicode]

ပေကျင်းမြို့ဆင်ခြေဖုံးရှိ ငါးထပ်အဆောက်အအုံဟောင်းကြီးတစ်လုံးတွင် ၅ နှစ်အရွယ် မိန်းကလေးငယ်ကလေးတစ်ဦးသည် အလုပ်ကြမ်းသမားများ၏ ရင်သွေးများနှင့်အတူ သံဇလုံကြီးတစ်ခုထဲရှိ ထမင်းများကို အလုအယက်စားသောက်နေ၏။

အဆိုပါ မိန်းကလေးငယ်လေး၏ အမည်မှာ ကျန်းရှင်ဟု အမည်ရသည်။ မိဘများမှာ မြန်မာနိုင်ငံဖွား တရုတ်လူမျိုးများ ဖြစ်၏။

အချိန်ကား တရုတ်ပြည်တွင် မော်စီတုန်းက မဟာခုန်ပျံကျော်လွှားဟူသော စီမံကိန်းကြီး မအောင်မြင်သောကြောင့် ယဉ်ကျေးမှု တော်လှန်ရေးကို စတင်နေချိန် ဖြစ်သည်။

ယဉ်ကျေးမှုတော်လှန်ရေးကြီး မစတင်မီ တစ်နှစ်အလိုတွင် မွေးဖွားခဲ့ပြီး ပညာမည်မျှတတ်သူဖြစ်စေ တသမတ်တည်း လုပ်ခသာ ရရှိသော ခေတ်တွင် ကြီးပြင်းခဲ့ရသူ အဆိုပါမိန်းကလေးသည် နောင်တစ်ချိန်တွင် ကမ္ဘာ့အချမ်းသာဆုံး ကိုယ့်ထူးကိုယ်ချွန် အမျိုးသမီးတစ်ဦးဖြစ်လာမည်ဟု ထိုစဉ်က မည်သူက ထင်ခဲ့ပါမည်နည်း။

ကျန်းရှင်၏ မိဘများသည် မူလက မြန်မာနိုင်ငံတွင် အခြေချနေထိုင်သူများဖြစ်ပြီး ၁၉၅၀ ပြည့်လွန်တွင် တရုတ်ပြည်သို့ ပြောင်းရွှေ့သွားကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ကျန်းရှင်၏ မိဘများ ကံဆိုးသည်ဟု ဆိုရမည်။ ၎င်းတို့ပြောင်းရွှေ့ပြီး မကြာမီတွင် မဟာခုန်ပျံကျော်လွှားစီမံကိန်း ပေါ်ပေါက်လာကာ လူပေါင်းများစွာ (သန်း ၂၀ မှ သန်း ၅၀ ကြား) ငတ်မွတ်သေဆုံးရမှုကြီးနှင့် ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။

မဟာခုန်ပျံကျော်လွှားစီမံကိန်းသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် လူအသေအပျောက်အများဆုံး ဒု ဗ္ဘိက္ခ န္တရကပ်ကြီးအဖြစ် စံချိန်တင်ခဲ့သည်။

ကံကောင်းသည်မှာ အဆိုပါကပ်ကြီးအတွင်း ကျန်းရှင်၏မိဘများ မသေဆုံးခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်၏။

ကျန်းရှင်အတွက် ကံမကောင်းသည်မှာ မိဘများဖြတ်သန်းခဲ့ရသော မဟာခုန်ပျံကျော်လွှားနှင့် ရင်မဆိုင်ခဲ့ရသော်လည်း မြို့ပြတွင် နေထိုင်သူများကို တောရွာများသို့ပို့ကာ အလုပ်ကြမ်းများ လုပ်ခိုင်းနေသည့် ကာလဖြစ်သော ယဉ်ကျေးမှုတော်လှန်ရေးကာလကြီးတွင် မွေးဖွားကြီးပြင်းခဲ့ရ၏။

ဖခင်နှင့် အစ်ကိုဖြစ်သူတို့မှာ ပေကျင်းမြို့တော်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး ကျန်းရှင်နှင့် မိခင်တို့မှာ ကျေးလက်ဒေသသို့ အလုပ်လုပ်ရန် စေလွှတ်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။

(မှတ်ချက်- မဟာခုန်ပျံကျော်လွှား (Great Leap Forward) စီမံကိန်းသည် ၁၉၅၆ ခုနှစ်မှ ၁၉၆၂ ခုနှစ်အထိဖြစ်ပြီး ယဉ်ကျေးမှုတော်လှန်ရေးမှာ ၁၉၆၆ ခုနှစ်မှ ၁၉၇၆ ခုနှစ်အထိ ဖြစ်သည်။ ယဉ်ကျေးမှုတော်လှန်ရေးကာလအတွင်း သေဆုံးခဲ့ရသူ ၅ သန်းခန့်ရှိခဲ့သည်။)

ဖော့ဘ်မဂ္ဂဇင်းကြီးမှ ဖော်ပြသော အချက်အလက်များအရ ကမ္ဘာ့အချမ်းသာဆုံး ကိုယ့်ထူးကိုယ်ချွန် အမျိုးသမီး ၁၀ ဦးအနက် ထက်ဝက်ခန့်မှာ တရုတ်ပြည်မှ ဖြစ်သည်ဟု ဆိုသည်။

အဆိုပါ အမျိုးသမီးတို့သည် မော်ခေတ် သွေးပျက်ရူးနှမ်းဖွယ်ကာလများကို ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရသူများချည်း ဖြစ်ကြ၏။

ယဉ်ကျေးမှုတော်လှန်ရေး၏ ခါးသီးမှု၊ မဟာခုန်ပျံကျော်လွှား စီမံကိန်းကြီး၏ မိုက်မဲမှုများကြားမှ ရှင်သန်ရစ်ကာ အိမ်ခြံမြေ ၊ စက္ကူ၊ ဆေးရွက်ကြီး၊ တိဘက်တိုင်းရင်းဆေး အစရှိသည့် လုပ်ငန်းနယ်ပယ်မျိုးစုံဖြင့် ကြွယ်ဝလာခဲ့ကြသည်။

ကျန်းရှင်သည် မော်ဝါဒီခေတ် သာတူညီမျှမှုများကို အချို့သော တရုတ်လူမျိုးများကဲ့သို့ တသလွမ်းဆွတ်နေသူတစ်ဦး မဟုတ်သော်လည်း တရုတ်ပြည်၏ ကွန်မြူနစ်တော်လှန်ရေးသည် ၎င်းကဲ့သို့ အမျိုးသမီးများအတွက် အောင်မြင်မှုများ ရရှိလာနိုင်စေရန် အခြေခံ အုတ်မြစ်များ ချပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်ဟု ကျန်းရှင်က အသိအမှတ်ပြုထားသည်။

“မော်..ဟာ အမျိုးသမီးတွေကို လွတ်လပ်မှုရအောင် ပြုလုပ်ပေးခဲ့တယ်။ အမျိုးသမီးတွေဟာ ကောင်းကင်ကြီးကို တစ်ဝက်ထမ်းထားရတယ်လို့ သူက ပြောခဲ့ပါတယ်။ လုပ်ခအတူတူပဲရတဲ့ မိဘတွေနဲ့အတူ ကျွန်မတို့အားလုံး ကြီးပြင်းခဲ့ရတာပါ။ ဇိမ်ခံနေနိုင်တဲ့ အမျိုးသမီးဆိုလို့ မရှိခဲ့ပါဘူး” 

မော်စီတုန်းသည် ခုန်ပျံကျော်လွှား၊ ယဉ်ကျေးမှုတော်လှန်ရေးနှင့် ပန်းပေါင်းတစ်ထောင်ပွင့်ပါစေ အစရှိသည့် အငြင်းပွားဖွယ် စီမံကိန်းများ အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့ကာ လူသန်းပေါင်းများစွာ သေဆုံးခဲ့ရသော်လည်း သူ၏လက်ထက်တွင် အောင်မြင်မှုများလည်း ရှိနေသည်။

ယဉ်ကျေးမှုတော်လှန်ရေးကာလအတွင်း တရုတ်ပြည်၏ ပထမဆုံး ဟိုက်ဒရိုဂျင်ဗုံးကို ၁၉၆၇ ခုနှစ်တွင် စမ်းသပ်ဖောက်ခွဲခြင်း၊ Dong Fang Hong ဆက်သွယ်ရေးဂြိုဟ်တု လွှတ်တင်ခြင်း (၁၉၇၀ ပြည့်နှစ်၊ ဇန်နဝါရီလ ၃၀) ၊ တရုတ်ပြည်၏ ပထမဆုံး အဏုမြူစွမ်းအင်သုံး ရေငုပ်သင်္ဘောများ ရေချခြင်း၊ သိပ္ပံနှင့် နည်းပညာကဏ္ဍတွင် အဆင့်မြင့်အောင်မြင်မှုများစွာ ရရှိခဲ့သည်။

မော်စီတုန်းလက်ထက် ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုမှာ အခမဲ့ဖြစ်၏။

ကျန်းရှင် ငယ်စဉ်က မိဘများ၏ အလုပ်မှ ချထားပေးသည့် အဆောက်အအုံတစ်ခုတွင် မိသားစု နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။

ကျန်းရှင်၏ မိခင်သည် တိန့်ရှောင်ဖိန်နှင့် ချူအင်လိုင်းတို့၏ တရားဝင် ကြေညာချက်များကို ဖြန့်ဝေရာတွင် အကူအညီပေးရန်အတွက် စကားပြန်အဖြစ် တရားဝင်လုပ်ကိုင်ပေးခဲ့သည်ဟု ဆိုသည်။

ကျန်းရှင်သည် နေ့လယ်စာစားချိန်တွင် ကျောင်းမှပြန်လာကာ နေအိမ်ဝန်း စားသောက်ဆိုင်တန်းတွင် နေ့လယ်စာစားရ၏။

ထိုအချိန်က စားစရာ ရွေးချယ်ရန် ၃ မျိုးသာရှိပြီး သုံးမျိုးလုံးမှာလည်း ညံ့ဖျင်းလှသည့် အစားအစာများဖြစ်ကြောင်း ကျန်းရှင်က ပြန်ပြောင်းပြောပြသည်။

တစ်ဦးလျှင် ထမင်း ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးစာရရှိပြီး ထမင်းပန်းကန်များယူကာ စားသောက်ကင်တင်းနေရာသို့ သွားရ၏။

ကင်တင်းတွင် ကြီးမားလှသော ပုံးကြီးတစ်ခုထဲမှ ဟင်းများခပ်ထည့်ပေးသည်ဟု ဆိုသည်။

ကျန်းရှင်က သူ၏ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းခွင်များမှ တစ်ခုတွင် ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်သားများက ဟင်းရရန် တန်းစီနေသည့် ဓာတ်ပုံတစ်ပုံကို ပြသသည်။

“တန်းစီရတာက ဒီလိုမျိုးပါပဲ။ တော်တော်လေးဆိုးခဲ့တာပဲ ရှိတယ်”

ကျန်းရှင်၏ ငယ်စဉ်က အမြင့်ဆုံးအိပ်မက်မှာ တောင်သူ လယ်သမားတစ်ဦး ဖြစ်လာရန်သာ ဖြစ်ခဲ့၏။

လယ်သမားအလုပ်သည် မော်စီတုန်း၏ ကွန်မြူနစ်အစိုးရ မျက်လုံးတွင် ဂုဏ်ပြုအပ်သော အလုပ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလော။

၁၉၆၀ ပြည့်လွန် ပေကျင်းမြို့တော်သည် မီးခိုးရောင် ညိုညစ်ညစ် မြို့ကြီးတစ်မြို့ဖြစ်ကြောင်း ကျန်းရှင်က ပြောပြသည်။

“အဆောက်အအုံတွေက မီးခိုးရောင်၊ လူတိုင်းဟာလည်း ဥက္ကဌကြီး မော်ရဲ့ ဝတ်စုံအတိုင်း မီးခိုးရောင် မွဲခြောက်ခြောက်ပဲ ဝတ်ရတယ်။ ကျွန်မတို့ဟာ ကောင်းကင်ကိုတောင် ဂရုမစိုက်နိုင်အားကြဘူး။ ကောင်းကင်ပြာကြီးဟာ လူတွေရဲ့ စိတ်နှလုံးသားတွေအတွက် အရေးပါတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှ သတိမမူနိုင်ဘူး။ အဆင်ပြေတဲ့သူ တစ်ယောက်မှ မရှိခဲ့ဘူး။”

“လူတိုင်း ဆင်တူဝတ်ကြတယ်။ စားရတော့လဲ အတူတူပဲ။ လူတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်အကြား ကွဲပြားတာဆိုလို့ ဆံပင်ကို ဘယ်လိုဖြီးလဲဆိုတာရယ်၊ ခေါင်းက ဘီးကုပ်ရယ်ပဲ ရှိပါတယ်။ လူတန်းစားတွေ၊ ဆင်းရဲ ချမ်းသာ ကွဲပြားချက်တွေ မရှိခဲ့ပါဘူး”

“သဘာဝတရားကြီးကအစ မီးခိုးရောင်ဖြစ်နေခဲ့တယ်။ နွေဦးပေါက်ကာလတွေမှာ သဲမုန်တိုင်းတွေ ကြုံရတယ်။ ကောင်းကင်ကြီးတစ်ခုလုံးဟာ ညိုမှိုင်းနေလေ့ရှိခဲ့ပါတယ်” ဟု ကျန်းရှင်က အတိတ်ကို ပြန်လည်တွေးဆရင်း CNBC ရုပ်သံဌာနမှ “The Brave Ones” အစီအစဉ်တွင် ပြောကြားခဲ့ဖူးသည်။

မော်စီတုန်း လက်ထက်တွင် စတိုးဆိုင်၊ စားသောက်ဆိုင်များ မရှိ။

ပညာအခြေခံ မည်သို့ရှိသည်ဖြစ်စေ လူတိုင်းတူညီသော လုပ်ခသာရရှိကြသည်။

ကျန်းရှင်၏ ကလေးဘဝမှာ တသမတ်တည်း ဆင်တူများဖြင့် ပျင်းရိဖွယ်ကောင်းလှသည့်အပြင် များစွာလည်း ခက်ခဲကြမ်းတမ်းခဲ့သည်။

ဖခင်နှင့် အစ်ကိုဖြစ်သူတို့မှာ ပေကျင်းမြို့တော်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး ကျန်းရှင်နှင့် မိခင်တို့မှာ ကျေးလက်ဒေသသို့ အလုပ်လုပ်ရန် စေလွှတ်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။ 

ကျန်းရှင်ကြုံခဲ့ရသော အတိတ်မြင်ကွင်းပုံရိပ်တို့မှာ လက်ရှိခေတ်သစ်တရုတ်ပြည်၏ မြို့တော်နှင့် လုံးဝခြားနားနေပြီဖြစ်ပြီး မိုးမျှော်တိုက်ကြီးများ၊ ဖိတ်ဖိတ်တောက် မီးအလင်းများ၊ တောက်ပသည့်အရောင်များဖြင့် မမှတ်မိနိုင်ဖွယ် ပြောင်းလဲသွားလေပြီ။

အဆိုပါ ပြောင်းလဲမှုများတွင် ၁၉၉၅ ခုနှစ်အတွင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ပန်ရှိယီနှင့်အတူ ပူးတွဲတည်ထောင်ခဲ့သော SOHO China ၏ တည်ဆောက်မှုများလည်း များစွာ ပါဝင်နေသည်။

ကျန်းရှင် ၁၄ နှစ်သမီးအရွယ်တွင် မိခင်ကြီးနှင့်အတူ ဟောင်ကောင်သို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့၏။

ကျန်းရှင်သည် တက္ကသိုလ်ကျောင်းစရိတ်ရရန်အတွက် စက်ရုံငယ်များစွာတွင် ၅ နှစ်ခန့် အလုပ်လုပ်ခဲ့ရ၏။

သို့ရာတွင် ဟောင်ကောင်သို့ ရွှေ့ပြောင်းလာပြီး စက်ရုံအလုပ်လုပ်ရခြင်းမှာလည်း ကျန်းရှင်အတွက် ထူးကဲသက်သာ သွားခြင်းမျိုး မရှိ။

ဟောင်ကောင်တွင် ကျန်းရှင် အလုပ်လုပ်ရသည်မှာ ၁၂ နာရီတစ်ဆိုင်း အလုပ်ဆင်းရသော မီးဘေးအန္တရာယ်များလှသည့် စက်ရုံငယ်များတွင်ဖြစ်ပြီး လုပ်ခလည်း နည်းပါးလှသည်။

သို့ရာတွင် ဆင်းရဲသည့်ဘဝ၏ ကြမ်းတမ်းမှုများမှ ရုန်းထွက်လိုသော ကျန်းရှင်က အင်္ဂလန်ကဲ့သို့ နေရာမျိုးမှ တက္ကသိုလ်တွင် ပညာသင်ခွင့်ရအောင် ကြိုးစားရန် ဇွဲကိုမလျှော့ဘဲ ငွေကိုကြိုးစားစုဆောင်းရှာ၏။

ပေကျင်းမှ ဟောင်ကောင်သို့ မိဘများနှင့်အတူ ပြောင်းရွှေ့ချိန်တွင် ကျန်းရှင်မှာ အပျိုပေါက်အရွယ် အသက် ၁၅ နှစ်ရှိနေပြီဖြစ်၏။

ဟောင်ကောင်သည်ကား ကျန်းရှင်နေထိုင်ခဲ့ရာ မီးခိုးရောင် ပေကျင်းနှင့်မတူ။

ဟောင်ကောင်သည် အလင်း၊ အသံနှင့် အရောင်အသွေးတို့ စုံလင်လှသော မြို့တော်ကြီးဖြစ်ပြီး ကျန်းရှင်၏ ဘဝတွင် ပထမဆုံး ငွေရှာခွင့် ရရှိလာသောနေရာလည်း ဖြစ်သည်။

“အသက်ရှင်နေထိုင်ဖို့အတွက် ဘာအလုပ်ဖြစ်ဖြစ် အလုပ်တစ်ခုခု ရှာလုပ်ဖို့ ဆိုတာကလွဲပြီး တခြားနည်းလမ်းနဲ့ ဘယ်လိုရှင်သန်ရမယ်ဆိုတာ ကျွန်မတို့ မသိခဲ့ကြပါဘူး” ကျန်းရှင်လုပ်ရသော အလုပ်မှာ အလွန်ပျင်းရိငြီးငွေ့ဖွယ်ကောင်းလှသည်ဟု အခြားသူများက ထင်မည်ဖြစ်သော်လည်း သူ့အတွက်မူ ယခင်က တစ်ခါမှ မရခဲ့ဖူးသော လွတ်လပ်မှုတစ်ခု ရရှိလေသည်။

“ဟောင်ကောင်မှာ ကျွန်မဟာ လွတ်လပ်မှုကို ခံစားရပါတယ်။ ကျွန်မ ဝယ်ချင်တာ ဘာမဆို ဝယ်ခွင့်ရှိတယ်။ ကျွန်မ စားချင်တာ စားလို့ ရတယ်။ ကျွန်မဝတ်ချင်တာ ဝတ်ခွင့်ရှိပါတယ်”

ဟောင်ကောင်သည် ထိုအချိန်က ဗြိတိသျှ ကိုလိုနီဖြစ်ရာ ကျန်းရှင်အနေဖြင့် ဆက်လက်ကျောင်းတက်ရန် ဗြိတိန်သို့ သွားရောက်နိုင်မည့် အခွင့်အရေးရှိနေသည်။

(ဗြိတိန်သို့ ရောက်ရှိခြင်း)

ထိုသို့ ဆင်းရဲပင်ပန်းစွာ အလုပ်လုပ်ကိုင်ရင်း အသက် ၂၀ အရွယ်သို့ ရောက်သောအခါ ဗြိတိန်တွင် ကျောင်းတက်ရန် ငွေအလုံအလောက် ရလာသည့်အပြင် ဟောင်ကောင် ပတ်စ်ပို့တစ်ခုလည်း ရလာသည်။

ထို့အပြင် ကျန်းရှင်သည် စကောလားရှစ် (scholarship ) ပညာတော်သင်ဆုများ၊ grants များလည်း ရရှိထားခဲ့သည်။

စကောလားရှစ်များသည် ပညာရည် (သို့မဟုတ်) အားကစားစွမ်းရည်များပေါ် အခြေခံကာ ပေးအပ်သည့် ပညာသင်ဆုဖြစ်ပြီး grants မှာမူ ဆင်းရဲနွမ်းပါးသူတို့ကို ပညာသင်ဆု ပေးအပ်ခြင်းမျိုး ဖြစ်သည်။

ပညာသင်ဆုပေးသည်ဆိုသော်လည်း မိဘက ထောက်ပံ့သကဲ့သို့ အထွေထွေ အသုံးစရိတ်များ ကျခံပေးမည်မဟုတ်ရာ ထိုစရိတ်များရရန် ပင်ပန်းဆင်းရဲစွာ မလျှော့သောဇွဲဖြင့် ငွေစုဆောင်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

အင်္ဂလန်သို့ရောက်ရန် တရုတ်ပြည်တွင် ဆင်းရဲပင်ပန်းစွာ အလုပ်လုပ်ခဲ့ပြီးမှ မိမိလိုချင်သော အခွင့်အရေးတစ်ခုကို အရအမိဆုပ်ကိုင်ခဲ့ခြင်းကို အတုယူရန် ဖြစ်သည်။

သို့ရာတွင် ဗြိတိန်သို့ အမှန်တကယ်ရောက်ရှိသွားချိန်တွင်ကား ကျန်းရှင်အတွက် တုန်လှုပ်ဖွယ် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

“ကျွန်မဟာ ဟိုမှာ သိတဲ့သူတစ်ယောက်မှ မရှိရုံမကဘူး အင်္ဂလိပ်စကားကလည်း မပြောတတ်ခဲ့ဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်မ အိပ်မက်မက်ခဲ့တဲ့ ဘွဲ့ရဖို့၊ စက်ရုံအလုပ်တွေကနေ ဝေးဖို့ မျှော်မှန်းချက်တွေဟာ ဒီလိုလာပြီးရင်ဆိုင်ရပါတော့တယ်။ တကယ့်ကို တခြားဂြိုဟ်တစ်ခုကို ရောက်သွားသလိုပါပဲ။ ပထမဆုံးည ကျွန်မရောက်သွားတော့ ကျွန်မဟာ အဝတ်အိတ်ပေါ်ထိုင်ပြီး ငိုနေခဲ့မိတာ ခုထိမှတ်မိနေတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်မ တကယ့်ကို ကြောက်သွားမိခဲ့ပါတယ်” ဟု ကျန်းရှင်က ပြောပြသည်။

ထိုမှတဖန် အင်္ဂလန်တွင် နေထိုင်ရပ်တည်ရေးအတွက် ငွေရှာရန် ရုန်းကန် ရပြန်သည်။

တရုတ်လူမျိုး ဇနီးမောင်နှံ တည်ထောင်ထားသော ဗြိတိသျှရိုးရာ အာလူးချောင်းကြော်နှင့် အသားသွတ်မုန့်ဆိုင်တွင် ဝင်ရောက်အလုပ် လုပ်ကိုင်ခဲ့၏။

ကျန်းရှင်မှာ အင်္ဂလိပ်စကား အနည်းငယ်သာ ပြောတတ်ရာ ဖောက်သည်များ ဝယ်ယူသော မုန့်များအတွက် အချဉ်ရည်နှင့် ဆား ပေးရသည့်အလုပ်သာ လုပ်ရသည်။

ထိုအချိန်က ကျန်းရှင်သည် ဗြိတိန်ဝန်ကြီးချုပ် မာဂရက်သက်ချာ၏ စကားစစ်ထိုးပွဲကို ရုပ်သံလိုင်းမှ ထုတ်လွှင့်နေမှုအား ကြည့်ရှုခဲ့ရပြီး များစွာနှစ်သက်သဘောကျခဲ့သည်။

“ကျွန်မ မှတ်မိသေးတယ်။ အဲဒီတုန်းက သူ့ကိုကြည့်ပြီးတွေးမိတယ်။ ဒီလောက် မွှတ်နေအောင် ဘယ်လိုများ ပြောတတ်ပါလိမ့်၊ အခန်းအပြည့်ရာနဲ့ချီတဲ့ ယောကျာ်းသားတွေနဲ့အပြိုင် စကားစစ်ထိုးဖို့ သူ့အနေနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ။ သူဟာ သိပ်ကိုရဲရင့်တယ်။ သိပ်ကို တော်တယ်..အဲ့လိုတွေ တွေးမိပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ကျွန်မရဲ့ စံပြပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်”ဟု ကျန်းရှင်က မာဂရက်သက်ချာကို လေးစားအားကျခဲ့ပုံကို ပြန်လည်ပြောပြသည်။

ကျန်းရှင်သည် ဒုက္ခဘုံမှ ရုန်းထွက်နိုင်ကာ ဗြိတိန်သို့ ရောက်ရှိခဲ့သည့် နောက်ပိုင်းမှ စတင်ပြီး တံခါးသစ်များ စတင်ပွင့်လာ ခဲ့တော့သည်။

ဆင်းရဲပင်ပန်းစွာ ရှာဖွေခဲ့ရသော ငွေများဖြင့် ဘွဲ့ရပြီးနောက် လန်ဒန်ရှိ ကမ္ဘာကျော်ဘဏ်ကြီး Goldman Sachs တွင် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်ခဲ့ပြီး ယင်းနောက်တွင် ဟောင်ကောင်နှင့် နယူးယောက်တို့ရှိ ကမ္ဘာ့ထိပ်တန်းကုမ္ပဏီကြီးများတွင် လုပ်ကိုင်ရင်း ငွေစုနေခဲ့သည်။

ယင်းနောက်တွင်လည်း ကမ္ဘာကျော် ကုမ္ပဏီကြီးများတွင် အလုပ်လုပ်ရင်း အမိမြေသို့ပြန်ကာ ကိုယ်ပိုင်အလုပ်လုပ်နိုင်ရန် ငွေစုဆောင်းနေခဲ့သည်။

တရုတ်ပြည်တွင် ကုမ္ပဏီကြီးပေါင်းများစွာ အများပိုင်ကုမ္ပဏီဖြစ်လာပြီးနောက် ကျန်းရှင်သည် သူ၏ ဇာတိနိုင်ငံတွင် တွေ့မြင်ရတော့မည့် အပြောင်းအလဲနှင့် စပ်လျဉ်းပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေကာ အမိမြေသို့ပြန်ရန် တောင့်တမိလာသည်။

၁၉၉၄ ခုနှစ်တွင်ကား စီးပွားရေးပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများ အရှိန်ဟုန်မြှင့်လုပ်ဆောင်နေသော တရုတ်ပြည်သို့ပြန်ရန် စီစဉ်ခဲ့သည်။

တရုတ်ပြည်သို့ ကျန်းရှင်ပြန်ရောက်သောအခါ ဦးစွာအားဖြင့် မည်သည့်လုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ရမည် မသိဖြစ်နေခဲ့သည်။

သူ၏ သူငယ်ချင်းတစ်ဦးက အိမ်ခြံမြေလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်ရန် အကြံပေး၏။

ကုမ္ပဏီတည်ထောင်ဖြစ်ပုံ (သို့မဟုတ်) ကျန်းရှင်၏ အချစ်ရေး

သို့နှင့် ကျန်းရှင်လည်း အိမ်ခြံမြေ နယ်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လေ့လာကြည့်ချိန်တွင် ပန်ရှိယီဆိုသူနှင့် စတင်ဆုံစည်းခဲ့၏။

ပန်ရှိယီသည် ကျန်းရှင်အောက် ပိုမိုနိမ့်ကျချို့တဲ့သော ဘဝမျိုးမှ လာခဲ့ရသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။

ပန်ရှိယီက ကျန်းရှင်နှင့် ဆုံစည်းခဲ့ပြီး ၄ ရက်အကြာတွင် ချစ်ရေးဆိုခဲ့သည်။ 

၎င်းတို့နှစ်ဦး ပူးပေါင်းကာ SOHO China အိမ်ခြံမြေ ကုမ္ပဏီကို တည်ထောင်ခဲ့ကြသည်။

SOHO China သည် မူလက ကြွေးနွံတွင် နစ်နေခဲ့သော ကုမ္ပဏီငယ်လေးတစ်ခုသာ ဖြစ်၏။

ဇာတိမြေတွင် ပြန်လည်အခြေချရန်ဖြစ်လာသည့် နောက်ဆုံးအချက်မှာ ပန်ရှိယီနှင့် ဆုံစည်းကာ ချစ်ကြိုက်ခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်၏။

“ကျွန်မတို့ ချစ်ကြိုက်ကြပြီး ၄ ရက်ကြာတော့ …မင်းဟာ ကိုယ့်ဇနီးဖြစ်သင့်တယ်လို့ ထင်တယ်…လို့ သူက ပြောလာပါတယ်။ ကျွန်မတို့ လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြတယ်”

သို့ရာတွင် အချစ်စစ်တို့၏ လမ်းသည်ဖြောင့်ဖြူးသည်မရှိဟူသော စကားအတိုင်းပင် ကျန်းရှင်တို့စုံတွဲသည် အိမ်ခြံမြေကုမ္ပဏီ တည်ထောင်ပြီးနောက် လုပ်ငန်းကိစ္စနှင့် စပ်လျဉ်းပြီး မကြာခဏ ကတောက်ကဆ ဖြစ်လာကြသည်။

“ကျွန်မတို့ရဲ့ စံနှုန်းတန်ဖိုးထားမှုတွေက ကွဲပြားနေတယ်။ သူက လုပ်လို့ရတယ်လို့ ယူဆချက်တွေဟာ ကျွန်မက လုပ်လို့ရနိုင်တယ်လို့ ယူဆထားတာတွေနဲ့ ခြားနားနေပါတယ်။ ဒါဟာ လုပ်ဖော်ကိုက်ဖက်တွေအတွက်၊ အိမ်ထောင်ရေးအတွက် တော်တော်ကြောက်စရာ ကောင်းတဲ့ ခါးသီးမှုတွေ ဖြစ်လာတယ်”

အိမ်ထောင်ပြုပြီးနောက်ပိုင်း ၂ နှစ်၊ ၃ နှစ်ခန့်အထိ သဘောထားကွဲလွဲမှုများ ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပြီးနောက် ကျန်းရှင်က အင်္ဂလန်သို့ ခေတ္တထွက်သွားခဲ့ကာ သူ၏ဘဝကို ပြန်လည်သုံးသပ်ခဲ့၏။

“တချို့အချိန်တွေမှာ ကျွန်မဟာ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အချိန်တွေ ကုန်လွန်ဖြတ်သန်းခဲ့ပါတယ်။ တစ်မနက်မှာတော့ အင်္ဂလန်ရဲ့ ကျေးလက်ဒေသကလေးမှာ လမ်းလျှောက်ရင်း တွေးမိခဲ့တာကို မှတ်မိနေပါတယ်။ ငါဟာ..အိမ်ထောင်ရေးကို လိုချင်တာလား။ ဒါမှမဟုတ် အလုပ်လုပ်ချင်တာလား။ တရုတ်ပြည်မှာ ငါ..နေချင်စိတ် ရှိသေးလား။”

“ကျွန်မ..တရုတ်ပြည်ကို ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ ခင်ပွန်းကို ပြောပြတယ်။ …ကျွန်မ အလုပ်တွေမှာ ဝင်မလုပ်တော့ဘူး။ ရှင်ပဲ ဦးဆောင်ပြီး အလုပ်တွေ လုပ်တော့။ ကျွန်မက အိမ်မှာပဲနေပြီး။ အိမ်ထောင်ရှင်မ၊ မိခင်တစ်ယောက်လုပ်တော့မယ်”

သို့ရာတွင် ပန်ရှိယီအတွက် အလုပ်များ များပြားလွန်းပြီး မနိုင်နင်းသောကြောင့် ကျန်းရှင်မှာ ကုမ္ပဏီသို့ ပြန်လာခဲ့ရ၏။

ရှေ့ဆက်သွားမည့် စည်းတစ်ခု ချမှတ်ရ၏။

“ကုန်လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေအတွင်း ကျွန်မသုံးသပ်မိတာက ကျွန်မဟာ အဆောက်အအုံတွေ ဒီဇိုင်းထုတ်တဲ့ဘက်မှာ ပိုပြီးအားသာတယ်။ သူက တကယ်ထက်မြက်တာက ဆောက်လုပ်၊ ရောင်းချ၊ အငှားချထားတဲ့ဘက်မှာ ထူးချွန်တယ်”

အစောပိုင်းကာလတွေကတော့ ရုန်းကန်ခဲ့ရတဲ့ အချိန်တွေပါပဲ။

“မြေနေရာရအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ ဘဏ္ဍာငွေရလာအောင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ငါတို့လုပ်နိုင်တယ်ဆိုတာ လူတွေယုံလာအောင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…ဆိုတဲ့အချက်တွေအပေါ် ရုန်းကန်ခဲ့ရတယ်”

ပေကျင်း၏ မြောက်ဘက် ၇၀ ကီလိုမီတာအကွာတွင် Commune by the Great Wall အမည်ရှိ လုံးချင်းအိမ်များ (ယခုအခါ ဟိုတယ်ဖြစ်နေ) ဆောက်လုပ်ကာ စတင်နာမည်ရလာသည်။

၂၀၀၂ ခုနှစ်တွင် Venice Biennale ၌ အာရှမှ ဗိသုကာ ၁၂ ဦးက ဒီဇိုင်းရေးဆွဲပေးခဲ့ကာ ဆောက်လုပ်ခဲ့သည့် စီမံကိန်းအတွက် ကျန်းရှင်သည် Individual Patron of Architectural Works ဆု ရရှိခဲ့သည်။

ယနေ့တွင်ကား ပေကျင်းရှိ ခေတ်အမီဆုံး အဆောက်အအုံကြီးများမှ တစ်ခု၏ အပေါ်ဆုံးထပ် မှန်ပြတင်းမှတဆင့် မြို့တော်ကြီးကို ငေးမောကြည့်ရှုနေခဲ့သည့် ကျန်းရှင်သည် တရုတ်ပြည်တွင် အချမ်းသာဆုံး ကိုယ့်ထူးကိုယ်ချွန် အမျိုးသမီးတစ်ဦးဖြစ်နေရုံသာမက ကမ္ဘာ့အချမ်းသာဆုံး အမျိုးသမီးများတွင် တစ်ဦးအပါအဝင်လည်း ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည်။

ဖော့ဘ်မဂ္ဂဇင်းကြီးက ကျန်းရှင်၏ ကြွယ်ဝမှု ကန်ဒေါ်လာ ၂ ဘီလီယံရှိသည်ဟု ခန့်မှန်းထားပြီး ကမ္ဘာ့အချမ်းသာဆုံး ကိုယ့်ထူးကိုယ်ချွန် အမျိုးသမီး ၁၀ ဦးစာရင်းတွင် ထည့်သွင်းဖော်ပြထားသည်။

ကျန်းရှင်၏ ကြွယ်ဝမှုမှာ ဗြိတိန်ဘုရင်မကြီးထက် ၅ ဆခန့် သာလွန်ကြောင်း တယ်လီဂရပ်ဖ်ဝက်ဘ်ဆိုက်က ခန့်မှန်းသည်။

ကျန်းရှင်သည် ခင်ပွန်းနှင့်အတူ တည်ထောင်ခဲ့သော SOHO အိမ်ခြံမြေကုမ္ပဏီဖြင့် ၁၉၇၀ ပြည့်လွန်ကာလများအတွင်း ကြီးပြင်းခဲ့ရာ ပေကျင်းမြို့တော်ကြီး၏ ကောင်းကင်မြင်ကွင်းကို လုံးဝဥဿုံ ပြောင်းလဲပစ်ခဲ့လေသည်။

ယခုအခြေအနေသို့ ရောက်ရှိရန် တဖြည်းဖြည်းချင်း ကြိုးစားခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပြီး အလွန်ရှည်လျားသည့် ခရီးလမ်းဖြစ်ကြောင်း ကျန်းရှင်က ပြော၏။

ကျန်းရှင်တို့ ကုမ္ပဏီထောင်စက ဝန်ထမ်းလစာများနှင့် အထွေထွေအခွန်အခများ လစဉ်ပေးရန်ပင် ခက်ခဲစွာ ရုန်းကန်ခဲ့ရသည်။

ကုမ္ပဏီသည် ကြွေးမြီများနှင့် ရုန်းကန်နေရပြီး အသုံးစရိတ်များကိုလည်း ခြစ်ခြစ်ခြုတ်ခြုတ်ဖြင့် စီမံခဲ့ရသည့်အခြေအနေမျိုးမှ စတင်ခဲ့ရသည်။

ကျန်းရှင်သည် လေယာဉ်ဖြင့် ခရီးသွားလာရန်ရှိပါကလည်း ဈေးအသက်သာဆုံး business class ဖြင့်သာ သွားလာခဲ့၏။

ဥစ္စာဓနအပေါ် ဝင့်ဝါပလွှားတတ်သူတစ်ဦး မဟုတ်။ သူ့တွင် ဆံပင်ပုံဆန်းများ ပြုလုပ်ခြင်း၊ တန်ဖိုးကြီး လက်ကိုင်အိတ်များ ကိုင်ဆောင်ခြင်းများ မရှိ။

နွေရာသီဝတ်စုံမျိုးကိုသာ ဝတ်ဆင်လေ့ရှိပြီး ပုခုံးသားပေါ်သို့အထိသာ ဆံနွယ်များ ဝဲကျနေသည့် ရိုးစင်းသော ပုံစံသာရှိသည်။

ရိုးစင်းစွာသာ နေထိုင်လေ့ရှိသူဖြစ်သောကြောင့် မိတ်ကပ်လိမ်းထားချိန်ဆိုလျှင် မမှတ်မိနိုင်လောက်အောင် ရုပ်ပြောင်းသွားလေ့ ရှိသည်။

သူ၏ တစ်ခုတည်းသော အဆင်တန်ဆာမှာ ရွှေလက်ကောက် ၂ ကွင်း ဝတ်ဆင်ထားခြင်းသာ ဖြစ်၏။

ယခုအခါ ကမ္ဘာ့အချမ်းသာဆုံးပုဂ္ဂိုလ်များတွင် အပါအဝင်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော်လည်း လေယာဉ်ခရီးသွားလျှင် ပထမတန်းစား တွင် မည်သည့်အခါမျှ စီးနင်းလေ့ မရှိ။ ထိုသို့ အထက်တန်းမှ မစီးခြင်းမှာ တတ်နိုင်ခြင်း၊ မတတ်နိုင်ခြင်းနှင့် မသက်ဆိုင်ဘဲ အကောင်း၊ အဆိုး ခွဲခြားတတ်သည့် စိတ်နှင့်သာ သက်ဆိုင်ကြောင်း ကျန်းရှင်က ပြောကြားသည်။

လေယာဉ်စီးခြင်းနှင့် စပ်လျဉ်းပြီး ကျန်းရှင်ပြောခဲ့ဖူးသည့်စကားတစ်ခုရှိသည်။

“ကျွန်မအိမ်က ကလေးထိန်း တစ်လကို လခဘယ်လောက်ရလဲ ကြည့်တယ်။ ပြီးရင် ပထမတန်း လေယာဉ်လက်မှတ်ဈေးနှုန်းကို ကြည့်လိုက်တယ်။ ကျွန်မစိတ်ထဲ ….ဘုရား..ဘုရား..လို့ပဲ တ မိပါတယ်။ ရိုးရိုးတန်းဟာလည်း တော်တော်လေး သက်တောင့်သက်သာ ရှိပါတယ်။”

ပန်ရှိယီနှင့် ကျန်းရှင်တို့ ဇနီးမောင်နှံတွင် ရင်သွေး ၂ ဦးထွန်းကားထားပြီး သားများချည်း ဖြစ်၏။

ကျန်းရှင်၏ အောင်မြင်ပြီးဘဝ

“ကျွန်မဟာ လုပ်ငန်းသဘော ညစာစားပွဲတက်တာတွေ မလုပ်သလို ကျွန်မမှာ စနေ၊ တနင်္ဂနွေ အားလပ်ရက်လည်း မရှိပါဘူး။” ဟု ရုံးခန်းအတွင်းရှိ မိသားစု ဓာတ်ပုံများရှေ့တွင် မတ်တတ်ရပ်နေရင်း ကျန်းရှင်က ပြောကြားသည်။

စင်ပေါ်တွင် အရောင်အသွေး စုံလင်စွာ ရေးဆွဲထားသည့် ကလေးလက်ရာ ပန်းချီတစ်ကားလည်း တွေ့ရပြီး “မေမေ..သို့” ဟု နာမည်ပေးထားသည်။

ထို့အပြင် ပင်ပေါင်ပြိုင်ပွဲတစ်ခုတွင် ကျန်းရှင်၏ သားငယ်တစ်ဦး ဝင်ရောက်ယှဉ်ပြိုင်နေသည့် ဓာတ်ပုံတစ်ပုံလည်း တွေ့ရ၏။

“ကျွန်မတို့က ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ သိပ်ပြီး ဝင်ဆံ့ပေါင်းသင်းတာမျိုး မလုပ်ဘူး။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေရက်တွေမှာ ကျွန်မဟာ မိဘတွေ လုပ်တတ်တဲ့ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် အလုပ်မျိုးတွေ လုပ်တယ်။ သားတွေရဲ့ ဘောလုံးပြိုင်ပွဲတွေ လိုက်တာမျိုး ရှိတတ်တယ်။ ဒါမှမဟုတ်ရင် မဟာတံတိုင်းကြီး တစ်နေရာမှာ လမ်းလျှောက်တာမျိုး ရှိပါတယ်” 

ထိုသို့ ထိပ်တန်းချမ်းသာကြွယ်ဝသူများ စာရင်းတွင် ဖော်ပြခံနေရခြင်းကို ကြောက်ရွံ့မိကြောင်း။ မိမိကဲ့သို့ နေထိုင်ရမှု အခြေအနေ ပုံစံမျ ိုးရှိသော အခြားသူများသည်လည်း အလားတူ ခံစားကြရမည်သာဖြစ်ကြောင်း ကျန်းရှင်က ပြောဖူးသည်။

၎င်း၏ဘဝမှာ အတော်ချ ို့ချ ို့တဲ့တဲ့ အခြေအနေမှ စတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ရာ ယခုကဲ့သို့ အလွန်ချမ်းသာကြွယ်ဝသူများ စာရင်းတွင် ပါဝင်လာရန်မှာ မလွယ်ကူကြောင်းလည်း ၎င်းကဆိုသည်။

သားနှစ်ဦး အမွေဆက်ခံကာ ကျန်ရစ်မည့် တရုတ်ပြည်ကြီး၏ အကြောင်းကို ပြောပြနေချိန်တွင်ကား ကျန်းရှင်၏ မျက်ဝန်းတွင် သောကရိပ် အချို့လွှမ်းနေသည်ဟု ထင်ရသည်။

တရုတ်ပြည်သည် ၎င်းကဲ့သို့ စီးပွားရေးစွမ်းဆောင်ရှင်များအတွက် အခွင့်အလမ်းများ ဆက်လက်ပေးအပ်နေမည်ဟု ကျန်းရှင်က ယုံကြည်သော်လည်း တရုတ်လူ့အဖွဲ့အစည်း၏ ဦးတည်နေသည့်လားရာနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ရတက်မအေးဖြစ်မှုများ ရှိနေသည်။

တရုတ်ပြည်၏ စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးမှုနှင့် ရိုးရှင်းမှုသည် ပြည်သူတို့၏ ကြီးထွားလာနေသော ရည်မှန်းချက်ဆန္ဒများကို ကျေနပ်စေနိုင်ရန် မလုံလောက်သေးကြောင်း ကျန်းရှင်က ပြောကြားဖူးသည်။

“ယနေ့အစိုးရဟာ အရင်ခေတ်တွေနဲ့ မတူတဲ့ ပြဿနာတွေနဲ့ ပိုမိုရင်ဆိုင်လာနေရပါတယ်။ ဒါဟာ သူတို့အတွက် တကယ့်စမ်းသပ်ချက် တစ်ခုပါ။ ပြည်သူတွေရဲ့ ဆက်သွယ်နှီးနွှယ်မှုဘောင်ကြီးတစ်ခုလုံးဟာ ပြောင်းလဲလာနေတယ်။ သူတို့ဟာ သူတို့ရဲ့အသံတွေကို ပိုမိုလွတ်လပ်တဲ့ ပုံစံတွေနဲ့ ထုတ်ဖော်လာကြတယ်”

“အကျိုးဆက်အနေနဲ့ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးဟာ အစိုးရအတွက် ပိုမိုရှုပ်ထွေးမှုတွေ ဖြစ်ပေါ်စေပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် ၂၀ အတွင်းက အစိုးရ အနေနဲ့ ဂျီဒီပီတိုးတက်မှုနှုန်းကို ထိန်းနိုင်ဖို့ပဲ လိုခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့မှာတော့ အစိုးရဟာ စိန်ခေါ်မှုသစ်တွေကို လစ်လျူရှုထားလို့ မရနိုင်တော့ဘူး။ ဒီကာလဟာ သူတို့အတွက် ကြီးမားတဲ့ တကယ့်စမ်းသပ်မှုကြီးပါ”

ကျန်းရှင်ကို “ပေကျင်းအား ဆောက်လုပ်ခဲ့သည့် အမျိုးသမီး” (“the woman who built Beijing”) ဟု အများက အမည်ပေးခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ကျန်းရှင်သည် ကမ္ဘာ့အတော်ဆုံး ဗိသုကာပညာရှင်များကို ငှားရမ်းကာ ပေကျင်းမြို့၏ အထင်ကရ အဆောက်အအုံကြီး များစွာကို ဆောက်လုပ်ခဲ့သည်။

ကမ္ဘာကျော် ဗိသုကာပညာရှင်ကြီး ဇဟာ ဟာဒစ်က ဒီဇိုင်းရေးဆွဲပေးခဲ့သည့် Galaxy SOHO နှင့် Wangjing SOHO အဆောက်အအုံကြီး ၂ ခု၏ စုစုပေါင်းကြမ်းခင်းဧရိယာမှာ စတုရန်းပေ ၅၅ သန်း (၁၆ ဒသမ ၈ သန်း စတုရန်းမီတာ) ရှိသည်။

Galaxy SOHO အဆောက်အအုံကြီးကို ၂၀၀၈ ခုနှစ်မှ ၂၀၁၄ ခုနှစ်အထိ ဆောက်လုပ်ခဲ့ပြီး Wangjing SOHO မှာလည်း ဇဟာ ဟာဒစ်ကပင် ဒီဇိုင်းရေးဆွဲပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်ကာ ပေကျင်းတွင်ပင် တည်ရှိသည်။

အဆိုပါ အဆောက်အအုံကြီးများမှာ နည်းပညာပိုင်းအရ အလွန်အဆင့်မြင့်လှပြီး အနာဂတ်ဆန်လှသော ဟန်များ ဖြစ်သည်။

(ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းနယ်တွင် ကျန်းရှင်၏ ပထမဆုံးခြေလှမ်းများ)

“အဲဒီမတိုင်ခင်ကလည်း ကျွန်မဟာ အဆောက်အအုံကြီးတွေ ဆောက်လုပ်ခဲ့တာတွေ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် Commune by the Great Wall ကတော့ ဗိသုကာအပေါ် ကျွန်မရဲ့ မွတ်သိပ်မှုတွေကို အကောင်းဆုံးပြသနိုင်ခဲ့တဲ့အရာပါပဲ”

“ဒီနေရာကို ကျွန်မ ပထမဆုံးစပြီး တွေ့ခဲ့တာက မဟာတံတိုင်းကြီး (the Great Wall) ပေါ်ကနေ တွေ့ခဲ့တာပါ။ ဒီနေရာဟာ အထင်ကရ ဗိသုကာပညာရှင်ကြီးတွေကို ဆောင်ကြဉ်းပေးသင့်တဲ့ ခမ်းနားတဲ့နေရာတစ်ခုပဲလို့ ကျွန်မတွေးမိခဲ့တယ်။” 

သို့နှင့် ကျန်းရှင်က ဂျပန်၊ ထိုင်း၊ ဟောင်ကောင်၊ စင်္ကာပူ၊ တောင်ကိုရီးယားနှင့် တရုတ်ပြည်တို့ရှိ ထင်ရှားစ ဗိသုကာပညာရှင်များထံ စာရေးဆက်သွယ်၏။

အဆိုပါဗိသုကာပညာရှင်များအနက် အချို့မှာ တရုတ်ပြည်သို့ ယခင်က မရောက်ဖူးသူများ ဖြစ်ကြသည်။

လူကြီးမင်းအနေဖြင့် စိတ်ကြိုက်ဒီဇိုင်းရေးဆွဲနိုင်ပါသည်။ မိမိမှာ ဆောက်လုပ်ရုံသာဖြစ်ပါသည်ဟု ပေးစာများအတွင်း ရေးသားခဲ့၏။

Commune by the Great Wall တွင် ဗိသုကာပညာရှင်အသီးသီး၏ ကွဲပြားခြားနားသော လက်ရာတို့ဖြင့် ပေါင်းစည်းထားသည်။ 

ဂျပန်ဗိသုကာပညာရှင် ကန်ဂိုကူးမားက ဝါးကို အသုံးပြုသည့် ဒီဇိုင်းဟန်ကို မိတ်ဆက်ခဲ့၏။

ကန်ဂိုကူးမားက တရုတ်ပြည်ဆောက်လုပ်ရေး အရည်အသွေးအဆင့်အတန်းသည် ဂျပန်တို့ အသုံးပြုနေသော စံများနှင့် ကိုက်ညီခြင်း မရှိသောကြောင့် ဆောက်လုပ်ရေးစံများ မလိုအပ်သည့် ကုန်ကြမ်းတစ်မျိုးကို ပြောင်းလဲရွေးချရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်ပြီး ဝါးကို အသုံးပြုရန် ရွေးချယ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။

ကန်ဂိုကူးမားဆောက်လုပ်သည့် Bamboo Wall House တွင် အိပ်ခန်း ၆ ခန်း၊ ရေပေါ် လဘက်ရည်ခန်းမ၊ open-plan ဖြင့် ဆောက်လုပ်ထားသော မီးဖိုဆောင်နှင့် ညစာစားခန်းတို့ ပါဝင်သည်။

တရုတ်ဗိသုကာပညာရှင် Cui Kai ဒီဇိုင်းရေးဆွဲခဲ့သော The See and Seen House မှာမူ စတီးနှင့် မှန်များကို အသုံးပြုထားသည့် လက်ရာဖြစ်သည်။

ရေချိုးခန်းတွင် ကြမ်းပြင်မှ မျက်နှာကြက်ထိ မြင့်မားသည့် ပြတင်းများ တပ်ဆင်ပေးထားပြီး ဝန်းကျင်ရှိ တောင်တန်းများ၏ အလှကို တိုက်ရိုက်တွေ့မြင်ခွင့်ရရှိနေသည်။

ကျန်းရှင်၏ အစောပိုင်းစီမံကိန်းများတွင် ပေကျင်းမှ China World Trade Center ၏ အရှေ့ဘက် လူနေနှင့် ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေး ဆိုင်ရာ စီမံကိန်းဖြစ်သော SOHO New Town ၊ အမိုးပေါ် ပန်းဥယျာဉ်များ ပါဝင်သော အထပ်မြင့်မိုးမျှော်တိုက်ပေါင်း ၂၀ ခန့် ပါဝင်မည့် Jianwai SOHO စီမံကိန်းတို့ ပါဝင်ခဲ့သည်။ 

“ကျွန်မရဲ့ ဘဝလမ်းမှာ ရှုံးနိမ့်မှုတွေ အများကြီးကြုံခဲ့ရတယ်။ ဘဝမှာ အမြဲတမ်း နေသာမနေဘူး။ မိုးထဲလေထဲက နေ့ရက်တွေလည်း အများကြီးရှိပါတယ်။ ကျွန်မရဲ့ ရှုံးနိမ့်မှုက ၂၀၀၃ ခုနှစ်မှာ စရောက်လာပါတယ်။ ကုမ္ပဏီကို အများပိုင်လုပ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်”

ကျန်းရှင်သည် သူ၏ အလုပ်ရှင်ဟောင်းဖြစ်သည့် Goldman Sachs ဘဏ်ကြီးထံ ဆက်သွယ်ခဲ့၏။ ဘဏ်ကလည်း SOHO တွင် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုများ ပြုလုပ်ရန် စိတ်ဝင်စားကြောင်း ပြသ၏။

သို့ရာတွင် တရုတ်ပြည် အိမ်ခြံမြေ developer တို့ ဖန်တီးလည်ပတ်လျက်ရှိသော စီးပွားရေးပုံစံမှာ ပြင်ပကမ္ဘာနှင့် များစွာ ခြားနားရာ Wall Street မှ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူတို့က မည်သို့တန်ဖိုးဖြတ်တွက်ချက်ရမည်မသိ ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။

တရုတ်ပြည်နှင့် နီးစပ်သူများ၊ ဘဏ်များက စိတ်ဝင်စားကြသော်လည်း Wall Street မှ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူအများစုမှာ အသင့်မဖြစ်သေးချေ။ နောင် ၄ နှစ်အကြာတွင်ကား Wall Street မှာ အသင့်ဖြစ်နေလေပြီ။

၂၀၀၇ ခုနှစ်တွင် အများပိုင်လုပ်လိုက်ချိန်၌ ပါဝင်ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုပမာဏ ကန် ဒေါ်လာ ၁ ဒသမ ၉ ဘီလီယံရှိခဲ့ပြီး ကျန်းရှင်နှင့် ပန်ရှိယီတို့၏ ကြွယ်ဝမှုမှာ ကန်ဒေါ်လာ ၄ ဘီလီယံခန့်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။

SOHO ကို ၁၉၉၅ ခုနှစ်တွင် တည်ထောင်လိုက်ပြီး ၁၂ နှစ်အကြာတွင် ထိုမျှကြွယ်ဝသွားခြင်းလည်း ဖြစ်၏။

၂၀၁၂ ခုနှစ်တွင် SOHO China သည် စီးပွားရေးလုပ်ဆောင်မှုပုံစံ (business model) ကို ပြောင်းလဲလိုက်ပြီး မူလက “ဆောက်လုပ်-ရောင်းချ” မူကျင့်သုံးခဲ့ရာမှ ရောင်းချမည့်အစား အငှားချထားသည့်စနစ်ဖြစ်သော “ဆောက်လုပ်- လက်ကိုင်ထား” စနစ်သို့ ပြောင်းလဲလိုက်သည်။

ပိုမိုခိုင်မြဲသော ငွေစီးဆင်းမှုရရှိစေရန် ရည်ရွယ်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု ဆိုသည်။

(အဆိုပါ မဟာဗျူဟာကြောင့် SOHO China သည် ၂၀၁၆ ခုနှစ်အတွင်း အငှားကဏ္ဍမှ ယွမ်ငွေ ၁၅၁၁ သန်း (ကန်ဒေါ်လာ ၂၂၅ သန်း) ခန့်အထိ ဝင်ငွေရှိခဲ့ကြောင်း ကုမ္ပဏီ၏ နှစ်ပတ်လည်အစီရင်ခံစာ အချက်အလက်များတွင် ဖော်ပြသည်)

၂၀၁၂ ခုနှစ်တွင်ကား ကမ္ဘာကျော်ဗိသုကာပညာရှင် ဟာဒစ် (ကွယ်လွန်) နှင့်အတူ အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့သော Galaxy SOHO ကို ဖွင့်လှစ်နိုင်ခဲ့သည်။

Galaxy SOHO သည် စက်ဝန်းသဏ္ဍာန် ဆောက်လုပ်ထားသည့် အဆောက်အအုံ ၄ လုံးဖြစ်ပြီး လျှောက်လမ်းများဖြင့် ဆက်သွယ်ထားကာ ဆန်းပြားလှသည့်ဒီဇိုင်းဖြစ်သည်။

“ဇဟာ ဟာဒစ်နဲ့ ကျွန်မ လက်တွဲခဲ့တာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၄ နှစ်ကတည်းကပါ။ အဲ့အချိန်က သူဟာ ကြီးကြီးမားမား စီမံကိန်းတွေ အကောင်အထည်ဖော်ရခြင်းမရှိသေးသလို တရုတ်ပြည်မှာလည်း ဘာမှအကောင်အထည်မဖော်ရသေးတဲ့အချိန်ပါ”

“ကျွန်မတို့ မျိုးဆက်ရဲ့ အကြီးမြတ်ဆုံးဗိသုကာပညာရှင်ကြီးတွေဟာ တရုတ်ပြည်က စီမံကိန်းကြီးတွေမှာ ပါဝင်လာကြတယ်။ ကျွန်မဟာ ကမ္ဘာတစ်ဝန်းက လူတော်တွေနဲ့ တရုတ်ပြည်အကြား ပေါင်းကူးတံတားတစ်စင်းအဖြစ် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရှုမြင်ပါတယ်”

“သူနဲ့ကျွန်မဟာ တကယ့်မိတ်ဆွေရင်းချာတွေလို ရင်းနှီးခင်မင်သွားခဲ့ကြတယ်။ ဒီလိုခင်မင်ရတဲ့တစ်ကြောင်းက ယောကျ်ားတွေ အလွန်ကြီးစိုးတဲ့ ကမ္ဘာကြီးမှာ နှစ်ယောက်လုံးက အမျိုးသမီးတွေ ဖြစ်နေလို့ပါပဲ။ ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်လုံးဟာ အရင်က မရှိခဲ့တဲ့အရာတွေ လုပ်ချင်ကြတယ်။ ဒါလိုမျိုးလုပ်လို့ မရနိုင်ဘူးလို့ လူတွေပြောလာရင် ကျွန်မတို့ဟာ လက်ခံယုံကြည်လေ့ မရှိကြဘူး။ ဒါ့အပြင် အပြန်အလှန်လေးစားမှုနဲ့ ရဲဘော်ရဲဘက်စိတ်ဓာတ်ကလည်း ကျွန်မတို့ကို ပိုမိုနီးကပ်စေခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်”ဟု ကျန်းရှင်က ၎င်းနှင့် ကမ္ဘာကျော်ဗိသုကာပညာရှင် ဇဟာ ဟာဒစ်တို့အကြား ဆက်ဆံရေးကို ပြန်ပြောင်းပြောပြသည်။

ကျန်းရှင်သည် တရုတ်ပြည်တွင်သာမက အမေရိကန်ရှိ နယူးယောက်မြို့ကြီးတွင်လည်း ရင်းနှီးမြှုပ်နံှမှုများ ကြီးမားစွာ ပြုလုပ်ထားသည်။

၂၀၁၁ ခုနှစ်အတွင်း နယူးယောက်မြို့ရှိ နာမည်ကျော် ပန်းခြံရိပ်သာပလာဇာ မိုးမျှော်တိုက်ကြီး၏ ရှယ်ယာ ကန်ဒေါ်လာ သန်း ၆၀၀ ဖိုး ဝယ်ယူရင်းနှီးမြှုပ်နှံခဲ့၏။ ထို့အပြင် ၂၀၁၃ ခုနှစ်တွင်လည်း ဂျင်နရယ်မော်တာ အဆောက်အအုံကြီးတွင် ကန်ဒေါ်လာ ၁ ဘီလီယံခန့် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံခဲ့သည်။

“ကျွန်မ နောက်ထပ်စိတ်ဝင်စားနေတာကတော့ ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှာ ဆောက်လုပ်မှုတွေ ဆက်လက်ပြုလုပ်သွားဖို့ပါ”ဟု “The Brave Ones” အစီအစဉ်သို့ ပြောကြားသည်။ တရုတ်အစိုးရကမူ ပြည်တွင်းမှ အရင်းအနှီးသွင်းအားစုများ ပြည်ပသို့ စီးထွက်မှုကို တင်းကြပ်စွာထိန်းချုပ်လျက်ရှိနေသည်။

ထို့ကြောင့် ကျန်းရှင်၏ ဥရောပအိပ်မက်မှာ အမှန်တကယ် အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ရန် ခဲယဉ်းကြောင်း Orient Capital Research မှ မန်နေးဂျင်းဒါရိုက်တာ အင်ဒရူး ကိုလီယာက ပြောကြားသည်။ 

(ပရဟိတ လုပ်ဆောင်သူ ကျန်းရှင်)

ကျန်းရှင်သည် ဘီလျံနှင့်ချီသည့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ၏ အခြားတစ်ဖက်တွင် ပရဟိတသမားတစ်ဦးလည်း ဖြစ်နေပြန်သည်။

“ကျွန်မတို့မျိုးဆက် တရုတ်လူငယ်လူရွယ်တစ်ဦးအနေနဲ့ ကျွန်မဟာ တိုင်းတစ်ပါးမှာ ပထမဆုံး အနောက်နိုင်ငံတွေကပေးတဲ့ ဘဏ္ဍာရေး အထောက်အပံ့တွေ ရယူခဲ့ရတယ်။

နိုင်ငံခြားမှာ ပညာသင်ဖို့ ရောက်လာတဲ့ ကျွန်မတို့ လူငယ်အများစုမှာ ငွေမရှိပါဘူး။ ကျွန်မတို့ဟာ PHD တွေပါ။ P က poor= ဆင်းရဲမှု၊ H က hungry= ဆာလောင်မှုနဲ့ D က determined= ဆုံးဖြတ်ချက်ခိုင်မာမှု ။ ဒါတွေပဲ ရှိပါတယ်။ ဒီလို ငွေကြေးထောက်ပံ့ကူညီမှုတွေက ကျွန်မတို့ရဲ့ ုဘဝတွေကို ပြောင်းလဲစေပါတယ်။ ဒါကြောင့်ပဲ ကျွန်မဟာ ပညာရေးကဏ္ဍကို ဘဏ္ဍာရေး အထောက်အပံ့ပေးလှူဒါန်းနိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး ၂၀၁၄ ခုနှစ်မှာ SOHO China Scholarships အစီအစဉ်ကို ဒေါ်လာ သန်း ၁၀၀ နဲ့ စတင်ခဲ့တယ်။ ဟားဘတ်နဲ့ ယေးလ်တက္ကသိုလ်လိုမျိုး တက္ကသိုလ်တွေမှာ ပညာသင်ယူကြမယ့် တရုတ်လူငယ်တွေကို ဘဏ္ဍာရေး အထောက်အပံ့ပေးဖို့ ဖြစ်ပါတယ်”ဟု ကျန်းရှင်က ပြောကြားခဲ့ပုံကို နယူးယောက်တိုင်းမ် သတင်းစာကြီးက ၂၀၁၄ ခုနှစ်အတွင်း ဖော်ပြခဲ့ဖူးသည်။

(ကျန်းရှင်၏ အောင်မြင်ရေးလမ်းညွှန်ချက်) 

SOHO ကုမ္ပဏီမှာရှိတဲ့ ကျွန်မရဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ဝန်ထမ်းတွေကိုရော၊ ကျွန်မရဲ့ သားတွေကိုရော ကျွန်မပေးခဲ့တဲ့ အောင်မြင်ရေး အကြံပြုချက်က အတူတူပါပဲ။

“ဘဝမှာ ကိုယ်လုပ်ချင်တဲ့ အလုပ်ကိုပဲ လုပ်သင့်တယ်။ တခြားသူတွေက ကိုယ့်ကို ဘာလုပ်စေချင်တယ်ဆိုတာတွေကို ခေါင်းထဲ မထည့်ပါနဲ့။

စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့၊ ဟိုဟာဖြစ်ဖို့၊ ဒီဟာဖြစ်ဖို့ တခြားသူတွေက မျှော်လင့်တာမျိုးတွေ ရှိနေနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဘောလုံးသမားဖြစ်ချင်တယ်ဆိုရင် ဒါကိုပဲ တစိုက်မတ်မတ်လုပ်ပါ။ အနုပညာရှင်တစ်ဦးဖြစ်ချင်တယ်ဆိုရင်လည်း ဖြစ်ချင်တာကို လုပ်ပါ။ ကိုယ်လုပ်ချင်တဲ့အလုပ်ကို လုပ်မှာသာလျှင် အကောင်းဆုံးလုပ်ဆောင်ပြနိုင်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါဟာ ကျွန်မဘဝရဲ့ အဓိက လမ်းညွှန်မူဝါဒပါပဲ”

၁၉၆၅ - ပေကျင်းတွင် မွေးဖွား

၁၉၈၀- ဟောင်ကောင်သို့ မိဘများနှင့်ရွှေ့ပြောင်း၊ စက်ရုံများတွင် နှစ်ပေါင်းများစွာ အလုပ်လုပ်

၁၉၈၅- ဗြိတိန်သို့ ပြောင်းရွှေ့

၁၉၈၇ - ဆပ်ဆက်စ်တက္ကသိုလ်တွင် စီးပွားရေးဘာသာရပ် ဆည်းပူး

၁၉၉၂- ကိန်းဘရစ်တက္ကသိုလ်မှ စီးပွားရေးဖြင့် မဟာဘွဲ့ရ

၁၉၉၅- ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ပန်ရှိယီနှင့်အတူ အိမ်ခြံမြေကုမ္ပဏီ ဟုန်ရှီးကို တည်ထောင်

၁၉၉၈- စတုရန်းမီတာ ၄၈၀၀၀၀ ကျယ်ဝန်းသော SOHO New Town ကို အကောင်အထည်ဖော်

၂၀၀၂- ဟုန်ရှီးအား SOHO China ဟု ပြောင်းလဲ

၂၀၁၁- နယူးယောက်၏ နာမည်ကျော် ပန်းခြံရိပ်သာ ပလာဇာကြီးကို ကန်ဒေါ်လာ သန်း ၆၀၀ ဖြင့် ဝယ်ယူ

၂၀၁၃- နယူးယောက်ရှိ General Motors အဆောက်အအုံတွင် ကန်ဒေါ်လာ ၁ ဘီလီယံ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံ

၂၀၁၄- ပြည်ပတွင် ပညာသင်ယူကြသည့် တရုတ်ကျောင်းသားများအတွက် SOHO ပညာတော်သင်ဆု တည်ထောင်

၂၀၁၆- ရှန်ဟိုင်းရှိ SOHO Century Plaza ကို ယွမ်ငွေ ၃ ဒသမ ၂ ဘီလီယံဖြင့် ရောင်းချ။ “ဈေးကွက်က သိပ်ကောင်းနေတဲ့အချိန်မှာ ဘာကြောင့် အခွင့်အရေးကို အရမယူဘဲ ငွေမရှာရမှာလဲ”ဟု ဥက္ကဌ ပန်ရှိယီက ပြောကြား

၂၀၁၇- ရှန်ဟိုင်းရှိ ရုံးအဆောက်အအုံကြီးဖြစ်သော Hongkou SOHO ကို ယွမ်ငွေ ၃ ဒသမ ၆ ဘီလီယံ (ကန်ဒေါ်လာ ၅၃၃ သန်း) ဖြင့် ရောင်းချ၊ မူလတန်ဖိုးထက် ၅၃ ရာခိုင်နှုန်း များပြားသော ဈေးနှုန်းဖြစ် 

မိတ်ဆွေသည် အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်လုပ်ငန်း (သို့) ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်နေသူတစ်ဦးဖြစ်ပါက iMyanmarHouse.com (အိုင်မြန်မာဟောက်စ်ဒေါ့ကွန်း) မှ သင်၏အိမ်ခြံမြေလုပ်ငန်း အထူးတလည် အောင်မြင်နိုင်စေရန်အတွက် ကူညီပံ့ပိုးပေးနိုင်ပါသည်။ iMyanmarHouse.com (အိုင်မြန်မာဟောက်စ်ဒေါ့ကွန်း) ဝဘ်ဆိုက်နှင့် လက်တွဲ၍ အိမ်ခြံမြေလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံတဝှမ်းလုံးတွင်အောင်မြင်နေသော အကျိုးဆောင် စုစုပေါင်း (၂၃၀၀) ကျော် နှင့် ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်း စုစုပေါင်း (၇၀၀) ကျော်ရှိပါသည် ။ iMyanmarHouse.com (အိုင်မြန်မာဟောက်စ်ဒေါ့ကွန်း) ဝဘ်ဆိုက်ကို တစ်လလျှင် ပြည်တွင်းပြည်ပ မှ လူဦးရေ (၃.၈) သန်းကျော် ဝင်ရောက်အသုံးပြုနေပြီး မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံးတွင် နံပါတ်(၁) လူသုံးအများဆုံး အိမ်ခြံမြေရောင်းဝယ်ငှားဝဘ်ဆိုက် ဖြစ်ပါသည်။ ရန်ကုန် ၊ မန္တလေး၊ ငွေဆောင်၊ ချောင်းသာ၊ တောင်ကြီး၊ ကလော၊ ပြင်ဦးလွင်၊ စစ်တွေ၊ မြဝတီ အစရှိသော မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံးတွင်ရှိသည့် အိမ်ခြံမြေစီမံကိန်းများကို ရောင်းချပေးနေပါသည်။ သင်၏ အကျိုးဆောင်လုပ်ငန်း (သို့မဟုတ်) ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းအောင်မြင်စေရန်အတွက် iMyanmarHouse.com (အိုင်မြန်မာဟောက်စ်ဒေါ့ကွန်း) နှင့် အခုပင်လျှင် ဆက်သွယ် မေးမြန်းစုံစမ်းနိုင်ပါသည် ။ (Hot Line ဖုန်း : 09-252605671 ~ 5 )

ဘဏ်နှင့်ချိတ်ဆက်ပြီး ကိုယ်ပိုင်မြေပေါ်တွင် အိမ်ဆောက်လုပ်လိုသူများအတွက် အထူးအခွင့် အရေးရှိပါသည်။ အသေးစိတ်ကြည့်ရန် ဤနေရာကို နှိပ်ပါ။

(iMyanmarHouse.com Team မှ ရေးသား ဖော်ပြသည်။)

Credit: iMyanmarHouse.com

 

[Zawgyi]

စက္႐ုံအလုပ္သမ ဘဝမွ ကမာၻ႔အခ်မ္းသာဆုံး ကိုယ့္ထူးကိုယ္ခြၽန္ အိမ္ၿခံေျမကုမၸဏီပိုင္ရွင္ျဖစ္လာသူ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မိဘမ်ားမွ ေမြးဖြားသူ သူေဌးမႀကီး က်န္းရွင္

ေပက်င္းၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖုံးရွိ ငါးထပ္အေဆာက္အအုံေဟာင္းႀကီးတစ္လုံးတြင္ ၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ မိန္းကေလးငယ္ကေလးတစ္ဦးသည္ အလုပ္ၾကမ္းသမားမ်ား၏ ရင္ေသြးမ်ားႏွင့္အတူ သံဇလုံႀကီးတစ္ခုထဲရွိ ထမင္းမ်ားကို အလုအယက္စားေသာက္ေန၏။

အဆိုပါ မိန္းကေလးငယ္ေလး၏ အမည္မွာ က်န္းရွင္ဟု အမည္ရသည္။ မိဘမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဖြား တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္၏။

အခ်ိန္ကား တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ေမာ္စီတုန္းက မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားဟူေသာ စီမံကိန္းႀကီး မေအာင္ျမင္ေသာေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးကို စတင္ေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။

ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးႀကီး မစတင္မီ တစ္ႏွစ္အလိုတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ပညာမည္မွ်တတ္သူျဖစ္ေစ တသမတ္တည္း လုပ္ခသာ ရရွိေသာ ေခတ္တြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူ အဆိုပါမိန္းကေလးသည္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ကမာၻ႔အခ်မ္းသာဆုံး ကိုယ့္ထူးကိုယ္ခြၽန္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးျဖစ္လာမည္ဟု ထိုစဥ္က မည္သူက ထင္ခဲ့ပါမည္နည္း။

က်န္းရွင္၏ မိဘမ်ားသည္ မူလက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေျခခ်ေနထိုင္သူမ်ားျဖစ္ၿပီး ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္တြင္ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

က်န္းရွင္၏ မိဘမ်ား ကံဆိုးသည္ဟု ဆိုရမည္။ ၎တို႔ေျပာင္းေ႐ႊ႕ၿပီး မၾကာမီတြင္ မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားစီမံကိန္း ေပၚေပါက္လာကာ လူေပါင္းမ်ားစြာ (သန္း ၂၀ မွ သန္း ၅၀ ၾကား) ငတ္မြတ္ေသဆုံးရမႈႀကီးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။

မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားစီမံကိန္းသည္ ကမာၻေပၚတြင္ လူအေသအေပ်ာက္အမ်ားဆုံး ဒု ဗၻိကၡ ႏၲရကပ္ႀကီးအျဖစ္ စံခ်ိန္တင္ခဲ့သည္။

ကံေကာင္းသည္မွာ အဆိုပါကပ္ႀကီးအတြင္း က်န္းရွင္၏မိဘမ်ား မေသဆုံးခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္၏။

က်န္းရွင္အတြက္ ကံမေကာင္းသည္မွာ မိဘမ်ားျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားႏွင့္ ရင္မဆိုင္ခဲ့ရေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ျပတြင္ ေနထိုင္သူမ်ားကို ေတာ႐ြာမ်ားသို႔ပို႔ကာ အလုပ္ၾကမ္းမ်ား လုပ္ခိုင္းေနသည့္ ကာလျဖစ္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးကာလႀကီးတြင္ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့ရ၏။

ဖခင္ႏွင့္ အစ္ကိုျဖစ္သူတို႔မွာ ေပက်င္းၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး က်န္းရွင္ႏွင့္ မိခင္တို႔မွာ ေက်းလက္ေဒသသို႔ အလုပ္လုပ္ရန္ ေစလႊတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။

(မွတ္ခ်က္- မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား (Great Leap Forward) စီမံကိန္းသည္ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္မွ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အထိျဖစ္ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးမွာ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္မွ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္အထိ ျဖစ္သည္။ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္း ေသဆုံးခဲ့ရသူ ၅ သန္းခန႔္ရွိခဲ့သည္။)

ေဖာ့ဘ္မဂၢဇင္းႀကီးမွ ေဖာ္ျပေသာ အခ်က္အလက္မ်ားအရ ကမာၻ႔အခ်မ္းသာဆုံး ကိုယ့္ထူးကိုယ္ခြၽန္ အမ်ိဳးသမီး ၁၀ ဦးအနက္ ထက္ဝက္ခန႔္မွာ တ႐ုတ္ျပည္မွ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

အဆိုပါ အမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ ေမာ္ေခတ္ ေသြးပ်က္႐ူးႏွမ္းဖြယ္ကာလမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရသူမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ၾက၏။

ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး၏ ခါးသီးမႈ၊ မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား စီမံကိန္းႀကီး၏ မိုက္မဲမႈမ်ားၾကားမွ ရွင္သန္ရစ္ကာ အိမ္ၿခံေျမ ၊ စကၠဴ၊ ေဆး႐ြက္ႀကီး၊ တိဘက္တိုင္းရင္းေဆး အစရွိသည့္ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္မ်ိဳးစုံျဖင့္ ႂကြယ္ဝလာခဲ့ၾကသည္။

က်န္းရွင္သည္ ေမာ္ဝါဒီေခတ္ သာတူညီမွ်မႈမ်ားကို အခ်ိဳ႕ေသာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားကဲ့သို႔ တသလြမ္းဆြတ္ေနသူတစ္ဦး မဟုတ္ေသာ္လည္း တ႐ုတ္ျပည္၏ ကြန္ျမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရးသည္ ၎ကဲ့သို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား ရရွိလာႏိုင္ေစရန္ အေျခခံ အုတ္ျမစ္မ်ား ခ်ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု က်န္းရွင္က အသိအမွတ္ျပဳထားသည္။

“ေမာ္..ဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို လြတ္လပ္မႈရေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ေကာင္းကင္ႀကီးကို တစ္ဝက္ထမ္းထားရတယ္လို႔ သူက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ လုပ္ခအတူတူပဲရတဲ့ မိဘေတြနဲ႔အတူ ကြၽန္မတို႔အားလုံး ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာပါ။ ဇိမ္ခံေနႏိုင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးဆိုလို႔ မရွိခဲ့ပါဘူး” 

ေမာ္စီတုန္းသည္ ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား၊ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ပန္းေပါင္းတစ္ေထာင္ပြင့္ပါေစ အစရွိသည့္ အျငင္းပြားဖြယ္ စီမံကိန္းမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ကာ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆုံးခဲ့ရေသာ္လည္း သူ၏လက္ထက္တြင္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။

ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္း တ႐ုတ္ျပည္၏ ပထမဆုံး ဟိုက္ဒ႐ိုဂ်င္ဗုံးကို ၁၉၆၇ ခုႏွစ္တြင္ စမ္းသပ္ေဖာက္ခြဲျခင္း၊ Dong Fang Hong ဆက္သြယ္ေရးၿဂိဳဟ္တု လႊတ္တင္ျခင္း (၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၃၀) ၊ တ႐ုတ္ျပည္၏ ပထမဆုံး အဏုျမဴစြမ္းအင္သုံး ေရငုပ္သေဘၤာမ်ား ေရခ်ျခင္း၊ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာက႑တြင္ အဆင့္ျမင့္ေအာင္ျမင္မႈမ်ားစြာ ရရွိခဲ့သည္။

ေမာ္စီတုန္းလက္ထက္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈမွာ အခမဲ့ျဖစ္၏။

က်န္းရွင္ ငယ္စဥ္က မိဘမ်ား၏ အလုပ္မွ ခ်ထားေပးသည့္ အေဆာက္အအုံတစ္ခုတြင္ မိသားစု ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။

က်န္းရွင္၏ မိခင္သည္ တိန႔္ေရွာင္ဖိန္ႏွင့္ ခ်ဴအင္လိုင္းတို႔၏ တရားဝင္ ေၾကညာခ်က္မ်ားကို ျဖန႔္ေဝရာတြင္ အကူအညီေပးရန္အတြက္ စကားျပန္အျဖစ္ တရားဝင္လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

က်န္းရွင္သည္ ေန႔လယ္စာစားခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းမွျပန္လာကာ ေနအိမ္ဝန္း စားေသာက္ဆိုင္တန္းတြင္ ေန႔လယ္စာစားရ၏။

ထိုအခ်ိန္က စားစရာ ေ႐ြးခ်ယ္ရန္ ၃ မ်ိဳးသာရွိၿပီး သုံးမ်ိဳးလုံးမွာလည္း ညံ့ဖ်င္းလွသည့္ အစားအစာမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း က်န္းရွင္က ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။

တစ္ဦးလွ်င္ ထမင္း ပန္းကန္လုံးတစ္လုံးစာရရွိၿပီး ထမင္းပန္းကန္မ်ားယူကာ စားေသာက္ကင္တင္းေနရာသို႔ သြားရ၏။

ကင္တင္းတြင္ ႀကီးမားလွေသာ ပုံးႀကီးတစ္ခုထဲမွ ဟင္းမ်ားခပ္ထည့္ေပးသည္ဟု ဆိုသည္။

က်န္းရွင္က သူ၏ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္မ်ားမွ တစ္ခုတြင္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္သားမ်ားက ဟင္းရရန္ တန္းစီေနသည့္ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံကို ျပသသည္။

“တန္းစီရတာက ဒီလိုမ်ိဳးပါပဲ။ ေတာ္ေတာ္ေလးဆိုးခဲ့တာပဲ ရွိတယ္”

က်န္းရွင္၏ ငယ္စဥ္က အျမင့္ဆုံးအိပ္မက္မွာ ေတာင္သူ လယ္သမားတစ္ဦး ျဖစ္လာရန္သာ ျဖစ္ခဲ့၏။

လယ္သမားအလုပ္သည္ ေမာ္စီတုန္း၏ ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရ မ်က္လုံးတြင္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ေသာ အလုပ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။

၁၉၆၀ ျပည့္လြန္ ေပက်င္းၿမိဳ႕ေတာ္သည္ မီးခိုးေရာင္ ညိဳညစ္ညစ္ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ေၾကာင္း က်န္းရွင္က ေျပာျပသည္။

“အေဆာက္အအုံေတြက မီးခိုးေရာင္၊ လူတိုင္းဟာလည္း ဥကၠဌႀကီး ေမာ္ရဲ႕ ဝတ္စုံအတိုင္း မီးခိုးေရာင္ မြဲေျခာက္ေျခာက္ပဲ ဝတ္ရတယ္။ ကြၽန္မတို႔ဟာ ေကာင္းကင္ကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္အားၾကဘူး။ ေကာင္းကင္ျပာႀကီးဟာ လူေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးသားေတြအတြက္ အေရးပါတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ သတိမမူႏိုင္ဘူး။ အဆင္ေျပတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့ဘူး။”

“လူတိုင္း ဆင္တူဝတ္ၾကတယ္။ စားရေတာ့လဲ အတူတူပဲ။ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္အၾကား ကြဲျပားတာဆိုလို႔ ဆံပင္ကို ဘယ္လိုၿဖီးလဲဆိုတာရယ္၊ ေခါင္းက ဘီးကုပ္ရယ္ပဲ ရွိပါတယ္။ လူတန္းစားေတြ၊ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ကြဲျပားခ်က္ေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး”

“သဘာဝတရားႀကီးကအစ မီးခိုးေရာင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ေႏြဦးေပါက္ကာလေတြမွာ သဲမုန္တိုင္းေတြ ႀကဳံရတယ္။ ေကာင္းကင္ႀကီးတစ္ခုလုံးဟာ ညိဳမႈိင္းေနေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္” ဟု က်န္းရွင္က အတိတ္ကို ျပန္လည္ေတြးဆရင္း CNBC ႐ုပ္သံဌာနမွ “The Brave Ones” အစီအစဥ္တြင္ ေျပာၾကားခဲ့ဖူးသည္။

ေမာ္စီတုန္း လက္ထက္တြင္ စတိုးဆိုင္၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား မရွိ။

ပညာအေျခခံ မည္သို႔ရွိသည္ျဖစ္ေစ လူတိုင္းတူညီေသာ လုပ္ခသာရရွိၾကသည္။

က်န္းရွင္၏ ကေလးဘဝမွာ တသမတ္တည္း ဆင္တူမ်ားျဖင့္ ပ်င္းရိဖြယ္ေကာင္းလွသည့္အျပင္ မ်ားစြာလည္း ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းခဲ့သည္။

ဖခင္ႏွင့္ အစ္ကိုျဖစ္သူတို႔မွာ ေပက်င္းၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး က်န္းရွင္ႏွင့္ မိခင္တို႔မွာ ေက်းလက္ေဒသသို႔ အလုပ္လုပ္ရန္ ေစလႊတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ 

က်န္းရွင္ႀကဳံခဲ့ရေသာ အတိတ္ျမင္ကြင္းပုံရိပ္တို႔မွာ လက္ရွိေခတ္သစ္တ႐ုတ္ျပည္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ လုံးဝျခားနားေနၿပီျဖစ္ၿပီး မိုးေမွ်ာ္တိုက္ႀကီးမ်ား၊ ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ မီးအလင္းမ်ား၊ ေတာက္ပသည့္အေရာင္မ်ားျဖင့္ မမွတ္မိႏိုင္ဖြယ္ ေျပာင္းလဲသြားေလၿပီ။

အဆိုပါ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားတြင္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္အတြင္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ပန္ရွိယီႏွင့္အတူ ပူးတြဲတည္ေထာင္ခဲ့ေသာ SOHO China ၏ တည္ေဆာက္မႈမ်ားလည္း မ်ားစြာ ပါဝင္ေနသည္။

က်န္းရွင္ ၁၄ ႏွစ္သမီးအ႐ြယ္တြင္ မိခင္ႀကီးႏွင့္အတူ ေဟာင္ေကာင္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့၏။

က်န္းရွင္သည္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းစရိတ္ရရန္အတြက္ စက္႐ုံငယ္မ်ားစြာတြင္ ၅ ႏွစ္ခန႔္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရ၏။

သို႔ရာတြင္ ေဟာင္ေကာင္သို႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းလာၿပီး စက္႐ုံအလုပ္လုပ္ရျခင္းမွာလည္း က်န္းရွင္အတြက္ ထူးကဲသက္သာ သြားျခင္းမ်ိဳး မရွိ။

ေဟာင္ေကာင္တြင္ က်န္းရွင္ အလုပ္လုပ္ရသည္မွာ ၁၂ နာရီတစ္ဆိုင္း အလုပ္ဆင္းရေသာ မီးေဘးအႏၲရာယ္မ်ားလွသည့္ စက္႐ုံငယ္မ်ားတြင္ျဖစ္ၿပီး လုပ္ခလည္း နည္းပါးလွသည္။

သို႔ရာတြင္ ဆင္းရဲသည့္ဘဝ၏ ၾကမ္းတမ္းမႈမ်ားမွ ႐ုန္းထြက္လိုေသာ က်န္းရွင္က အဂၤလန္ကဲ့သို႔ ေနရာမ်ိဳးမွ တကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ခြင့္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရန္ ဇြဲကိုမေလွ်ာ့ဘဲ ေငြကိုႀကိဳးစားစုေဆာင္းရွာ၏။

ေပက်င္းမွ ေဟာင္ေကာင္သို႔ မိဘမ်ားႏွင့္အတူ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခ်ိန္တြင္ က်န္းရွင္မွာ အပ်ိဳေပါက္အ႐ြယ္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ရွိေနၿပီျဖစ္၏။

ေဟာင္ေကာင္သည္ကား က်န္းရွင္ေနထိုင္ခဲ့ရာ မီးခိုးေရာင္ ေပက်င္းႏွင့္မတူ။

ေဟာင္ေကာင္သည္ အလင္း၊ အသံႏွင့္ အေရာင္အေသြးတို႔ စုံလင္လွေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးျဖစ္ၿပီး က်န္းရွင္၏ ဘဝတြင္ ပထမဆုံး ေငြရွာခြင့္ ရရွိလာေသာေနရာလည္း ျဖစ္သည္။

“အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ ဘာအလုပ္ျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္တစ္ခုခု ရွာလုပ္ဖို႔ ဆိုတာကလြဲၿပီး တျခားနည္းလမ္းနဲ႔ ဘယ္လိုရွင္သန္ရမယ္ဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ မသိခဲ့ၾကပါဘူး” က်န္းရွင္လုပ္ရေသာ အလုပ္မွာ အလြန္ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းလွသည္ဟု အျခားသူမ်ားက ထင္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔အတြက္မူ ယခင္က တစ္ခါမွ မရခဲ့ဖူးေသာ လြတ္လပ္မႈတစ္ခု ရရွိေလသည္။

“ေဟာင္ေကာင္မွာ ကြၽန္မဟာ လြတ္လပ္မႈကို ခံစားရပါတယ္။ ကြၽန္မ ဝယ္ခ်င္တာ ဘာမဆို ဝယ္ခြင့္ရွိတယ္။ ကြၽန္မ စားခ်င္တာ စားလို႔ ရတယ္။ ကြၽန္မဝတ္ခ်င္တာ ဝတ္ခြင့္ရွိပါတယ္”

ေဟာင္ေကာင္သည္ ထိုအခ်ိန္က ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီျဖစ္ရာ က်န္းရွင္အေနျဖင့္ ဆက္လက္ေက်ာင္းတက္ရန္ ၿဗိတိန္သို႔ သြားေရာက္ႏိုင္မည့္ အခြင့္အေရးရွိေနသည္။

(ၿဗိတိန္သို႔ ေရာက္ရွိျခင္း)

ထိုသို႔ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရင္း အသက္ ၂၀ အ႐ြယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ၿဗိတိန္တြင္ ေက်ာင္းတက္ရန္ ေငြအလုံအေလာက္ ရလာသည့္အျပင္ ေဟာင္ေကာင္ ပတ္စ္ပို႔တစ္ခုလည္း ရလာသည္။

ထို႔အျပင္ က်န္းရွင္သည္ စေကာလားရွစ္ (scholarship ) ပညာေတာ္သင္ဆုမ်ား၊ grants မ်ားလည္း ရရွိထားခဲ့သည္။

စေကာလားရွစ္မ်ားသည္ ပညာရည္ (သို႔မဟုတ္) အားကစားစြမ္းရည္မ်ားေပၚ အေျခခံကာ ေပးအပ္သည့္ ပညာသင္ဆုျဖစ္ၿပီး grants မွာမူ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူတို႔ကို ပညာသင္ဆု ေပးအပ္ျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။

ပညာသင္ဆုေပးသည္ဆိုေသာ္လည္း မိဘက ေထာက္ပံ့သကဲ့သို႔ အေထြေထြ အသုံးစရိတ္မ်ား က်ခံေပးမည္မဟုတ္ရာ ထိုစရိတ္မ်ားရရန္ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ မေလွ်ာ့ေသာဇြဲျဖင့္ ေငြစုေဆာင္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။

အဂၤလန္သို႔ေရာက္ရန္ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၿပီးမွ မိမိလိုခ်င္ေသာ အခြင့္အေရးတစ္ခုကို အရအမိဆုပ္ကိုင္ခဲ့ျခင္းကို အတုယူရန္ ျဖစ္သည္။

သို႔ရာတြင္ ၿဗိတိန္သို႔ အမွန္တကယ္ေရာက္ရွိသြားခ်ိန္တြင္ကား က်န္းရွင္အတြက္ တုန္လႈပ္ဖြယ္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

“ကြၽန္မဟာ ဟိုမွာ သိတဲ့သူတစ္ေယာက္မွ မရွိ႐ုံမကဘူး အဂၤလိပ္စကားကလည္း မေျပာတတ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ အိပ္မက္မက္ခဲ့တဲ့ ဘြဲ႕ရဖို႔၊ စက္႐ုံအလုပ္ေတြကေန ေဝးဖို႔ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြဟာ ဒီလိုလာၿပီးရင္ဆိုင္ရပါေတာ့တယ္။ တကယ့္ကို တျခားၿဂိဳဟ္တစ္ခုကို ေရာက္သြားသလိုပါပဲ။ ပထမဆုံးည ကြၽန္မေရာက္သြားေတာ့ ကြၽန္မဟာ အဝတ္အိတ္ေပၚထိုင္ၿပီး ငိုေနခဲ့မိတာ ခုထိမွတ္မိေနတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မ တကယ့္ကို ေၾကာက္သြားမိခဲ့ပါတယ္” ဟု က်န္းရွင္က ေျပာျပသည္။

ထိုမွတဖန္ အဂၤလန္တြင္ ေနထိုင္ရပ္တည္ေရးအတြက္ ေငြရွာရန္ ႐ုန္းကန္ ရျပန္သည္။

တ႐ုတ္လူမ်ိဳး ဇနီးေမာင္ႏွံ တည္ေထာင္ထားေသာ ၿဗိတိသွ်႐ိုးရာ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ႏွင့္ အသားသြတ္မုန႔္ဆိုင္တြင္ ဝင္ေရာက္အလုပ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့၏။

က်န္းရွင္မွာ အဂၤလိပ္စကား အနည္းငယ္သာ ေျပာတတ္ရာ ေဖာက္သည္မ်ား ဝယ္ယူေသာ မုန႔္မ်ားအတြက္ အခ်ဥ္ရည္ႏွင့္ ဆား ေပးရသည့္အလုပ္သာ လုပ္ရသည္။

ထိုအခ်ိန္က က်န္းရွင္သည္ ၿဗိတိန္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မာဂရက္သက္ခ်ာ၏ စကားစစ္ထိုးပြဲကို ႐ုပ္သံလိုင္းမွ ထုတ္လႊင့္ေနမႈအား ၾကည့္ရႈခဲ့ရၿပီး မ်ားစြာႏွစ္သက္သေဘာက်ခဲ့သည္။

“ကြၽန္မ မွတ္မိေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီးေတြးမိတယ္။ ဒီေလာက္ မႊတ္ေနေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာတတ္ပါလိမ့္၊ အခန္းအျပည့္ရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ ေယာက်ာ္းသားေတြနဲ႔အၿပိဳင္ စကားစစ္ထိုးဖို႔ သူ႔အေနနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ သူဟာ သိပ္ကိုရဲရင့္တယ္။ သိပ္ကို ေတာ္တယ္..အဲ့လိုေတြ ေတြးမိၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မရဲ႕ စံျပပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္”ဟု က်န္းရွင္က မာဂရက္သက္ခ်ာကို ေလးစားအားက်ခဲ့ပုံကို ျပန္လည္ေျပာျပသည္။

က်န္းရွင္သည္ ဒုကၡဘုံမွ ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ကာ ၿဗိတိန္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည့္ ေနာက္ပိုင္းမွ စတင္ၿပီး တံခါးသစ္မ်ား စတင္ပြင့္လာ ခဲ့ေတာ့သည္။

ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ ရွာေဖြခဲ့ရေသာ ေငြမ်ားျဖင့္ ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ လန္ဒန္ရွိ ကမာၻေက်ာ္ဘဏ္ႀကီး Goldman Sachs တြင္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး ယင္းေနာက္တြင္ ေဟာင္ေကာင္ႏွင့္ နယူးေယာက္တို႔ရွိ ကမာၻ႔ထိပ္တန္းကုမၸဏီႀကီးမ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ရင္း ေငြစုေနခဲ့သည္။

ယင္းေနာက္တြင္လည္း ကမာၻေက်ာ္ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ရင္း အမိေျမသို႔ျပန္ကာ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္လုပ္ႏိုင္ရန္ ေငြစုေဆာင္းေနခဲ့သည္။

တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ကုမၸဏီႀကီးေပါင္းမ်ားစြာ အမ်ားပိုင္ကုမၸဏီျဖစ္လာၿပီးေနာက္ က်န္းရွင္သည္ သူ၏ ဇာတိႏိုင္ငံတြင္ ေတြ႕ျမင္ရေတာ့မည့္ အေျပာင္းအလဲႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနကာ အမိေျမသို႔ျပန္ရန္ ေတာင့္တမိလာသည္။

၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ကား စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား အရွိန္ဟုန္ျမႇင့္လုပ္ေဆာင္ေနေသာ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ျပန္ရန္ စီစဥ္ခဲ့သည္။

တ႐ုတ္ျပည္သို႔ က်န္းရွင္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဦးစြာအားျဖင့္ မည္သည့္လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ရမည္ မသိျဖစ္ေနခဲ့သည္။

သူ၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက အိမ္ၿခံေျမလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ရန္ အႀကံေပး၏။

ကုမၸဏီတည္ေထာင္ျဖစ္ပုံ (သို႔မဟုတ္) က်န္းရွင္၏ အခ်စ္ေရး

သို႔ႏွင့္ က်န္းရွင္လည္း အိမ္ၿခံေျမ နယ္အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ေလ့လာၾကည့္ခ်ိန္တြင္ ပန္ရွိယီဆိုသူႏွင့္ စတင္ဆုံစည္းခဲ့၏။

ပန္ရွိယီသည္ က်န္းရွင္ေအာက္ ပိုမိုနိမ့္က်ခ်ိဳ႕တဲ့ေသာ ဘဝမ်ိဳးမွ လာခဲ့ရသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။

ပန္ရွိယီက က်န္းရွင္ႏွင့္ ဆုံစည္းခဲ့ၿပီး ၄ ရက္အၾကာတြင္ ခ်စ္ေရးဆိုခဲ့သည္။ 

၎တို႔ႏွစ္ဦး ပူးေပါင္းကာ SOHO China အိမ္ၿခံေျမ ကုမၸဏီကို တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည္။

SOHO China သည္ မူလက ေႂကြးႏြံတြင္ နစ္ေနခဲ့ေသာ ကုမၸဏီငယ္ေလးတစ္ခုသာ ျဖစ္၏။

ဇာတိေျမတြင္ ျပန္လည္အေျခခ်ရန္ျဖစ္လာသည့္ ေနာက္ဆုံးအခ်က္မွာ ပန္ရွိယီႏွင့္ ဆုံစည္းကာ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္၏။

“ကြၽန္မတို႔ ခ်စ္ႀကိဳက္ၾကၿပီး ၄ ရက္ၾကာေတာ့ …မင္းဟာ ကိုယ့္ဇနီးျဖစ္သင့္တယ္လို႔ ထင္တယ္…လို႔ သူက ေျပာလာပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ လက္ထပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္”

သို႔ရာတြင္ အခ်စ္စစ္တို႔၏ လမ္းသည္ေျဖာင့္ျဖဴးသည္မရွိဟူေသာ စကားအတိုင္းပင္ က်န္းရွင္တို႔စုံတြဲသည္ အိမ္ၿခံေျမကုမၸဏီ တည္ေထာင္ၿပီးေနာက္ လုပ္ငန္းကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး မၾကာခဏ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္လာၾကသည္။

“ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ စံႏႈန္းတန္ဖိုးထားမႈေတြက ကြဲျပားေနတယ္။ သူက လုပ္လို႔ရတယ္လို႔ ယူဆခ်က္ေတြဟာ ကြၽန္မက လုပ္လို႔ရႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆထားတာေတြနဲ႔ ျခားနားေနပါတယ္။ ဒါဟာ လုပ္ေဖာ္ကိုက္ဖက္ေတြအတြက္၊ အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ ခါးသီးမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္”

အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးေနာက္ပိုင္း ၂ ႏွစ္၊ ၃ ႏွစ္ခန႔္အထိ သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးေနာက္ က်န္းရွင္က အဂၤလန္သို႔ ေခတၱထြက္သြားခဲ့ကာ သူ၏ဘဝကို ျပန္လည္သုံးသပ္ခဲ့၏။

“တခ်ိဳ႕အခ်ိန္ေတြမွာ ကြၽန္မဟာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ တစ္မနက္မွာေတာ့ အဂၤလန္ရဲ႕ ေက်းလက္ေဒသကေလးမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေတြးမိခဲ့တာကို မွတ္မိေနပါတယ္။ ငါဟာ..အိမ္ေထာင္ေရးကို လိုခ်င္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္လုပ္ခ်င္တာလား။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ငါ..ေနခ်င္စိတ္ ရွိေသးလား။”

“ကြၽန္မ..တ႐ုတ္ျပည္ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ခင္ပြန္းကို ေျပာျပတယ္။ …ကြၽန္မ အလုပ္ေတြမွာ ဝင္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ရွင္ပဲ ဦးေဆာင္ၿပီး အလုပ္ေတြ လုပ္ေတာ့။ ကြၽန္မက အိမ္မွာပဲေနၿပီး။ အိမ္ေထာင္ရွင္မ၊ မိခင္တစ္ေယာက္လုပ္ေတာ့မယ္”

သို႔ရာတြင္ ပန္ရွိယီအတြက္ အလုပ္မ်ား မ်ားျပားလြန္းၿပီး မႏိုင္နင္းေသာေၾကာင့္ က်န္းရွင္မွာ ကုမၸဏီသို႔ ျပန္လာခဲ့ရ၏။

ေရွ႕ဆက္သြားမည့္ စည္းတစ္ခု ခ်မွတ္ရ၏။

“ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြအတြင္း ကြၽန္မသုံးသပ္မိတာက ကြၽန္မဟာ အေဆာက္အအုံေတြ ဒီဇိုင္းထုတ္တဲ့ဘက္မွာ ပိုၿပီးအားသာတယ္။ သူက တကယ္ထက္ျမက္တာက ေဆာက္လုပ္၊ ေရာင္းခ်၊ အငွားခ်ထားတဲ့ဘက္မွာ ထူးခြၽန္တယ္”

အေစာပိုင္းကာလေတြကေတာ့ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြပါပဲ။

“ေျမေနရာရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ဘ႑ာေငြရလာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ငါတို႔လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ လူေတြယုံလာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြအေပၚ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရတယ္”

ေပက်င္း၏ ေျမာက္ဘက္ ၇၀ ကီလိုမီတာအကြာတြင္ Commune by the Great Wall အမည္ရွိ လုံးခ်င္းအိမ္မ်ား (ယခုအခါ ဟိုတယ္ျဖစ္ေန) ေဆာက္လုပ္ကာ စတင္နာမည္ရလာသည္။

၂၀၀၂ ခုႏွစ္တြင္ Venice Biennale ၌ အာရွမွ ဗိသုကာ ၁၂ ဦးက ဒီဇိုင္းေရးဆြဲေပးခဲ့ကာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည့္ စီမံကိန္းအတြက္ က်န္းရွင္သည္ Individual Patron of Architectural Works ဆု ရရွိခဲ့သည္။

ယေန႔တြင္ကား ေပက်င္းရွိ ေခတ္အမီဆုံး အေဆာက္အအုံႀကီးမ်ားမွ တစ္ခု၏ အေပၚဆုံးထပ္ မွန္ျပတင္းမွတဆင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကို ေငးေမာၾကည့္ရႈေနခဲ့သည့္ က်န္းရွင္သည္ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ အခ်မ္းသာဆုံး ကိုယ့္ထူးကိုယ္ခြၽန္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးျဖစ္ေန႐ုံသာမက ကမာၻ႔အခ်မ္းသာဆုံး အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ တစ္ဦးအပါအဝင္လည္း ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။

ေဖာ့ဘ္မဂၢဇင္းႀကီးက က်န္းရွင္၏ ႂကြယ္ဝမႈ ကန္ေဒၚလာ ၂ ဘီလီယံရွိသည္ဟု ခန႔္မွန္းထားၿပီး ကမာၻ႔အခ်မ္းသာဆုံး ကိုယ့္ထူးကိုယ္ခြၽန္ အမ်ိဳးသမီး ၁၀ ဦးစာရင္းတြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားသည္။

က်န္းရွင္၏ ႂကြယ္ဝမႈမွာ ၿဗိတိန္ဘုရင္မႀကီးထက္ ၅ ဆခန႔္ သာလြန္ေၾကာင္း တယ္လီဂရပ္ဖ္ဝက္ဘ္ဆိုက္က ခန႔္မွန္းသည္။

က်န္းရွင္သည္ ခင္ပြန္းႏွင့္အတူ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ SOHO အိမ္ၿခံေျမကုမၸဏီျဖင့္ ၁၉၇၀ ျပည့္လြန္ကာလမ်ားအတြင္း ႀကီးျပင္းခဲ့ရာ ေပက်င္းၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး၏ ေကာင္းကင္ျမင္ကြင္းကို လုံးဝဥႆုံ ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ေလသည္။

ယခုအေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိရန္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႀကိဳးစားခဲ့ရျခင္းျဖစ္ၿပီး အလြန္ရွည္လ်ားသည့္ ခရီးလမ္းျဖစ္ေၾကာင္း က်န္းရွင္က ေျပာ၏။

က်န္းရွင္တို႔ ကုမၸဏီေထာင္စက ဝန္ထမ္းလစာမ်ားႏွင့္ အေထြေထြအခြန္အခမ်ား လစဥ္ေပးရန္ပင္ ခက္ခဲစြာ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရသည္။

ကုမၸဏီသည္ ေႂကြးၿမီမ်ားႏွင့္ ႐ုန္းကန္ေနရၿပီး အသုံးစရိတ္မ်ားကိုလည္း ျခစ္ျခစ္ျခဳတ္ျခဳတ္ျဖင့္ စီမံခဲ့ရသည့္အေျခအေနမ်ိဳးမွ စတင္ခဲ့ရသည္။

က်န္းရွင္သည္ ေလယာဥ္ျဖင့္ ခရီးသြားလာရန္ရွိပါကလည္း ေဈးအသက္သာဆုံး business class ျဖင့္သာ သြားလာခဲ့၏။

ဥစၥာဓနအေပၚ ဝင့္ဝါပလႊားတတ္သူတစ္ဦး မဟုတ္။ သူ႔တြင္ ဆံပင္ပုံဆန္းမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္း၊ တန္ဖိုးႀကီး လက္ကိုင္အိတ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ျခင္းမ်ား မရွိ။

ေႏြရာသီဝတ္စုံမ်ိဳးကိုသာ ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိၿပီး ပုခုံးသားေပၚသို႔အထိသာ ဆံႏြယ္မ်ား ဝဲက်ေနသည့္ ႐ိုးစင္းေသာ ပုံစံသာရွိသည္။

႐ိုးစင္းစြာသာ ေနထိုင္ေလ့ရွိသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိတ္ကပ္လိမ္းထားခ်ိန္ဆိုလွ်င္ မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႐ုပ္ေျပာင္းသြားေလ့ ရွိသည္။

သူ၏ တစ္ခုတည္းေသာ အဆင္တန္ဆာမွာ ေ႐ႊလက္ေကာက္ ၂ ကြင္း ဝတ္ဆင္ထားျခင္းသာ ျဖစ္၏။

ယခုအခါ ကမာၻ႔အခ်မ္းသာဆုံးပုဂၢိဳလ္မ်ားတြင္ အပါအဝင္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေလယာဥ္ခရီးသြားလွ်င္ ပထမတန္းစား တြင္ မည္သည့္အခါမွ် စီးနင္းေလ့ မရွိ။ ထိုသို႔ အထက္တန္းမွ မစီးျခင္းမွာ တတ္ႏိုင္ျခင္း၊ မတတ္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ မသက္ဆိုင္ဘဲ အေကာင္း၊ အဆိုး ခြဲျခားတတ္သည့္ စိတ္ႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ေၾကာင္း က်န္းရွင္က ေျပာၾကားသည္။

ေလယာဥ္စီးျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး က်န္းရွင္ေျပာခဲ့ဖူးသည့္စကားတစ္ခုရွိသည္။

“ကြၽန္မအိမ္က ကေလးထိန္း တစ္လကို လခဘယ္ေလာက္ရလဲ ၾကည့္တယ္။ ၿပီးရင္ ပထမတန္း ေလယာဥ္လက္မွတ္ေဈးႏႈန္းကို ၾကည့္လိုက္တယ္။ ကြၽန္မစိတ္ထဲ ….ဘုရား..ဘုရား..လို႔ပဲ တ မိပါတယ္။ ႐ိုး႐ိုးတန္းဟာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိပါတယ္။”

ပန္ရွိယီႏွင့္ က်န္းရွင္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံတြင္ ရင္ေသြး ၂ ဦးထြန္းကားထားၿပီး သားမ်ားခ်ည္း ျဖစ္၏။

က်န္းရွင္၏ ေအာင္ျမင္ၿပီးဘဝ

“ကြၽန္မဟာ လုပ္ငန္းသေဘာ ညစာစားပြဲတက္တာေတြ မလုပ္သလို ကြၽန္မမွာ စေန၊ တနဂၤေႏြ အားလပ္ရက္လည္း မရွိပါဘူး။” ဟု ႐ုံးခန္းအတြင္းရွိ မိသားစု ဓာတ္ပုံမ်ားေရွ႕တြင္ မတ္တတ္ရပ္ေနရင္း က်န္းရွင္က ေျပာၾကားသည္။

စင္ေပၚတြင္ အေရာင္အေသြး စုံလင္စြာ ေရးဆြဲထားသည့္ ကေလးလက္ရာ ပန္းခ်ီတစ္ကားလည္း ေတြ႕ရၿပီး “ေမေမ..သို႔” ဟု နာမည္ေပးထားသည္။

ထို႔အျပင္ ပင္ေပါင္ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုတြင္ က်န္းရွင္၏ သားငယ္တစ္ဦး ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ေနသည့္ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံလည္း ေတြ႕ရ၏။

“ကြၽန္မတို႔က ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ သိပ္ၿပီး ဝင္ဆံ့ေပါင္းသင္းတာမ်ိဳး မလုပ္ဘူး။ စေန၊ တနဂၤေႏြရက္ေတြမွာ ကြၽန္မဟာ မိဘေတြ လုပ္တတ္တဲ့ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ အလုပ္မ်ိဳးေတြ လုပ္တယ္။ သားေတြရဲ႕ ေဘာလုံးၿပိဳင္ပြဲေတြ လိုက္တာမ်ိဳး ရွိတတ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ မဟာတံတိုင္းႀကီး တစ္ေနရာမွာ လမ္းေလွ်ာက္တာမ်ိဳး ရွိပါတယ္” 

ထိုသို႔ ထိပ္တန္းခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူမ်ား စာရင္းတြင္ ေဖာ္ျပခံေနရျခင္းကို ေၾကာက္႐ြံ႕မိေၾကာင္း။ မိမိကဲ့သို႔ ေနထိုင္ရမႈ အေျခအေန ပုံစံမ် ိုးရွိေသာ အျခားသူမ်ားသည္လည္း အလားတူ ခံစားၾကရမည္သာျဖစ္ေၾကာင္း က်န္းရွင္က ေျပာဖူးသည္။

၎၏ဘဝမွာ အေတာ္ခ် ို႔ခ် ို႔တဲ့တဲ့ အေျခအေနမွ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ရာ ယခုကဲ့သို႔ အလြန္ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူမ်ား စာရင္းတြင္ ပါဝင္လာရန္မွာ မလြယ္ကူေၾကာင္းလည္း ၎ကဆိုသည္။

သားႏွစ္ဦး အေမြဆက္ခံကာ က်န္ရစ္မည့္ တ႐ုတ္ျပည္ႀကီး၏ အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနခ်ိန္တြင္ကား က်န္းရွင္၏ မ်က္ဝန္းတြင္ ေသာကရိပ္ အခ်ိဳ႕လႊမ္းေနသည္ဟု ထင္ရသည္။

တ႐ုတ္ျပည္သည္ ၎ကဲ့သို႔ စီးပြားေရးစြမ္းေဆာင္ရွင္မ်ားအတြက္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ဆက္လက္ေပးအပ္ေနမည္ဟု က်န္းရွင္က ယုံၾကည္ေသာ္လည္း တ႐ုတ္လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ ဦးတည္ေနသည့္လားရာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ရတက္မေအးျဖစ္မႈမ်ား ရွိေနသည္။

တ႐ုတ္ျပည္၏ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမႈႏွင့္ ႐ိုးရွင္းမႈသည္ ျပည္သူတို႔၏ ႀကီးထြားလာေနေသာ ရည္မွန္းခ်က္ဆႏၵမ်ားကို ေက်နပ္ေစႏိုင္ရန္ မလုံေလာက္ေသးေၾကာင္း က်န္းရွင္က ေျပာၾကားဖူးသည္။

“ယေန႔အစိုးရဟာ အရင္ေခတ္ေတြနဲ႔ မတူတဲ့ ျပႆနာေတြနဲ႔ ပိုမိုရင္ဆိုင္လာေနရပါတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔အတြက္ တကယ့္စမ္းသပ္ခ်က္ တစ္ခုပါ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆက္သြယ္ႏွီးႏႊယ္မႈေဘာင္ႀကီးတစ္ခုလုံးဟာ ေျပာင္းလဲလာေနတယ္။ သူတို႔ဟာ သူတို႔ရဲ႕အသံေတြကို ပိုမိုလြတ္လပ္တဲ့ ပုံစံေတြနဲ႔ ထုတ္ေဖာ္လာၾကတယ္”

“အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးဟာ အစိုးရအတြက္ ပိုမိုရႈပ္ေထြးမႈေတြ ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ အတြင္းက အစိုးရ အေနနဲ႔ ဂ်ီဒီပီတိုးတက္မႈႏႈန္းကို ထိန္းႏိုင္ဖို႔ပဲ လိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔မွာေတာ့ အစိုးရဟာ စိန္ေခၚမႈသစ္ေတြကို လစ္လ်ဴရႈထားလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီကာလဟာ သူတို႔အတြက္ ႀကီးမားတဲ့ တကယ့္စမ္းသပ္မႈႀကီးပါ”

က်န္းရွင္ကို “ေပက်င္းအား ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည့္ အမ်ိဳးသမီး” (“the woman who built Beijing”) ဟု အမ်ားက အမည္ေပးခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

က်န္းရွင္သည္ ကမာၻ႔အေတာ္ဆုံး ဗိသုကာပညာရွင္မ်ားကို ငွားရမ္းကာ ေပက်င္းၿမိဳ႕၏ အထင္ကရ အေဆာက္အအုံႀကီး မ်ားစြာကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။

ကမာၻေက်ာ္ ဗိသုကာပညာရွင္ႀကီး ဇဟာ ဟာဒစ္က ဒီဇိုင္းေရးဆြဲေပးခဲ့သည့္ Galaxy SOHO ႏွင့္ Wangjing SOHO အေဆာက္အအုံႀကီး ၂ ခု၏ စုစုေပါင္းၾကမ္းခင္းဧရိယာမွာ စတုရန္းေပ ၅၅ သန္း (၁၆ ဒသမ ၈ သန္း စတုရန္းမီတာ) ရွိသည္။

Galaxy SOHO အေဆာက္အအုံႀကီးကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အထိ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး Wangjing SOHO မွာလည္း ဇဟာ ဟာဒစ္ကပင္ ဒီဇိုင္းေရးဆြဲေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ကာ ေပက်င္းတြင္ပင္ တည္ရွိသည္။

အဆိုပါ အေဆာက္အအုံႀကီးမ်ားမွာ နည္းပညာပိုင္းအရ အလြန္အဆင့္ျမင့္လွၿပီး အနာဂတ္ဆန္လွေသာ ဟန္မ်ား ျဖစ္သည္။

(ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းနယ္တြင္ က်န္းရွင္၏ ပထမဆုံးေျခလွမ္းမ်ား)

“အဲဒီမတိုင္ခင္ကလည္း ကြၽန္မဟာ အေဆာက္အအုံႀကီးေတြ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ Commune by the Great Wall ကေတာ့ ဗိသုကာအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ မြတ္သိပ္မႈေတြကို အေကာင္းဆုံးျပသႏိုင္ခဲ့တဲ့အရာပါပဲ”

“ဒီေနရာကို ကြၽန္မ ပထမဆုံးစၿပီး ေတြ႕ခဲ့တာက မဟာတံတိုင္းႀကီး (the Great Wall) ေပၚကေန ေတြ႕ခဲ့တာပါ။ ဒီေနရာဟာ အထင္ကရ ဗိသုကာပညာရွင္ႀကီးေတြကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးသင့္တဲ့ ခမ္းနားတဲ့ေနရာတစ္ခုပဲလို႔ ကြၽန္မေတြးမိခဲ့တယ္။” 

သို႔ႏွင့္ က်န္းရွင္က ဂ်ပန္၊ ထိုင္း၊ ေဟာင္ေကာင္၊ စကၤာပူ၊ ေတာင္ကိုရီးယားႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္တို႔ရွိ ထင္ရွားစ ဗိသုကာပညာရွင္မ်ားထံ စာေရးဆက္သြယ္၏။

အဆိုပါဗိသုကာပညာရွင္မ်ားအနက္ အခ်ိဳ႕မွာ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ယခင္က မေရာက္ဖူးသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

လူႀကီးမင္းအေနျဖင့္ စိတ္ႀကိဳက္ဒီဇိုင္းေရးဆြဲႏိုင္ပါသည္။ မိမိမွာ ေဆာက္လုပ္႐ုံသာျဖစ္ပါသည္ဟု ေပးစာမ်ားအတြင္း ေရးသားခဲ့၏။

Commune by the Great Wall တြင္ ဗိသုကာပညာရွင္အသီးသီး၏ ကြဲျပားျခားနားေသာ လက္ရာတို႔ျဖင့္ ေပါင္းစည္းထားသည္။ 

ဂ်ပန္ဗိသုကာပညာရွင္ ကန္ဂိုကူးမားက ဝါးကို အသုံးျပဳသည့္ ဒီဇိုင္းဟန္ကို မိတ္ဆက္ခဲ့၏။

ကန္ဂိုကူးမားက တ႐ုတ္ျပည္ေဆာက္လုပ္ေရး အရည္အေသြးအဆင့္အတန္းသည္ ဂ်ပန္တို႔ အသုံးျပဳေနေသာ စံမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ေဆာက္လုပ္ေရးစံမ်ား မလိုအပ္သည့္ ကုန္ၾကမ္းတစ္မ်ိဳးကို ေျပာင္းလဲေ႐ြးခ်ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ျခင္းလည္း ျဖစ္ၿပီး ဝါးကို အသုံးျပဳရန္ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။

ကန္ဂိုကူးမားေဆာက္လုပ္သည့္ Bamboo Wall House တြင္ အိပ္ခန္း ၆ ခန္း၊ ေရေပၚ လဘက္ရည္ခန္းမ၊ open-plan ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ မီးဖိုေဆာင္ႏွင့္ ညစာစားခန္းတို႔ ပါဝင္သည္။

တ႐ုတ္ဗိသုကာပညာရွင္ Cui Kai ဒီဇိုင္းေရးဆြဲခဲ့ေသာ The See and Seen House မွာမူ စတီးႏွင့္ မွန္မ်ားကို အသုံးျပဳထားသည့္ လက္ရာျဖစ္သည္။

ေရခ်ိဳးခန္းတြင္ ၾကမ္းျပင္မွ မ်က္ႏွာၾကက္ထိ ျမင့္မားသည့္ ျပတင္းမ်ား တပ္ဆင္ေပးထားၿပီး ဝန္းက်င္ရွိ ေတာင္တန္းမ်ား၏ အလွကို တိုက္႐ိုက္ေတြ႕ျမင္ခြင့္ရရွိေနသည္။

က်န္းရွင္၏ အေစာပိုင္းစီမံကိန္းမ်ားတြင္ ေပက်င္းမွ China World Trade Center ၏ အေရွ႕ဘက္ လူေနႏွင့္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ဆိုင္ရာ စီမံကိန္းျဖစ္ေသာ SOHO New Town ၊ အမိုးေပၚ ပန္းဥယ်ာဥ္မ်ား ပါဝင္ေသာ အထပ္ျမင့္မိုးေမွ်ာ္တိုက္ေပါင္း ၂၀ ခန႔္ ပါဝင္မည့္ Jianwai SOHO စီမံကိန္းတို႔ ပါဝင္ခဲ့သည္။ 

“ကြၽန္မရဲ႕ ဘဝလမ္းမွာ ရႈံးနိမ့္မႈေတြ အမ်ားႀကီးႀကဳံခဲ့ရတယ္။ ဘဝမွာ အၿမဲတမ္း ေနသာမေနဘူး။ မိုးထဲေလထဲက ေန႔ရက္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ရႈံးနိမ့္မႈက ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ စေရာက္လာပါတယ္။ ကုမၸဏီကို အမ်ားပိုင္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္”

က်န္းရွင္သည္ သူ၏ အလုပ္ရွင္ေဟာင္းျဖစ္သည့္ Goldman Sachs ဘဏ္ႀကီးထံ ဆက္သြယ္ခဲ့၏။ ဘဏ္ကလည္း SOHO တြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ စိတ္ဝင္စားေၾကာင္း ျပသ၏။

သို႔ရာတြင္ တ႐ုတ္ျပည္ အိမ္ၿခံေျမ developer တို႔ ဖန္တီးလည္ပတ္လ်က္ရွိေသာ စီးပြားေရးပုံစံမွာ ျပင္ပကမာၻႏွင့္ မ်ားစြာ ျခားနားရာ Wall Street မွ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူတို႔က မည္သို႔တန္ဖိုးျဖတ္တြက္ခ်က္ရမည္မသိ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကသည္။

တ႐ုတ္ျပည္ႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ား၊ ဘဏ္မ်ားက စိတ္ဝင္စားၾကေသာ္လည္း Wall Street မွ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူအမ်ားစုမွာ အသင့္မျဖစ္ေသးေခ်။ ေနာင္ ၄ ႏွစ္အၾကာတြင္ကား Wall Street မွာ အသင့္ျဖစ္ေနေလၿပီ။

၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ားပိုင္လုပ္လိုက္ခ်ိန္၌ ပါဝင္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈပမာဏ ကန္ ေဒၚလာ ၁ ဒသမ ၉ ဘီလီယံရွိခဲ့ၿပီး က်န္းရွင္ႏွင့္ ပန္ရွိယီတို႔၏ ႂကြယ္ဝမႈမွာ ကန္ေဒၚလာ ၄ ဘီလီယံခန႔္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

SOHO ကို ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ တည္ေထာင္လိုက္ၿပီး ၁၂ ႏွစ္အၾကာတြင္ ထိုမွ်ႂကြယ္ဝသြားျခင္းလည္း ျဖစ္၏။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ SOHO China သည္ စီးပြားေရးလုပ္ေဆာင္မႈပုံစံ (business model) ကို ေျပာင္းလဲလိုက္ၿပီး မူလက “ေဆာက္လုပ္-ေရာင္းခ်” မူက်င့္သုံးခဲ့ရာမွ ေရာင္းခ်မည့္အစား အငွားခ်ထားသည့္စနစ္ျဖစ္ေသာ “ေဆာက္လုပ္- လက္ကိုင္ထား” စနစ္သို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။

ပိုမိုခိုင္ၿမဲေသာ ေငြစီးဆင္းမႈရရွိေစရန္ ရည္႐ြယ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

(အဆိုပါ မဟာဗ်ဴဟာေၾကာင့္ SOHO China သည္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္အတြင္း အငွားက႑မွ ယြမ္ေငြ ၁၅၁၁ သန္း (ကန္ေဒၚလာ ၂၂၅ သန္း) ခန႔္အထိ ဝင္ေငြရွိခဲ့ေၾကာင္း ကုမၸဏီ၏ ႏွစ္ပတ္လည္အစီရင္ခံစာ အခ်က္အလက္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပသည္)

၂၀၁၂ ခုႏွစ္တြင္ကား ကမာၻေက်ာ္ဗိသုကာပညာရွင္ ဟာဒစ္ (ကြယ္လြန္) ႏွင့္အတူ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ေသာ Galaxy SOHO ကို ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့သည္။

Galaxy SOHO သည္ စက္ဝန္းသ႑ာန္ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ အေဆာက္အအုံ ၄ လုံးျဖစ္ၿပီး ေလွ်ာက္လမ္းမ်ားျဖင့္ ဆက္သြယ္ထားကာ ဆန္းျပားလွသည့္ဒီဇိုင္းျဖစ္သည္။

“ဇဟာ ဟာဒစ္နဲ႔ ကြၽန္မ လက္တြဲခဲ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၄ ႏွစ္ကတည္းကပါ။ အဲ့အခ်ိန္က သူဟာ ႀကီးႀကီးမားမား စီမံကိန္းေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရျခင္းမရွိေသးသလို တ႐ုတ္ျပည္မွာလည္း ဘာမွအေကာင္အထည္မေဖာ္ရေသးတဲ့အခ်ိန္ပါ”

“ကြၽန္မတို႔ မ်ိဳးဆက္ရဲ႕ အႀကီးျမတ္ဆုံးဗိသုကာပညာရွင္ႀကီးေတြဟာ တ႐ုတ္ျပည္က စီမံကိန္းႀကီးေတြမွာ ပါဝင္လာၾကတယ္။ ကြၽန္မဟာ ကမာၻတစ္ဝန္းက လူေတာ္ေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္အၾကား ေပါင္းကူးတံတားတစ္စင္းအျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ရႈျမင္ပါတယ္”

“သူနဲ႔ကြၽန္မဟာ တကယ့္မိတ္ေဆြရင္းခ်ာေတြလို ရင္းႏွီးခင္မင္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုခင္မင္ရတဲ့တစ္ေၾကာင္းက ေယာက်္ားေတြ အလြန္ႀကီးစိုးတဲ့ ကမာၻႀကီးမွာ ႏွစ္ေယာက္လုံးက အမ်ိဳးသမီးေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ကြၽန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးဟာ အရင္က မရွိခဲ့တဲ့အရာေတြ လုပ္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါလိုမ်ိဳးလုပ္လို႔ မရႏိုင္ဘူးလို႔ လူေတြေျပာလာရင္ ကြၽန္မတို႔ဟာ လက္ခံယုံၾကည္ေလ့ မရွိၾကဘူး။ ဒါ့အျပင္ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈနဲ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ဓာတ္ကလည္း ကြၽန္မတို႔ကို ပိုမိုနီးကပ္ေစခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္”ဟု က်န္းရွင္က ၎ႏွင့္ ကမာၻေက်ာ္ဗိသုကာပညာရွင္ ဇဟာ ဟာဒစ္တို႔အၾကား ဆက္ဆံေရးကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။

က်န္းရွင္သည္ တ႐ုတ္ျပည္တြင္သာမက အေမရိကန္ရွိ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္လည္း ရင္းႏွီးျမႇဳပ္နံွမႈမ်ား ႀကီးမားစြာ ျပဳလုပ္ထားသည္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြင္း နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ရွိ နာမည္ေက်ာ္ ပန္းၿခံရိပ္သာပလာဇာ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ႀကီး၏ ရွယ္ယာ ကန္ေဒၚလာ သန္း ၆၀၀ ဖိုး ဝယ္ယူရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့၏။ ထို႔အျပင္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္လည္း ဂ်င္နရယ္ေမာ္တာ အေဆာက္အအုံႀကီးတြင္ ကန္ေဒၚလာ ၁ ဘီလီယံခန႔္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့သည္။

“ကြၽန္မ ေနာက္ထပ္စိတ္ဝင္စားေနတာကေတာ့ ကမာၻတစ္ဝန္းမွာ ေဆာက္လုပ္မႈေတြ ဆက္လက္ျပဳလုပ္သြားဖို႔ပါ”ဟု “The Brave Ones” အစီအစဥ္သို႔ ေျပာၾကားသည္။ တ႐ုတ္အစိုးရကမူ ျပည္တြင္းမွ အရင္းအႏွီးသြင္းအားစုမ်ား ျပည္ပသို႔ စီးထြက္မႈကို တင္းၾကပ္စြာထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ရွိေနသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ က်န္းရွင္၏ ဥေရာပအိပ္မက္မွာ အမွန္တကယ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရန္ ခဲယဥ္းေၾကာင္း Orient Capital Research မွ မန္ေနးဂ်င္းဒါ႐ိုက္တာ အင္ဒ႐ူး ကိုလီယာက ေျပာၾကားသည္။

(ပရဟိတ လုပ္ေဆာင္သူ က်န္းရွင္)

က်န္းရွင္သည္ ဘီလ်ံႏွင့္ခ်ီသည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ အျခားတစ္ဖက္တြင္ ပရဟိတသမားတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။

“ကြၽန္မတို႔မ်ိဳးဆက္ တ႐ုတ္လူငယ္လူ႐ြယ္တစ္ဦးအေနနဲ႔ ကြၽန္မဟာ တိုင္းတစ္ပါးမွာ ပထမဆုံး အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကေပးတဲ့ ဘ႑ာေရး အေထာက္အပံ့ေတြ ရယူခဲ့ရတယ္။

ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ဖို႔ ေရာက္လာတဲ့ ကြၽန္မတို႔ လူငယ္အမ်ားစုမွာ ေငြမရွိပါဘူး။ ကြၽန္မတို႔ဟာ PHD ေတြပါ။ P က poor= ဆင္းရဲမႈ၊ H က hungry= ဆာေလာင္မႈနဲ႔ D က determined= ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာမႈ ။ ဒါေတြပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီလို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ကူညီမႈေတြက ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ုဘဝေတြကို ေျပာင္းလဲေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္မဟာ ပညာေရးက႑ကို ဘ႑ာေရး အေထာက္အပံ့ေပးလႉဒါန္းႏိုင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၿပီး ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာ SOHO China Scholarships အစီအစဥ္ကို ေဒၚလာ သန္း ၁၀၀ နဲ႔ စတင္ခဲ့တယ္။ ဟားဘတ္နဲ႔ ေယးလ္တကၠသိုလ္လိုမ်ိဳး တကၠသိုလ္ေတြမွာ ပညာသင္ယူၾကမယ့္ တ႐ုတ္လူငယ္ေတြကို ဘ႑ာေရး အေထာက္အပံ့ေပးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္”ဟု က်န္းရွင္က ေျပာၾကားခဲ့ပုံကို နယူးေယာက္တိုင္းမ္ သတင္းစာႀကီးက ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြင္း ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးသည္။

(က်န္းရွင္၏ ေအာင္ျမင္ေရးလမ္းၫႊန္ခ်က္)

SOHO ကုမၸဏီမွာရွိတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဝန္ထမ္းေတြကိုေရာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ သားေတြကိုေရာ ကြၽန္မေပးခဲ့တဲ့ ေအာင္ျမင္ေရး အႀကံျပဳခ်က္က အတူတူပါပဲ။

“ဘဝမွာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ကိုပဲ လုပ္သင့္တယ္။ တျခားသူေတြက ကိုယ့္ကို ဘာလုပ္ေစခ်င္တယ္ဆိုတာေတြကို ေခါင္းထဲ မထည့္ပါနဲ႔။

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔၊ ဟိုဟာျဖစ္ဖို႔၊ ဒီဟာျဖစ္ဖို႔ တျခားသူေတြက ေမွ်ာ္လင့္တာမ်ိဳးေတြ ရွိေနႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဘာလုံးသမားျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒါကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ပါ။ အႏုပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ျဖစ္ခ်င္တာကို လုပ္ပါ။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္မွာသာလွ်င္ အေကာင္းဆုံးလုပ္ေဆာင္ျပႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကြၽန္မဘဝရဲ႕ အဓိက လမ္းၫႊန္မူဝါဒပါပဲ”

၁၉၆၅ - ေပက်င္းတြင္ ေမြးဖြား

၁၉၈၀- ေဟာင္ေကာင္သို႔ မိဘမ်ားႏွင့္ေ႐ႊ႕ေျပာင္း၊ စက္႐ုံမ်ားတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္လုပ္

၁၉၈၅- ၿဗိတိန္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕

၁၉၈၇ - ဆပ္ဆက္စ္တကၠသိုလ္တြင္ စီးပြားေရးဘာသာရပ္ ဆည္းပူး

၁၉၉၂- ကိန္းဘရစ္တကၠသိုလ္မွ စီးပြားေရးျဖင့္ မဟာဘြဲ႕ရ

၁၉၉၅- ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ပန္ရွိယီႏွင့္အတူ အိမ္ၿခံေျမကုမၸဏီ ဟုန္ရွီးကို တည္ေထာင္

၁၉၉၈- စတုရန္းမီတာ ၄၈၀၀၀၀ က်ယ္ဝန္းေသာ SOHO New Town ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္

၂၀၀၂- ဟုန္ရွီးအား SOHO China ဟု ေျပာင္းလဲ

၂၀၁၁- နယူးေယာက္၏ နာမည္ေက်ာ္ ပန္းၿခံရိပ္သာ ပလာဇာႀကီးကို ကန္ေဒၚလာ သန္း ၆၀၀ ျဖင့္ ဝယ္ယူ

၂၀၁၃- နယူးေယာက္ရွိ General Motors အေဆာက္အအုံတြင္ ကန္ေဒၚလာ ၁ ဘီလီယံ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ

၂၀၁၄- ျပည္ပတြင္ ပညာသင္ယူၾကသည့္ တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ SOHO ပညာေတာ္သင္ဆု တည္ေထာင္

၂၀၁၆- ရွန္ဟိုင္းရွိ SOHO Century Plaza ကို ယြမ္ေငြ ၃ ဒသမ ၂ ဘီလီယံျဖင့္ ေရာင္းခ်။ “ေဈးကြက္က သိပ္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင့္ အခြင့္အေရးကို အရမယူဘဲ ေငြမရွာရမွာလဲ”ဟု ဥကၠဌ ပန္ရွိယီက ေျပာၾကား

၂၀၁၇- ရွန္ဟိုင္းရွိ ႐ုံးအေဆာက္အအုံႀကီးျဖစ္ေသာ Hongkou SOHO ကို ယြမ္ေငြ ၃ ဒသမ ၆ ဘီလီယံ (ကန္ေဒၚလာ ၅၃၃ သန္း) ျဖင့္ ေရာင္းခ်၊ မူလတန္ဖိုးထက္ ၅၃ ရာခိုင္ႏႈန္း မ်ားျပားေသာ ေဈးႏႈန္းျဖစ္

မိတ္ေဆြသည္ အိမ္ျခံေျမအက်ိဳးေဆာင္လုပ္ငန္း (သို႔) ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနသူတစ္ဦးျဖစ္ပါက iMyanmarHouse.com (အိုင္ျမန္မာေဟာက္စ္ေဒါ့ကြန္း) မွ သင္၏အိမ္ျခံေျမလုပ္ငန္း အထူးတလည္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေစရန္အတြက္ ကူညီပံ့ပိုးေပးႏိုင္ပါသည္။ iMyanmarHouse.com (အိုင္ျမန္မာေဟာက္စ္ေဒါ့ကြန္း) ဝဘ္ဆိုက္ႏွင့္ လက္တြဲ၍ အိမ္ျခံေျမလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံတဝွမ္းလုံးတြင္ေအာင္ျမင္ေနေသာ အက်ိဳးေဆာင္ စုစုေပါင္း (၂၃၀၀) ေက်ာ္ ႏွင့္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း စုစုေပါင္း (၇၀၀) ေက်ာ္႐ွိပါသည္ ။ iMyanmarHouse.com (အိုင္ျမန္မာေဟာက္စ္ေဒါ့ကြန္း) ဝဘ္ဆိုက္ကို တစ္လလွ်င္ ျပည္တြင္းျပည္ပ မွ လူဦးေရ (၃.၈) သန္းေက်ာ္ ဝင္ေရာက္အသုံးျပဳေနၿပီး ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံးတြင္ နံပါတ္(၁) လူသုံးအမ်ားဆုံး အိမ္ျခံေျမေရာင္းဝယ္ငွားဝဘ္ဆိုက္ ျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္ ၊ မႏၲေလး၊ ေငြေဆာင္၊ ေခ်ာင္းသာ၊ ေတာင္ႀကီး၊ ကေလာ၊ ျပင္ဦးလြင္၊ စစ္ေတြ၊ ျမဝတီ အစ႐ွိေသာ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံးတြင္႐ွိသည့္ အိမ္ျခံေျမစီမံကိန္းမ်ားကို ေရာင္းခ်ေပးေနပါသည္။ သင္၏ အက်ိဳးေဆာင္လုပ္ငန္း (သို႔မဟုတ္) ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေအာင္ျမင္ေစရန္အတြက္ iMyanmarHouse.com (အိုင္ျမန္မာေဟာက္စ္ေဒါ့ကြန္း) ႏွင့္ အခုပင္လွ်င္ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းစုံစမ္းႏိုင္ပါသည္ ။ (Hot Line ဖုန္း : 09-252605671 ~ 5 )

ဘဏ္ႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ေျမေပၚတြင္ အိမ္ေဆာက္လုပ္လိုသူမ်ားအတြက္ အထူးအခြင့္ အေရးရွိပါသည္။ အေသးစိတ္ၾကည့္ရန္ ဤေနရာကို ႏွိပ္ပါ။

(iMyanmarHouse.com Team မွ ေရးသား ေဖာ္ျပသည္။)

Credit: iMyanmarHouse.com